Buitenland.

Dnltscfaland. Toenemend zedebederf.

Vele berichten kwamen uit Duitschland tot ons waaruit blijkt, dat het zedenbederf onrustbarend toeneemt. En het is alsof de justitie, naarmate de bestialiteit zich meer openbaart, er op uit is om voor elk misdrijf dat ter harer kennis gebracht wordt, > verzachtende omstandigheden" te vinden.

Terwijl geen schoothondje zonder muilkorf zich op straat vertoonen kan, of het wordt aanstonds door de politie ingerekend, laat de overheid toe, dat in winkels en op aanplakborden de vuilste voorstellingen in prenten en in woorden opgehangen worden, want, zegt zij, ter harer verontschuldiging: »de justitie laat ons toch in den steek." En dat dit verwijt niet ongegrond is, blijkt uit het feit, dat in de bladen medegedeeld wordt, dat toen een Thüringer fabrikant te recht stond, omdat hij te Berlijn een aanslag op de zedelijkheid aan twee jonge eerbare meisjes gedaan had, de bevoegde rechtbank in het vonnis nog »verzachtende omstandigheden" in aanmerking nam. Het spreekt wel vanzelf, dat dit doen van de rechtbanken de ongebondenheid bevordert, en dit in een tijd, waarin ouders, die volgens de wet verplicht zijn hun dochters naar een school te zenden, ze haast niet alleen kunnen laten uitgaan, zonder voor haar te moeten vreezen en waarin het schenden van kinderen telkens in de bladen vermeld wordt!

Het gebeurde onlangs te Berlijn dat een

z.g. »fijne mijnheer" in de Elisabeth straat, { twee meisjes van isjaren tegen kwam; hij voerde ze met zich mede en schond heteene in tegenwoordigheid van het andere; hij gaf ze daarna eenige zilverstukken en bestelde ze beide op een kaartje weder bij zich! Knapen treden kijkspelen binnen waar boven geschreven staat: »Alleen voor heeren", bezoeken z.g. skunsttentoonsteUingen", waar de z.g. kunst misbruikt wordt om de onzedelijkheid te bevorderen, en gaan naar de komedie als er stukken worden opgevoerd, die er op aangelegd schijnen om de zeden te bederven. De klachten over de vuile praat van leerlingen ook van middelbare scholen vermeerderen steeds. Eenigen tijd geleden stond een r4Jarige knaap te recht, wegens het schenden van een kind, dezelfde jongen had evenals drie andere schooljongens, verboden omgang gehad met meisjes van denzelfden leeftijd, en was met die drie veel belovende jongens van plan geweest was, om een vrouw op het veld te verkrachten!

In het dorpje Steinbach in Baden, waar het liberalisme oppermachtig gebiedt, - was langen tijd de burgemeester de schrik der bevolking. Eindelijk werd hij voor de rechtbank gedaagd. Uit het getuigenverhoor van 70 personen bleek het, dat deze overheidspersoon zich meermalen aan echtbreuk schuldig maakte, dat hij vele meisjes verleidde, zijne tweede vrouw mishandelde, herhaalde malen brand stichtte, dikwijls met doodslag dreigde en van het vermoorden van zijn schoonzuster verdacht werd. ®Het verhoor van de meisjes, waaronder van 15 jaren, die zijne slachtoffers werden, had met gesloten deuren plaats. Ten slotte werd de aangeklaagde ter dood veroordeeld. Opmerkelijk is het, dat de getuigen niet eer hun getuigenis durfden afleggen, dan nadat zij verzekerd waren, dat de beschuldigde onschadelijk gemaakt was. Een ander burgemeester werd door de rechtbank vrijgesproken van de beschuldiging, dat hij eene godsdienstoefening verstoord had. Tijdens den door hem bijgewoonden dienst had hij in heftige bewoordingen tegen de bestraffingen van den prediker geprotesteerd; doch de rechtbank nam aan, dat hij uit «noodweer" gehandeld had en sprak hem daarom vrij. Weldra moet dezelfde overheidspersoon terecht staan voor het schenden van minderjarige meisjes.

Dezer dagen kon men in de Berlijnsche bladen het volgende korte, maar veelzeggende bericht lezen: »Een tienjarig schoolkind, dochter van een vrouw die te Rummelsberg woont en door haar echtgenoot verlaten is, moest in de »Charité" (een hospitaal) opgenomen worden, omdat zij aan een ziekte leed, die niet nader te beschrijven is."

Dergelijke mededeelingen kamen in de Duitsche bladen gedurig voor. Ons dunkt, dat »de gereglementeerde ontucht" die in Duitschland nog in al zijn kracht bestaat, daartoe veel medewerkt. Hier en daar doet de politie zeker iets, om de schadelijke werking van de reglementatie der ontucht een weinig te verzachten. Te Koningsberg wordt geen vrouw of meisje meer onder toezicht der politie gesteld, vóórdat zij door een predikant vermaand is tot bekeering en zij uitgenoodigd is om in het Magdalenahuis — eene inrichting tot redding van gevallen vrouwen en meisjes — te gaan. Maar in de meeste groote steden bemerkt men niet genoeg van den toeleg der politie om de slachtoffers der ontucht eerst te wijzen op den weg die er geopend is om tot een eerbaar leven terug te keeren, vóórdat zij onder de controle der politie komen als prostitue's, die in hare zonde een middel van bestaan zoeken. Is het niet ontzettend, dat men een 13-, 14-jarig kind eenvoudig stelt onder het toezicht der politie en ze dus op den weg der zonde zendt, in plaats van het naar een Christelijk gesticht of een verbeterhuis te zenden?

Mocht ook In Duitschland de strijd tegen de gereglementeerde ontucht weldra begonnen worden.

Wij besluiten deze droeve mededeelingen met het vermelden van enkele lichtpunten in dezen nacht van zonde. In de Algem. Ev. Luth. Kirchenz. meldt men, dat een vrijwilliger, met goedvinden van zijn bataillonscommandant, het vlugschrift: »Bewaar uwe Eer, " onder zijn kameraden verbreid heeft. Dit voorbeeld mocht wel voor het geheele leger, voor fabrieken, universiteiten enz. navolging vinden. Van het geschrift van den dekaan G. Weitbrecht: »De Zedelijkheid, de Eer van den Man. Een Woord aan Duitsche Mannen en Jongelingen, " zijn tot hiertoe 90, 000 exemplaren verspreid.

Doch over het algemeen zijn de oogen van de overheidspersonen voor het schromelijk zedelijk bederf van het opkomend geslacht niet genoeg geopend. In Duitschland hecht men meer dan elders, en meer dan het behoort (naar wij meenen), aan het initiatief van de regeering. Daarom is het juist de roeping van de regeering om als zij optreedt, niet de ontucht te beschermen, maar te weren en zooveel mogelijk { de kerken en vereenigingen in de hand te werken, die »redden en getuigen" in haar vaandel geschreven hebben. De Duitsche keizer f blijkt te begrijpen dat de Staat het zijne behoort te doen om de maatschappelijke ellende te genezen, mochten zijne daden in het vervolg toonen, dat hij het beseft dat de zonde de bron is van alle ellende, opdat het kwaad in zijn wortel bestreden worde.

Inmiddels gaan de Duitsche godgeleerden, r blijkens hetgeen men om de 14 dagen lezen kan in de Theologische Liiteratur-zeitung, voort met de fundamenten van het Christendom te ondermijnen, en de enkele mannen als Dr Zahn, die terug roept tot de wet en het getuigenis, op de vinnigste wijze te bestrijden! Is er iets droeviger denkbaar?

WINCKEL.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen