Gemengd Nieuws.

In New-York werd een beweging op touw gezet, om publieke vermakelijkheden op den dag des Heeren te sluiten. Het resultaat was, dat deze op den Zondag verboden werden, tegen den zin van het «Tammany« — deel der burgerij. New-York bleef de Engelsche traditioneele Zondagsviering niet getrouw; vandaar, dat de oppositie tegen het sluiten van comediën en operagebouwen bitter was.

Jammer is het, dat zij die in New-York voor Zondagsrust pleiten, het niet schijnea aan te durven om ook de «saloons« (herbergen, café s) op Zondag te sluiten.

De Joodsche bevolking heeft in New-York geprotesteerd tegen «alles wat riekt naar sectarisme« en bedoelt daarmede, dat.alles wat Christelijk is, uit de openbare school moet verdwijnen. Daarom moeten uit de gezangboeken op de scholen de naam van Christus verwijderd worden. De joden vormen een groot deel van de bevolking van New-York, doch het is wel te l.etreuren, dat zij zulk een grooten invloed weten uit te oefenen, dat om hunnentwil de naam van den Christus op de openbare scholen niet meer mag genoemd worden. Dit is te meer te betreuren, wijl het denkbeeld ^an de Vrije Christelijke school, uitgaande van de ouders, nog zoo weinig in de nieuwe wereld wortel geschoten heeft.

Wij schreven in ons blad over de houding van den Anglicaanschen bisschop van Newcastle, ten opzichte van het ritualisme, dat zich ook in zijn diocese openbaart. In een schrijven deelt deze bisschop mede, dat hij-uit alle deelen van het land betuigingen voor zijn streven ontvangt. Als antwoord op een resolutie van het comité van den bond van gemeenteleden te Southport zeide de bisschop: «Het is mij een bron van groote vertroosting, dat ik zulke verzekeringen van de gevoelens van de leeken der Engelsche kerk ontving, ten opzichte van de positie die ik gemeend heb te moeten innemen voor de handhaving van wet en orde in onze afgeweken kerk, en dagelijks ontvang ik tal van documenten van denzelfden aard als het uwe«.

Jammer maar, dat de bisschop van Newcastle slechts één ambtgenoot bezit, die het met hem eens is. Al de andere bisschoppen en aartsbisschoppen zijn min of meer geprononceerde ritualisten.

God in het publieke leven. Pres. Roosevelt heeft in een brief rekenschap gegeven waarom hij het motto: «In God we Trust" (wij vertrouwen op God), van de nieuwe munt wil laten wegnemen.

Hij zegt o. a., dat velen er mee spotten en dat hij deze oorzaak van heiligschennis wil wegnemen. Wij zijn blijde, dat van alle zijden des lands protesten tegen deze beschouwing van den president opgaan.

Rev. R. A. Torrey zegt: «Ik kan niet zien, waarom het gebruik van het motto kwaad doen kan. Het zal veel goed doen in de toekomst, zooals het in het verleden gedaan heeft. De gedachte dat de uitdrukking zijne waarde zal verliezen door voortdurend gebruik is onhoudbaar. Geen kwaad kan door haar gebruik gesticht worden, zelfs niet op postzegels "

Bisschop Fallows zegt: «Ik kan niet zien waarom het opschrift niet behouden zou worden. Indien er ooit een opschrift was, welks gebruik door het Amerikaansche volk is gerechtvaardigd, dan is het dit, omdat de Goddelijke Voorzienigheid over ons gewaakt heeft van het begin onzer geschiedenis".

En de Presbyterianen, die thans te Cincinnati eene conventie houden, hebben een besluit aangenomen, waarin zij het betreuren, dat de president het motto: »In God we Trust" van de nieuwe munten heeft laten nemen. Verder wordt een verzoek gedaan, dat het congres het motto weer zal invoeren.

Aldus schrijft de Wachter. Als wij het niet beter wisten zouden wij onderstellen moeten, dat de president der N, - Amerikaanscha republiek een geestverwant is van de machthebbers in Frankrijk die het «Dieu protege la France" (God beschermê Frankrijk), van de Frausche munt lieten verdwijnen.

The Quarterly Register verhaalt, dat niet lang geleden een RÓomsch bisschop in Zwitserland in eene Protestantsche Kerk omstreeks twee honderd kinderen, wier ouders leden zijner kerk waren, bevestigd (geconfirmeerd) heeft. Vanwaar die kerkelijke gemeenschap ? Roomschen toch vragen niet gaarne en niet vaak hulp van Protestanten. In St. Imier, in het canton Vaud, bezit de Roomsche Kerk geen kerkgebouw. Er zijn slechts eene Protestantsche en eene afgescheidene Roomsche Kerk, die liberaal is in hare godsdienstige beginselen. Van wien zou men nu hulp vragen ? Van de liberale Roomschen of van de kettersche Protestanten ? De bisschop dacht zekerlijk, dat het beter was van de kettersche Protestanten dan van liberale Roomschen hulp te begeeren. En die hulp werd niet geweigerd maar dadelijk en hartelijk gegeven. Of de liberale Roomschen hulp geweigerd zouden hebben, weten wij niet. Het was echter zonder twijfel een vreemd gezicht, dat een Roomsch bisschop eenen Roomschen godsdienst leidde in eéne Protestantsche kerk. Zoo iets zou, zegge honderd jaren geleden, niet mogelijk geweest zijn?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen