Anke Servaes: „Kinderzaal”. 14e dr. Uitg. en Drukkerij Hollandia, Baarn.

De boeken, die medische onderwerpen behandelen, zijn een tijdlang zeer in trek geweest. Vooral Anke Servaes heeft met haar ziekenhuisromans een geweldig succes geoogst en voor een groot deel terecht. Zij heeft een vlotten stijl en schrijft uit het hart. Kinderzaal behandelt, zooals de naam al zegt, de kinderafdeeling van een groot ziekenhuis. We ontmoeten en leeren kennen de doktoren, de zusters en vooral de patientjes.

Het grootste effect wordt verkregen door de tegenstelling en de schrijfster maakt er gretig gebruik van. Er is een dokter, knap man in zijn vak, die slechts arts is en naast hem een dokter, die behalve knap vakman de vriend der kinderen is. Er is een hoofdzuster, enorm precies en streng zakelijk en onder haar een eerste verpleegster, die allereerst haar hart laat spreken, dan pas haar verstand. Daardoor komt zij natuurlijk in botsing met de menschen van de plicht alleen. Zij voelt zich soms moedeloos, onbeholpen, onbruikbaar en wordt dan wel eens wat sentimenteel. Maar als ze ziet, hoe de kinderen haar niet kunnen missen, hoe liefde het wonder weet te bewerken, dat kennis en plicht niet kunnen bereiken, dan voelt zijzioh sterker dan allen, dan is zij de liefdezuster, die ver uitgaat boven de uitstekendste verpleegster.

Een massa ellende wordt hier geteekend, maar ook een brok geluk. Achter de donkerste wolken schijnt toch de zon en die breekt telkens door.

Wij gunnen het zuster Liesbeth, met haar sterk moedercomplex, dat zij in dokter Aart haar vriend en straks haar man /al vinden, die met haar zich geheel zal wijden aan zieke en~ verwaarloosde kinderen. En het verwondert ons niet, dat haar levenswijding een jong, blasé meisje weet te prikkelen, om eveneens haar leven in dienst te stellen van de kinderen, die behalve genezing vooral liefde noodig hebben.

Dit boek is humanistisch in den goeden zin van het woord. Het spreekt van grenzelooze liefde voor het zwakke en hulpbehoevende kind, het is soms, tusschen meer ruwe uitingen van het leven in, een beetje religieus. Maar het spreekt niet van den HeUand, de groote Medicijnmeester, Die sprak: Laat de kinderkens tot Mij komen en verhinder hen niet, wamt der-, zulken is het Koninkrijk Gods. In dit boek sterven ook kinderen en hun eenige troost is de liefde van een gevoelig menschenhart. Öaardoor blijft het toch' arm.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen