Groen van Prinsterer en de Officier van Justitie Van der Kemp.

De leer, door den Officier van Justitie bij de rechibank van 's-Gravenhage gehuldigd, is geen andere dan die van Groen van Prinsterer; — en deze weder geen andere dan die van de doleerenden.

Groen zeide :

Niet een van Gouvernementswege opgedrongen kerkbestuur, maar de Gemeenten (uit de kerkleer geboren) zijn DE KERK. »Zeg het voort.

»Door een gouvernementaal kerkgenootschap, uit gehechtheid aan de kerkleer, te verlaten, is men, welligt des te meer, lid GEBLË VEN van de Hervormde Kerk. BÜoor officiële bekrachtiging der feitelijke leervrijheid, die zich van het Kerkgenootschap bijkans heeft meester gemaakt, zou de aldus in schijn triumferende ngting zich regtens af scheiden van de Hervormde Ke^k."

De doleerenden nu en de dusgenaamde Afgescheidenen van vóór 50 jaren hebben nooit de Hervormde Keik, die blijkens hare geschiedenis en hare oorkonden en verordeningen geen andere is dan de Gereformeerde Kerk, verlaten. Zij zijn trouw gebleven tot op dezen stond aan de lee< , waaruit die Kerk ^«/Jö'-(? « en waarop zij meer dan drie eeuwen gegrond is. Slechts in die Kerk zijn zij op hunne plaats en kunnen zij hun recht als leden doen gelden, welker leer met de hunne overeenstemt.

Toen de Grondwet van 1814 in arti 133 bepaalde: > De Christelijke Hervormde Godsdienst" {La Religion Chrétienne EÉFORMÉE, volgens den Franschen tekst) »is die van den Souvereinen Vorst, " werd dan ook aan geen anderen godsdienst gedacht, dan aan dien der oude Nederduitsche Gereformeerde Kerk, inde voorafgaande staatsregelingen met den naam van ^de heerschende Kerk" aangeduid. De leden der Staatscommissiën voor de Grondwetten van 1814 en 1815 spraken daarom ook beur telings, blijkens de Aanteekeningen van Mr C. J. van Maanen, nu eens van Gereformeerden., dan weder van Hervormden godsdienst. De heer Van Lynden zeide: »De Souverein, die moet Gereformee'd 7Xir\; de natie wil dit " Maar in zijn afzonderlijke Nota aandringende op het herstel van den Gereformeerden godsdienst als heerschenden godsdienst, schreef hij ook, dat »de tachtigjarige oorlog meerendeels gevoerd is om den hervormden godsdienst te vestigen." Het was de godsdienst, dien Prins Maurits bedoelde, als hij beweerde, dat de Gereformeerde godsdienst was 5> het hart en bloed van de Republiek", »de zuil der vrijheid van de vereenigde Gewesten", »de vastigheid en pilaar van den Staat"; of als hij op het beweren van Uytenbogaart en zijne Arminiaansche vrienden, dat zij waren sde WARE Gereformeerde Kerk; '' ten antwoord gaf: sik laat aan de Gereformeerde Kerk van GEHEEL EUROPA beslissen, of Uytenbogaart gelijk heeft." En de Gereformeerde Kerk van geheel Europa heeft, op de door Prins Maurits saamgeroepen Nationale Synode, beslist dat Uytenbogaart ONGELIJK had.

Zoo zou diezelfde Kerk ook beslissen, dat Dr. J. K Koch, voorzitter der Algemeene Synode, en de classicale vergadering van 's-Hertogenbosch ongelijk hadden, toen zij de stelling verdedigden en onderschreven, dat in de Nederlandsche Hervormde Kerk, »krachtins haar protestantsch karakter, PLAATS is voor elke eerlijke geloofsovertuiging, die zich door redelijke en zedelijke middelen wil handhaven en uitbreiden; '' — PLAATS dus voor de geloofs overtuiging van den Utrechtschen hoogleeraar Dr. Valeton, die verrukt is over zijn nieuwe ontdekking, dat het Christelijk geloof onafhankelijk is van de resultaten der historische kritiek en daarmede tegelijk uitspreekt, dat alle theologisch onderwijs, ook het zijne, ja, de ge heele Bijbel eene overtolligheid is; PLAATS niet minder voor den Mohamedaan, die eerlijk gelooft, dat God groot en Moliamed zijn Profeet is; PLAATS zelfs voor den godloochenaar, omdat aan de Stichtsche Rijkshoogeschool den aanstaanden leeraars der Nederlandsche Hervormde Kerk geleerd wordt, dat hij, die ontkent dat er een God is, wel verre van een dwaas te mogen heeten, weleens gelijk kon hebben. Tot zulke ongerijmdheden vervallen in onze dagen de Nederlandsche Hervormde godgeleerden, verleid door hun hoogmoedige we tenschap en geprikkeld door hunnen haat tegen de Nederlandsche Gereformeerde Kerk en tegen de Gereformeerden.

De Officier van Justitie bij de rechtbank te 's Gravenhage, de heer Mr. Van der Kemp, noch het recht, noch de geschiedenis wenschende te verkrachten, heeft, ofschoon geen godgeleerde, getoond beter begrip te hebben dan zij allen van den aard, het wezen en de roeping der Nederlandsche Hervormde Kerk. Hij heeft ingezien, dat slechts tot die Kerk behoort en lid van haar zijn kan degene, die haar leer erkent en belijdt.

Vóór jaren werd het ook door den hoog leeraar Dr. Doedes en 120 andere predikanten uitgesproken, dat LEERVRIJHEID IN gelijkstaat met ONTBINDING VAN DE KERK. En omdat de doleerenden die ontbinding niet willen; omdat zij wenschen te blijven in de Kerk, waarvan zij leden zijn en die zij liefhebben; daarom willen zij niet langer te doen hebben met eene opgedrongen, onwettige en onheilige Synode, welke, vooringenomen met de aan de Kerk meest vijandige richtingen en onverschillig voor de door de Kerk op het hoogst geachte grond-en hoofdwaarheden, willekeurig en wreed die Kerk vernederde tot »een soort van maconnieke vennootschap, vol leu gen, zonde, verwarring en ellende."

Hoe kan, zoo zou men liever vragen, hoe kan een onder het kruis van Christus verbrijzeld en door zijn onpeilbare liefde overwonnen hart nog langer vrede hebben met eene Synode, die den drieëenigen God zidken smaad heeft aangedaan en die nu, om te kunnen blij ven heerschen, hen uit de Kerk zet, welke dien God eere, lof, dank en aanbidding pogen toe te brengen?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen