Buitenland.

NoSE*i3-A9nei*ika> Een teeken des tijds. Vereeniging van de Noordelijke en Zuidelijke Pr esby teriaansche kerken.

Het is een treurig teeken des tijds, dat een Roomsch priester in eene Protestantsche school tot opleiding van dienaren des Woords werd aangewezen om college te geven in de Homiletiek, d. i. die wetenschap, die zich bezig houdt met de uiteenzetting van datgene, wat men dient te kennen, om de gemeente voor te gaan in de bediening des Woords. De inrichting voor onderwijs die deze stap svoorwaarts" heeft gedaan, heet de Union Seminary, te New-York, het scollege" waaraan professor Briggs, de aanhanger van de z. g. nieuwere schriftcritiek, verbonden is. De Amerikaansche Churchmati roept naar aanleiding hiervan uit: sen dit is het, wat men onder svooruitgang" verstaat! Schaduwen van Calvijn en John Knox."

In de maand Mei van het voorgaande jaar kwam de Algemeene Vergadering (General Assembly) der Zuidelijke Presbyteriaansche kerk samen, om o. a. te beraadslagen over een voorstel van de Noordelijke Presbyteriaansche kerk, om weder tot vereeniging te komen. Het is bekend, dat door den burgeroorlog, die ontstond over de vraag, of men de slavernij zou afschaffen of handhaven, er een scheuring kwam tusschen de Noordelijke en Zuidelijke Presbyteriaansche kerken. Het voorstel van de Noordelijke kerken aan de Zuidelijke, om, na gedurende twee en dertig jaren gescheiden geleefd te hebben, • zich opnieuw te vereenigen, werd door de Zuidelijke kerken afgeslagen. De Assembly weigerde zelfs een comité te benoemen om de uitnoodiging te onderzoeken. En dit, terwijl de kerken der Zuidelijke Staten geheel in het ongelijk waren, daar zij zullen moeten belijden, dat hetgeen zij voorstonden, nl. de handhaving der slavernij, in tegenspraak is met de beginselen van het Christendom. Doch men schijnt berouw over dien stap te gevoelen. Althans vele kerkeraden hebben den wensch uitgesproken, dat de zaak, , die nu van de baan geschoven is, weder op het agendum geplaatst worde. En daarom mag de hoop gekoesterd worden, dat de scheur, door den burgeroorlog getrokken, weldra zal geheeld worden.

De Vereenigde Staten van Noord-Amerika hebben er ten slotte in toegestemd om een onderzoek te helpen instellen naar de mishandelingen, die Armenische Christenen van Turksche zijde moesten ondergaan.

Eerst wilde men in N.-Amerika niet op deze zaak ingaan, omdat men dan moest afwijken van de leer van Monroe, die alle inmenging in Europeesche aangelegenheden verbiedt, maar op verzoek van Engeland, week men van den door Monroe gestelden regel af. De heer Jewett, consul der Vereenigde Staten te Sivos, heeft last ontvangen om namens de Vereenigde Staten op te treden. Wij verheugen ons hierin zeer, omdat er daardoor hoop bestaat, dat de zaak der vervolgde Christenen flinker zal worden aangevat, dan_ anders het geval zou zijn. Het is aan Amerika vrijwel onverschillig wie er te Constantinopel regeert; maar wel schijnt men in Amerikaansche kringen iets te willen doen om de vervolgingen van Christenen door Mohammedanen te doen ophouden.

__Overigens toont de sultan van Turkije, dat hij aan de mishandelingen, waaraan velen zijner Christelijke onderdanen bloot staan, geen einde wil maken. Men bericht althans, dat een dienaar van den sultan, die op het schandelijkst tegen de Christenen woedde, door zijn meester is gedecoreerd voor de door hem bewezen diensten.

Rusland. De jonge keizer heeft zich bij eene officieele gelegenheid beslist daarover uitgelaten, dat hij de autocratie, of de absolute alleenheerschappij over het Russische rijk wil blijven handhaven.

Een hoog ambtenaar in het gouvernement Tiver, die bekend stond als een agitator in liberalen zin, is uit zijn ambt ontslagen, terwijl hij voor ongeschikt is verklaard om ooit in die betrekking den keizer te dienen. Dat dit in Rusland opzien baart en bij velen teleurstellend werkt, kan men begrijpen, omdat men zich andere dingen van den tegenwoordigen alleenheerscher over Rusland had voorgesteld. Het is te verwachten, dat de teleurstelling zich zal openbaren door aanslagen op het leven van den Czaar.

Wij kunnen ons voorstellen, dat met het oog op de wijze waarop bijv. in Frankrijk het parlementaire stelsel werkt, de Czaar er niet zeer toegeneigd is om zijne macht voortaan te gaan deelen met eene volksvertegenwoordiging. Het schijnt helaas niet bij dezen machthebber op te komen, dat er een weg is om aan het volk invloed te geven op de regeering des lands en toch met te komen op den revolutionairen weg.

Treurig vooruitzicht voor de Luthersche en alle andere niet-Grieksche kerken!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen