BOEKBESPREKING

„'t Hoogfeest naar de Schriften". Een twaalftal studies over de vleeschw.ording des Woords. Oosterbaan & Le Cointre N.V. — Goes.

Onder dezen niet heelemaal juisten titel (ik kwam te laat met een andersluidend advies) kwam een boek van de pers, dat ik hier gaarne aankondig; naar oude gewoonte doe ik het zelf.

Een eigenlijke aanbeveling kan het niet worden, natuurlijk. Daarvoor is mijn aandeel voor wat de bijdragen betreft, en ook eenigermate anderszins, te groot geweest. Wel kan ik uitspreken, heel dankbaar te zijn voor wat de medewerkers, afgedacht nu van de door mij gegeven bijdragen, hebben geschonken.

Onder die medewerkers reken ik niet alleen de theologische. Ook de houtsneden, en andere versiei-ingen — het woord is slechts ten deele ter zake — zijn m.i. van bijzondere qualiteit. En dat zegt wat, waar immers op dit punt voetangels en klemmen liggen. Ook de keuze der gedichten (niet minder voetangels etc.) is gelukkig geweest; van wat in dezen bereikt kan worden, is hier een specimen aanwezig, m.i. De uitvoering is voortreffelijk, en doet de Firma Oosterbaan & Le Cointre alle eer aan.

Mosterd na den maaltijd, deze aankondiging? Ja, voor de ééndagsvliegen.

Maar die vliegen kan men in de kerk beter van zich af slaan; ze zijn tot het Kerstfeest onbekwaam.

Neen, — voor wie in de vleeschwording des Woords, waaraan immers heel het boek gewijd is, het wonder van Gods baraihartigheid en majesteit erkent. Lucas 2 wil langer mee dan zoo tegen het eind van December. En welk artikel van ons geloof is er, dat niet met de menschwording van den Zoon Gods te maken heeft?

In het pas uitgekomen eerste deel van het tweede hoofddeel van Earth's Dogmatiek (uitgave voor Nederland: Callenbach, Nijkerk, bl. 169) zegt Barth, dat hij bij voorkeur zich bedient van het woord „vleesch" (God-in-het-vleesch), omdat in den bijbel het woord „vleesch" den mensch-als-zoodanig, den m e n s c h - als-vijand-van-de-genade-Gods, wil aanduiden.

Op dit punt staan Barth en wij nog altijd vierkant tegenover elkaar. En het verschil is niet en bagatelle te behandelen. Integendeel, het grijpt diep in, het beheerscht het gesprek over heel de linie, en is fundamenteel. 'Volgens Barth (284) mogen de christologische uitspraken der kerk niet bedoeld zijn als een veilige haven, waarin wij kunnen vluchten. In zoover als Christus zelf boven alle christologische uitspraken staat, en Hij door Zijn woord Rechter en Heer er over is, heeft Barth hiermee natuurlijk niets anders gezegd, dan wat de kerk van alle eeuw hem voorgezegd heeft. Als hij evenwel, in zijn bekende dilemmatiek nu verder redeneerende, tegenover de „veilige-haven-rust", met een alle „vergeestelijkende" ongehoorzaamheid „genoegen" (!) doende schijnredeneering, constateert, dat we op Christus' bevel de open zee hebben op te zoeken, dan stellen wij daartegenover, dat Christus zelf ons door de genade tot rust brengt. Oók door het genadegeschenk eener aan de Schrift getrouwe christologie.

Hiermee is het belang eener publicatie als de onderhavige niet gedemonstreerd, wel geïllustreerd. En we meenen heusch niet, dat we alleen tegen Barth eigen bezinning hebben te stellen. Er is ook onder ons zelf nog veel te verbeteren.

Dit boek nu poogt de richting te wijzen, waarin het Kerstfeest ons voert. Omtrent namen der auteurs, en titels der hoofdstukken zijn onze lezers reeds voldoende geïnformeerd.

Jammer, dat de tijd tusschen Kerst- en Paaschfeest in 1940 zoo kort geweest is. 'Er is een voornemen, een soortgelijk werk over het Paaschfeest te doen verschijneii. Hadden we kunnen bedenken, dat deze bundel zóó ontvangen zou worden, als inderdaad het geval gebleken is, dan ware allicht aanstonds in deze richting gewerkt vóór Paschen 1940. Thans zullen we dien datum niet meer kunnen halen. Maar uit dankbaarheid voor de ontvangst hopen we ook een Paaschboek in gelijken stijl eerlang te kunnen geven.

K. S.

D. Hans: „Ons Koninklijk gezin". N.V. Gebr. Zomer & Keuning's U.-M. — Wageningen.

De laatste jaren bestaat er een verblijdende belangstelling voor de geschiedenis van ons Vorstenhuis. Zware, gedegen werken, aan de hand van de beste historici, zijn er verschenen, ter vergrooting van de kennis over het huis van Oranje. Zij waren op hun plaats en zullen blijvend goed werk verrichten.

Over de tegenwoordige leden van ons Koninklijk huis bestaat een groote, vooral anecdotische literatuur, meestal over elk der leden afzonderlijk.

Dat een nieuw boek mogelijk is, bewees de heer Hans met bovengenoemd werk. Dit is nieuw m meerdere opzichten. Allereerst doordat hij het geheele Vorstelijke gezin, met inbegrip van wijlen Prins Hendrik en Koningin Emma, in hun onderling verkeer en naar buiten, van de menschelijke zijde laat zien. De heer Hans is niet slechts, als voortreffelijk journalist, m staat een zeer interessant verslag te geven, vol van opmerkelijke trekjes; het boek zou dan zeer lezenswaard geweest zijn. Neen, hier geeft de mensch D. Hans, beschikkend over alle hulpmiddelen van zijn journalistieken aanleg, een zeer persoonlijk getuigenis van zijn liefde voor ons Vorstelijk gezin. Door voortdurend contact tijdens zijn loopbaan als journalist, waarvan hij telkens de stukken op tafel legt; is die liefde uitgegroeid tot een bewondering en eerbied, waarvan hij niet kan zwijgen. Daardoor heeft zijn stijl zulk een bewogenheid, wai-mte en persoonlijk cachet verkregen, dat zijn boek zelfs het lauwste hart zal doen ontgloeien. Zijn boek is meer dan interessant, het is mooi in den diepsten zin van dit woord.

Nieuw is dit boek ook door de zeer aparte foto's, waarvan vele niet bekend waren. Zij maken het mede tot een waardevol bezit, dat men telkens weer met genoegen ter hand neemt. Een tweede druk verscheen reeds spoedig; meerdere zullen en behooren te volgen.

H. S.

Jo Kalmijn—Spierenburg: „Zomerwind". Bosch & Keuning, N.V. — Baarn.

Eon zeer gevariëerden inhoud behelst deze kleine libel, die zijn titel ontleent aan het eerste gedicht. Zacht deinende liedjes, naast verzen van zwaren gang. De mooiste zijn, die het kind als thema hebben; want de dichteres schrijft uit een jong-moederlijk instinct. Haar liefde tot, haar bewogenheid met het kind, geven haar vers een zachten, milden en vertrouwenden toon.

Zeer goede huiselijke poëzie, die treft door eenvoud 011 zuiverheid van taal en beeld. Waar zij haar eigen sfeer verlaat, verliest haar vers zijn warme tint. Haar talent is groot genoeg om te ontroeren en zuivere kunst te geven, zooals zij in dit bundeltje heeft bewezen.

H. S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen