Niet in een hoek

Het proces van Jezus Christus, de verwerping van Hem in een officiëele zitting der Joodsche kerkvergadering, en de overgave door den rijkscommissaris voor het bezette gebied, is niet in een hoek geschied, niet in een tegenhanger van een cosy corner, waar men dan thrillers kan beleven. En Paulus, staande voor een rechter, laat noch zijn Meester, noch zijn eigen procedure, waarin immers de autoriteit van zijn Meester rechtstreeks betrokken is, weer in een hoekje duwen. Hij zou vandaag geen „voorstel-Amersfoort" in overweging nemen — het ware een beleediging van Hem, dien God verhoogd heeft aan het kruis. „V e r-h oog en" beteekent ditmaal: er voor zorgen, dat niemand de zaak in den hoek kan duwen.

Dit wordt bevestigd in de bijbelsche spreekwijze aangaande de „V e r h o o g i n g van Christus". Verhooging kan beteekenen: n eerepositie brengen, met heerlijkheid kronen, een loon, en dan wel een verplicht loon op doorstane vernedering. Maar „v e r-hoogen" kan óók willen zeggen: ubliek ten toon stellen, omdat de zaak, waar het om gaat, „niet in een hoek geschieden" mag, doch heel het bondsvolk, zoo niet heel de wereld i n rechte aangaat Gelijk Mozes de (koperen) slang verhoogd heeft in de woestijn, alzoo was het noodzakelijk, dat de Menschenzoon verhoogd werd (Joh. 3 : 14). Dit „V e r h o o g e n" beteekent hier publiek en centraal tentoonstellen, zoodat ieder wordt opgeroepen èn in staat gesteld, om te zien; vgl. Joh. 8:28; 12:32; 6:40.

Dat hier niet gedacht is aan een glorieuze verhooging, blijkt uit Joh. 12:33, 34: e uitspraak over de „verhooging" doelt op den dood, maar dan den p u-blieken, den forensische n, den officiëel-„a a n-g e b o d e n", „gepraesenteerden", den officieel geregistreerden dood. Een sluip moord gebeurt in een kelder; een vonnis daarentegen wordt geëxecuteerd op een schavot, zooveel voet boven den beganen grond. Dat wil dus zeggen: n den rechtsstaat van de vernedering é n in den rechtsstaat der v e r h e e r-1 ij king béide is Christus „verhoogd", d.w.z. zichtbaar gemaakt, bij wetsusantie, voor degenen wien het aangaat. Hij werd in rechten „aangeboden" en was een „o b 1 a t i o" in den zin van „iets dat geoffreerd werd" zoowel toen hij „oblatio" in den zin van „iets dat geofferd werd" was als daarna.

En wijl óók de sindsdien geopende dienst des Woords „niet in een hoek", doch publiekrechtelijk, foederaal, geschiedt, wordt Christus, ook daar in „aangeboden", met gezag; wie niet naar hem „ziet", die komt om. Joh. 3:16, vgl. Num. 21:4—9. Denk ook aan de „elevatie" van het offer, en aan de woorden (ver)toonen, „tentoonstelle n", „in het o p e n b aa r tentoonsteljen", zooals b.v. in Col. 2:15: od en Satan stellen Christus ten toon, publiek, aan het kruis; God „praesenteert" Hem als Borg en Middelaar en Offerlam, Satan als misdadiger, wiens plaats bij bandieten en rebellen is, maar in hetzelfde moment stelt de tentoongestelde zijn vijanden zélf ten, toon, als verslagenen, en praesenteert Hij —• voor wie oogen heeft, om te zien — zichzelf als Overwinnaar. Is dus de Christus een o b 1 a-tie-van-praesentatie in zijn vernedering, dan b 1 ij f t hij dat in zijn verheerlijking; men moet altijd bedenken, dat in het begrip der „verhooging", zooals het b.v. voorkomt in Filipp. 2:9, steeds het element der publieke praesentatie meetelt.

Daarom was de opneming-in-de-heerlijkheid, het wegrukken tot Gods troon op Goeden Vrijdagavond, wijl ze alleen nog maar den „inwendigen" mensch („de ziel") betrof, niet p u b 1 i e krechtelijk, en moest, ter fine van de publieke invasie in de glorie, van de openbare wegrukking tot Gods troon op hemelvaartsdag, ook het lichaam (de „uitwendige" mensch) „met de ziel vereenigd zijnde", het graf verlaten, onder eerbetoon' van liturgen (engelen) i).

Het ' rechts-begrip der „aanbieding" van Christus blijve geëerbiedigd. Er worde niet mee gespeeld.

Want „aanbieding van Christus" is nog wat anders dan een „algemeen aanbod van g e-n a d e". Genade komt niet in praesentatie, wei haar bedienaren, instrumenten, etc. Bovendien: hristus brengt meer dan genade; Hij komt ook met gericht. Kus den Zoon (of: en bodem) opdat Hij niet toorne, ps. 2. God heeft den Middelaar tentoongesteld, aangeboden, zooals de Koning zijn 2con; en dat dit ook een ultimatum, en een gericht kan zijn, en metterdaad is, heeft de Christus zelf herhaaldelijk geleerd. Al was 't maar in gelijkenissen, die later door een vrij-uit niets meer achterhoudend, spreken zijn vervangen Joh. 16 : 25.

Daarom sprak ook Paulus in Hand. 26 : 26 in parrhcsie (niets meer achterhoudend) van den niet in een hoek door menschen gevonnisten en door God vrijgesproken Christus. Gebonden op aarde, niet gebonden in den hemel. Dat Israels kerk v a 1 s c h werd, is in geen hoek geschied.

1) Over verhoogen in FU. 2 : 9 zie o.a. E. Barnikol, Philipper 2, d. Marcionistische tJrspr. d. Mythos-Satzes, Phll. 2, 6—7, Kiel, 1932, 125 (Delafosse: hrist „élevé"); 110, ff., 55/6; idem, Mensch u. Messias, Kiel, 1932, 56, 13.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen