Gemengd nieuws.

Organisatie van rechtzinnige Rabbi's in Amerika. Sedert het priesterambt en de ceremonieële dienst des Ouden Testaments verdween, is er onder de Joden geen vaste kerkelijke organisatie meer. Althans in N. Amerika. Wij lezen daaromtrent in de Wachter ;

«Ofschoon in de praktijk de rabbijnen eenige overeenkomst hebben met de leeraren in de Christelijke Kerk, v/orden zij volstrekt niet bepaaldelijk en overal op gelijke wijze voor hun werk afgezonden. Als een gevolg hiervan is het Joden die slechts een oppervlakkige kennis hadden van het Rabbinisme gelukt, dat zij in rechtzinnige gemeenten als rabbi werden erkend. Om nu te voorkomen, dat het peil van geleerdheid, welke in een rabbi vereischt wordt, niet dale, is er een nationale organisatie in dit land gevormd onder den naam van «United Orthodox Rabbis». Voordat iemand in deze organisatie, opgericht door de leidende rechtzinnige rabbis van Amerika, wordt opgenomen, moet hij bewijs leveren van zijne bekwaamheid.

Het gezag van deze organisatie is wel niet beslist bindend, zoomin als de uitspraken van de conferenties der Congr. Kerk, maar de uitzonderingen zijn weinig, dat men zich er niet aan houdt. De leiders van deze organisatie twijfelen er niet aan, of binnen weinig tijds staan aan het hoofd der rechtzinnige synagogen alleen zulke rabbis, die naar hunne verklaring geschikt zijn.

In vroeger jaren waren soortgelijke organisaties in Rusland en Duitschland. De Jewish Daily News zegt, dat deze organisatie gelijk is aan die welke ongeveer 100 jaar geleden in Rusland bestond.»

In de Refor mirte Kirchenzeitung vinden wij de volgende goede tijding van de hand van den zendeling Bergmann die voor de Rijnsche zending op Nieuw Guinea arbeidt: sReeds eenigen tijd geleden bemerkte ik dat deze en gene van de Siarmannen een prikkel in het hart had, dien hij er te vergeefs zocht uit te verwijderen. Het bezoek van de Godsdienstoefeningen was sedert maanden onder de gegeven omstandigheden goed. Maar ik wist bij ervaring dat dit alles weer in zand zou verloopen, wanneer niets bijzonders tusschenbeide kwam. Zekeren dag reed ik reed ik naar Ruo. Een man van Siar, met name Talad, verzoekt mij mede te mogen gaan. Hij droeg een versierden speer, hetgeen beteekende, dat hij een boodschap te brengen had. Op den terugweg van Ruo zeide Talad: sBergmann, wij Siarmannen hebben gisterenavond bwloten d»» Mtssiab vaarwel te zeggen en daar-

voor uwen Jezus, dien gij ons altijd en altijd weer op nieuw gepredikt hebt, aan te nemen. De man-' nen van Ruo laten ook den dienst van Messiah • varen; ik ben medegereden om onze boodschap te brengen. Ook de mannen van Seg (Alexishaven) en die van Job (Hensmansbaai), van welke giste ren avond ons al eenige bezocht hebben; ook de lieden van Regetta en die van Jacob en Bilibili; ook die van Rogadjim en Bongu". Het was mij alsof ik droomde. sTalad", riep ik, slaapt gij of waakt gij? «Bergman" antwoordde hij, ik spreek naar waarheid. De Siarmannen wilden in uw huis komen en u hetzelfde zeggen'. Talad kwam gisteren met eenige mannen aanzetten. In het bijzijn van vro' , en, voor welke men de geheele vereeniging der geesten sis iets zeer geheims verbergt, zeiden zij dat de Messiab slecht was, en dat zij nu onzen Jezus willen hebben. Bij deze gelegenheid kwam het aan den dag, dat reeds lang geleden de lieden van Bogadjim en Hongu de hier tegenwoordige inlanders gevraagd hadden of zij niet den Messiab wilden opgeven om Jezus san te nemen. Zonder twijfel hebben de Papoea 's in den geheelen omtrek deze vraag opgeworpen. En wij allen hebben daarvan niets gemerkt, maar in gedrukte bijna hopelooze {stemming onzen arbeid van zaaier verricht. Waarlijk, onze God bewandelt verborgen wegen! Ik kan mij nog niet voorstellen dat alles waar is. Wil God werkelijk ons gebed verhooren, dat wij sedert vele jaren met zuchten brengen, namelijk dat wij nog met onze oogen mogen zien, voordat wij tot de eeuwige rust ingaan, dat Hem hier onder de Papoea's kinderen geboren.worden? Ik ben geheel overweldigd door deze groote hoop en gevoel het diep in het hart: «Heere, ik ben niet waard, dat ik zulk een groote vreugde beleven zal! Wel weet ik, dat wij voor de hand niet te veel verwachting mogen hebben, maar wij mogen dit hopen dat Satans macht aan het wankelen is, en in het geloof spreken : het veld is wit om te oogsten. Tot soever de missionaris Bergmann. "Wij den' ken echter dat nu de strijd op N euvv-Guinea eerst recht ontbranden zal. Wellicht vallen vele bloe senis die nu het oog bekoren, af, maar toch scjiijnt het niet te miskennen, dat er op Nieuw Guinea roering in de doodsbeenderen gekomen is. En dit behoort ons zeer te verblijden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen