GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Soera Rana

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Soera Rana

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Een lezer, die ik daarvoor hartelijk dank, maakt mij attent op een vergissing in het artikel, dat ik ter nagedachtenis van Prof. Holwerda schreef. Ik citeerde daarin een gedichtje van Soera Rana en schreef toen, dat deze de oud-resident van Timor, die later straatprediker werd, de bekende Isaac Esser was. Dit was evenwel onjuist. Soera Rana was diens zoon, Isaac Esser Jr, die na van 1872—1874 aan de Standaard gewerkt te hebben, jaren lang mede-redacteur van de Oprechte Haarlemmer Courant is geweest. Hij stierf in 1920.

, , /UU UeAma^mde KeA, k> man ÏUdeï and mt& fi. en ntejeA, Iti del texf-en -an d& tt(.Ê4e£c3^£etfe o-pg^enamen"

Deze uitdrukking bezigt de Hoofdredacteur van het officiële blad , , De Hervormde Kerk", uitgaande van de Hervormde Raad voor Pers on Publiciteit, naar aanleiding van de kwestie Ds J. Loos, Ned. Herv. predikant te Hilversum.

Zoals bekend zal zijn, is onder invloed van de „oecumenische beweging" in Engeland tussen Anglicanen en Presbyterianen de „hereniging" aan de orde (tout comme chez nous); maar hoe moet het dan met de , , priesterwijding", waarop de Anglicanen zo prat gaan? Immers daaraan zit vast de „apostolische successie", waarover wij in ons blad 't vorig jaar vrij uitvoerig geschreven hebben. Er is nu een voorstel: beschouw de presbyteriaanse predikant als bisschop van een kleine diocese, laat hij achteraf nog de priesterwijding ontvangen, en het voornaamste struikelblok is uit de weg geruimd: de , , apostolische successie" is verzekerd. Het tekent de diepte van het peil, waartoe de Engelse Staatskerk, maar vooral de Presbyteriaanse kerken, die voorheen als gereformeerde kerken te boek stonden, gezonken zijn, dat men enerzijds als conditio sine qua non durft stellen een sjmibolische handeling, welke aan de ontvanger niets kan toebrengen, en men anderzijds onder invloed van de eenheids-koorts geneigd is, aan die in vroeger tijden terecht scherp afgewezen conditie toe te gejren, terwijl men speelt met de enige conditie, die naar' de Schrift de apostolische „opvolging" waarborgt: de binding aan het Woord der apostelen, waardoor de wereld in Christus zal geloven.

Nu begeerde Ds Loos ook zulk een achteraf wijding (additionele wijding) b.v. door een geestelijke van de Anglicaanse Kerk. Wan'c daar lag zijn gedachte achter, dat een Hervormd predikant zonder deze wijding eigenlijk geen ambt heeft en de Sacramenten niet kan bedienen. Hierover had de Generale Synode van de Hervormde Kerk zich uil te spreken. Daar zat men nu. Wat te doen ? Afwijzen? Maar dat zou immers betekenen een afschermen van het , , oecumenisch perspectief" ? Hoe zou men op deze wijze zijn breed Una-Saucta-standpunt kunnen handhaven? Sanctioneren dan? Vergeet echter niet, dat men pas in Artikel IV van de nieuwe Kerkorde onder „Van de ambten" had geproclameerd: , , Om deze orde der Kerk van Christuswege te onderhouden en in de verscheidenheid der diensten te voorzien, zijn er de volgende drie ambten: dat der dienaren des Woords, dat der ouderlingen, en dat der diakenen". Zeg nu, dat het ambt van de dienaren des Woords eigenlijk niet „echt" is, en daar valt de orde der kerk.

De uitspraak der Generale Synode was: de 'belijdenis en de kerkorde der Ned. Herv. Kerk laten de aanvaarding van de z.g. additionele priesterwijdingen voor haar predikanten niet toe.

Dat is klare taal. Geen „priesterwijdingen". Belijdenis en kerkorde worden gehandhaafd.

Dacht TJ? .Wacht even, er komt nog wat. 't Kan zó. Maar 't kan ook anders.

Het vervolg van de uitspraak luidt: , , dat aan de raad voor de zaken van Kerk en Theologie de bezinning omtrent het ambt en omtrent de grenzen van de Nederlandse Hervormde Kerk opgedragen blijft".

Dat betekent dus in dit verband: de sufficientie van het ambt van de dienaar des Woords staat niet vast. Wellicht 'behoeft het nog een of ander toevoegsel. En „de grenzen" van de Ned. Herv. Kerk staan ook niet vast, alles vanwege , , de oecumene". Aan beide kan heel wat gedokterd worden, of wat deftiger: de bezinning is nog niet afgesloten.

En nu het slot van de uitspraak, aldus geformuleerd: , , dat de vraag, wat in oecumenisch verband ter bevordering van de intercommunie bereikbaar is, open blijft en dat er ten deze voortgezet onderzoek en overleg geboden is". De intercommunie is de avondmaalsgemeenschap „in oecumenisch verband". Genoemde Hoofdredacteur licht het slot van de synodale uitspraak aldus toe: , , Het verlangen naar de eenheid van de avondmaalstafel kan zo vurig worden, dat men er toe komt om al deze kerkordelijke kwesties als bijkomstig te beschouwen Wordt de Hervormde Kerk van Nederland niet meer en meer in het leven van de wereldkerk opgenomen? " Hij wijst in deze gedachtensfeer op „kerkgemeenschappen" in Zuid-India, in het leven geroepen door zendingdrijvende presbyteriale en episcopale westerse kerken, die alle hun fiat hebben gegeven aan de , , noodoplossing" van de additionele wijding in Zuid-India, en verklaart, dat het slot van de synodale verklaring daaraan heeft gedacht.

Dit in- en uitpraten, dit neen en ja tegelijk demonstreert opnieuw aan welke jammerlijke ..leiding" de Hervormde Kerk ten prooi is. Ondanks alle hoogdravende woorden, wat een onkerkelijk geknoei!

Heel goed mogelijk dat straks toegelaten wordt, waarvan de synode zelf zei: belijdenis en kerkorde laten het niet toe. 't Heet dan een „nood-oplossing".

Ziet men nu, wat zelfs de belijdenis waard is? Ze bindt niet. Ze verplicht niet. Dat denken wel, zeggen de nieuwe-koers-mensen, de ouderwetse gereformeerden, maar hun gevoelen is uit de tijd. De belijdenis is geen statische, maar een dynamisclie grootheid. Voor de belijdenis als stringent Belijdenis-gesclirift is het vloeiende, zwevende, vage „belijilen", waarmee men alle kanten uit kan, In de plaats gekomen.

Hoe lang zullen zij, die gereformeerd willen heten in de Hervormde Kerk, zich nog blijven stellen achter hun' leiders, die de door hen onaanvaardbaar verklaarde kerkorde kalmpjes mee helpen uitvoeren, inplaats van zichzelf vrij te maken van de nieuw-modernistische organi­

satie, en anderen daartoe op te wekken?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 26 juli 1952

De Reformatie | 8 Pagina's

Soera Rana

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 26 juli 1952

De Reformatie | 8 Pagina's