het oordeel door den man.

Het oordeel is door God gegeven aan den Man van Paschen, dat is: aan Jezus Christus. Die is daartoe verordineerd. Nog wel niet als Jezus, maar wèl als Messias, slechts bekend bij God, trad dus aanstonds na den val de Zoon Gods op. Logos asarkos incamandus zijnde, d.i.: het nog niet vleesch geworden Woord, dat toch eenmaal vleesch zal moeten worden. Hij trad en treedt voorts a: itijd op om het genadewerk en den genadedienst in de wereld te stellen, en (niet aan verkiezing en verwerping, waarvoor de grond alleen Gods welbehagen is, doch) aan de zalig il ng en de verdoemenis den grond te markeeren als door Z ij n werk nader bepaald. Van de zaliging zal de grond wezen: Christus' verdienste. En van de verdoemenis: de schuld des menschen, die na den val bepaald blijkt te zijn door Christus' werk: de schuld is Christusverwerping. Zoo treedt Christus op als Heiland-Verlosser en als Heiland-Wreker. In beide functies is het konstitutievè element: zijn evangelisdh verlossingswerk, dat nimmer quantité négligeable wezen wil.

Doordat in dezen geest en met deze dubbele intentie Christus zóó den last der wereld op zich neemt, geeft Hij aan alle geschiedenis en a a n alle historische praestatie haar voortaan christologisch bepaalden zin. Die christologisch bepaalde zin, die is generaal, algemeen. De genade is daarin niet generaal, wel commuun. Het is de ééne beils-genade, de verlossen-, de, de herscheppende. Want Christus wordt nu garant bij God voor den terugkeer van de in Gods raadsbesluit daartoe aangewezen en „voorgekende" wereld Gods tot God zelf, zóó als ze „voorgekend" is.

Het is dus in zooverre „omi zijnentwil", dat tusschen wereldbegin en wereldeinde een historie werd „ingeschoven" van vele eeuwen. We zeggen: om zijnentwil. Dat kan nu in dezen gedachtengsing niet bedoelen: om der wille alleen van zijn heilswerk (c.q. om der wille alleen van de uitverkorenen). Het moet beteekenen: terwille van z ij n dubbele beteekenis: als Heiland-Verlosser èn als Heiland-Rechter. Hij maakt plaats voor de historie, feitelijk, omdat zij plaats heeft te, maken voor Hem, opdat alle historisch geschieden christologisch bepaald zij: pro dan wel contra.

Natuurlijk is dat werkwoord: „inschuiven" niet meer dan beeldspraak. Het lijkt maar.zoo. In werkeUjkheid is het zoo van eeuwigheid bepaald. De Raad Gods voltrekt zich op den voorgezienen rechtsgrond van Christus' werk. Steeds büjft de Christus te zien als wereld-lastendrager, dip alle wereld-lusten aan God den Vader overdraagt, opdat God in allen alles zij; zie het slot van 1 Corinthe 15.

En daarom komt het oordeel aan dien verordineerden Man. Hij is de critische Bruidogomsvriend voor den diacritischen Bruidegom. De Bruid zal Hiij tot God leiden; en wie dat feest niet lijden mogen, zal Hij excommuniceeren. De stem, die straks ons allen aanspreekt zal een mannenstem zijn, — dit is het mooiste of het ergste, wat ons God kan aandoen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen