Buitenland.

Frankrtik. Zedenbederf.

Het zedenbederf neemt in Parijs op schrikbarende wijze toe. De pers blijkt in Frankrijk's hoofdstad werkelijk een »stap naar de hel.*' Schaamteloosheid heeft daar zich in eene mate van het openbare leven meester gemaakt, waarvan wij in Nederland geen denkbeeld hebben. Men kan haast in Parijs geen stap doen of men ziet onzedelijke prenten, schandelijke gekleurde aanplakbilletten, teekeningen, photographiën, transparante kaarten, alles om den vleeschelijken wellust op te wekken.

Het vreeselijkste van alles is, dat de zucht om groote winsten te maken in vele gevallen niet de drijfveer schijnt te zijn tot het verspreiden van onzedelijke geschriften; honderd duizenden exemplaren van schandelijke drukwerken worden onder de menschen, inzonderheid met groote kwistigheid onder de jeugd, gratis verspreid. Onlangs gebeurde het dat aan schoolkinderen en jonge meisjes bij de halteplaatsen der trams kleine boekjes werden rondgedeeld met het opschrift: »Voor God of voor het Vaderland". Zij werden natuurlijk aangenomen, doch toen men ze inzag waren er niets dan de onbeschrijfelijkste vuiligheden in te lezen. Deze boekjes werden niet gevent, maar weggegeven, dus had men geen stoffelijk gewin op het oog; Satan, die het er maar om te doen is, om te verleiden, gaf in, om ditmaal zonder gewin de zielen der kinderen zoeken te verderven.

Ook door het tooneel wordt het zedebederf op ontzettende wijze in de hand gewerkt. Er is een »realistisch theater" van Niniche waarin zulke walgelijke tooneelen werden vertoond, dat eindelijk de poHtie tusschen beide trad. Onder de leerlingen van een Lyceum van 16—18 jaren werd kort geleden een geschrift verbreid onder den titel van »tempel van Venus", waarin vrouwelijke gestalten waren afgebeeld op een wijze om maar tot ontucht uit te lokken.

Bekend zijn de toestanden, die in het Quartier Latin worden aangetroffen, de wijk, waarin de studeerende jongelingschap zijne tenten heeft opgeslagen. Daar de houders van huizen van ontucht geen leerlingen van een Lyceum mogen toelaten en deze allen aan hun uniform kenbaar zijn, zoo worden de knapen eerst in inrichtingen gelokt waar zij van kleeding kunnen verwisselen, waarna zij in de pestholen der ontucht worden toegelaten.

Gedurende zijn staatkundige loopbaan heeft de predikant E. de Pressensé er steeds bij de regeering op aangedrongen, dat zij de verbreiding der z.g. »pornographische" lectuur zou tegengaan. Op zijn sterfbed heeft hij nog gezegd, dat het zijn wensch was, dat ook op parlementair gebied de strijd tegen schandschriften en onzedelijke afbeeldingen zou worden voortgezet. Of het tengevolge van dit woord van den overleden leeraar is, weten wij niet, maar het blijkt dat in den laatsten tijd zoowel in Parijs als daar buiten, vereenigingen tegen de ontucht zijn opgericht. Sommigen zijn dus ongerust geworden over den steeds wassenden stroom van ziel en lichaam verdervende litteratuur. Maar zullen deze vereenigingen iets vermogen in een land, waar bij hoog en laag echtbreuk voor een gewone zaak gehouden wordt ? Een Duitsch blad deelt mede, dat Saint Genest, een man, die toegang had totl de kringen in den Faubourg Saint Germain, waar de aanzienlijken wonen, moet gezegd hebben, dat de ge.'prekken in de salons der hertoginnen, van dien aard zijn, dat zij een aap tot schaamrood worden, zouden brengen.

Zou er eenige verwachting zijn van eene natie, die de reformatie heeft verworpen, ja te vuur en te zwaar heeft verwoest, en waar ook het overblijfsel van de kerken die tot gehoorzaamheid van Gods Woord terugkeerden, in een zoo treurigen toestand verkeert, dat men niet één man van eenigen naam daarin weet aan te wijzen, die het voor de waarheid opneemt, waarvoor de vaderen, verbanning, goed en bloed hebben geofferd. Ach, werd men maar iets gewaar van een weenen over de breuke van de dochter Zions. Maar helaas, is daarvan niets te bespeuren.

Doltschland. Strijd tegen de schoolwet.

Een twintigtal jaren geleden begon het liberalisme in Duitschland, de zg. »Kulturkampf." De ongeloovige elementen in Duitschland meenden eene gemakkelijke overwinning te behalen op Christendom en kerk, onder de vleugelen der regeering. Vooral von Bismarck had in Dr. Falk een man gevonden, die door zijne berucht geworden Meiwetten de Roomsche kerk tot onderwerping zou brengen; hij riep de geheele onderwijzerswereld in Pruisen op, om den strijd aan te binden.

Maar zie, de sociaal democratie begon 'zich op onrustbarende wijze te ontwikkelen. De pijlen die voor de kerk bestemd waren, werden op het hoofd van den Duitschen keizer afgeschoten. Tot tweemalen toe werd op dien monarch een moordaanslag gepleegd. Van af dien tijd begon de strijd tegen de Roomsche kerk met minder hevigheid gevoerd te worden. Dï keizer verklaarde, dat het voor alles zijn streven zijn zou, dat de godsdienst voor het volk niet verloren ging. Dr. Falk moest aftreden en stuk voor stuk werden de Meiwetten ingetrokken. Men had de hulp van de leden der Roomsche Centrumpartij van noode, om de sociaal-democraten te beteugelen en daarom was de regeering wel genoodzaakt, de Roomsche kerk meer en meer vrijheid te geven en ten slotte de Meiwetten alleen maar in schijn te laten bestaan. Het liberalisme bestreed echter elk voorstel om de barricaden tegen de Roomsche en daardoor ook tegen andere kerken opgericht, weg te doen, met het treurig gevolg dat de Roomsche kerk kennelijk aan kracht won, terwijl de Evangelische kerk door de geweldadige omarming van den Staat, steeds zwakker werd.

En is nu door de Pruisische regeering een schoolwet voorgesteld, ten doel hebbende om de z.g. »simultan" (neutrale) scholen af te schaffen, en alom de confessioneele school in te voeren. Het spreekt wel van zelf dat het liberalisme weder alles op den spits drijft om het tot wet worden van het voorstel der regeering tegen te gaan. Niet dat men in Pruisen het particulier initiatief wil dooden. Immers het oprichten en onderhouden van bijzondere scholen blijft vrij. In Berlijn bloeien deze scholen dan ook nog. Maar daar buiten kunnen zij de concurrentie van het staatsonderwijs moeilijk volhouden, vandaar dat zij in den laatsten tijd zeer verminderd zijn. Doch de staat wil, en te recht, ook op de bijzondere scholen toezicht uitoefenen.

Opmerkelijk is het, dat in Duitschland de confessioneele school dezelfde positie zal gaan innemen als sedert jaren in Nederland, vóór het optreden van het Ministerie-Mackay, de openbare school had. Toen werd er geprotesteerd door het Christelijk deel van Nederland. Maar de liberalisten gaven daarom niets. De minderheden moesten maar onderdrukt worden, dit zeide men bedekt of sprak men openlijk uit. Maar nu men in Pruisen het blaadje omkeert en de confessioneele staatsschool tot de alleen bevoorrechte maken wil, die bijna uitsluitend door den staat onderhouden wordt, terwijl de liberalen als zij van het confessioneel onderwijs niet gediend willen zijn, uit eigen middelen scholen kunnen bouwen, nu wordt de geheele wereld daarover in rep en roer gebracht. Niet dat wij met het doen der Pruisische regeering ingenomen zijn.

Moet de school geheel en alleen van dên Staat uitgaan, dan is het, dit spreekt wel van zelf, beter, dat de Staatsschool de jeugd Christelijk onderwijs brengt, dan indien zij haar opvoedt in het ongeloof. Maar ons dunkt dat de school een terrein is, waarop de ouders zich hebben te werpen. Dat dit in Duitschland niet wordt ingezien, is zeer te bejammeren. Het denkbeeld van de vrije Christelijke school heeft in dat land nog niet post gevat. Het is te hopen dat een liberalistische-sociaal-democratische reactie de Christenen in Duitschland niet noodzaken zal, om tegen de staatsalmacht in te gaan en het beginsel van »souvereiniteit in eigen kring" voor te staan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen