Buitenland.

Engeland. Een geschreven bel ij denis noodig.

In Engeland is eenige weken geleden dooi een aantal predikanten der Congregationalistische kerk een manifest de wereld ingezonden, waarin werd uitgesproken, dat zij niets wilden weten van de moderne of „nieuwe Theologie" en dat zij datgene beleden, wat dezulken, die voor „Evangelisch" gehouden worden, vasthouden. Er is nu een nieuw manifest verschenen, dat onder teekend is door de professoren Forsyth en Garvie, waarin het eerste stuk nog breeder wordt ontwikkeld en nader wordt verklaard. Daar de Congregationalistische kerk geen geschreven geloofsbelijdenis bezit, zoo wijzen deze hoogleeraren op een „onbeschreven belijdenis", welke met algemeene toestemming aangenomen is als grondslag voor de leer van de Congregationalistische kerk. Het stuk van de hoogleeraren Forsyth en Garvie zegt: „Wij houden het er voor, dat het krachtig samenstel van gedachten en gevoelens in de Congegmtionalistische kerk rust, gelijk het steeds gerust heeft, op den Evange lischen grondslag en op de leeringen van genade, als het wezenlijke der kerk. Deze beginselen der genade zijn verbonden met het bestaan, het lidmaatschap en met het leeraarschap van een Evangelische Kerk en ook van de Katholieke Christenheid. En wij begrijpen dat dit Congregationalistisch geloof veel acht behoort te slaan op de gemeenschap der kerken, waarvan het een deel uitmaakt. Wij zijn verplicht met de geloofsstukken, welke algemeen beleden worden door de Evangelische kerken met welke wij werken en leven, indien wij intellectueele aanmatiging of tot verdeeldheid leidende zelfgenoegzaamheid willen vermijden, rekening te houden en zouden Independentisme door de gemeenschap der Heiligen willen corrigeeren."

Uit dit schrijven blijkt, dat deze hoogleeraren tot het inzicht zijn gekomen, dat, nu het erop aankomt een euvel te bestrijden gelijk dit zich openbaart in de z.g. „Nieuwe Theologie" van den predikant Campbell, men het standpunt der Independenten of Congregationalisten moet prijsgeven. Congregationalisten zijn toch allen die belijden, dat een grooter of kleiner aantal Christenen, die volgens vrijwillige overeenkomst saamkomen om Godsdienstoefeningen te houden, eene zelfstandige kerk vormen, die volkomen autonoom is ten opzichte van het kerkelijk leven; die hare Godsdienstoefeningen mag houden gelijk zij wil, en die een kerkorde opstelt gelijk het haar goeddunkt; die geheel onafhankelijk is van kerkbesturen of zelfs van meerdere vergaderingen van kerken, en die alles mag inrichten naar hetgeen haar voorkomt eisch der Schrift te zijn. Nog eens, het blijkt duidelijk dat men deze grondbeginselen gaat verzaken.

Het manifest zegt nog: „De Congregrationalisten hebben het er altijd voor gehouden, dat men alleen lid der kerk zijn kon, als men vast hield aan de volgende Bijbelsche punten: Vleeschwording, het Verzoeningsofifer van den Heere Jezus Christus, Zijn Opstanding, Zijn Hemelvaart, Zijn regeering als Middelaar en het werk van den Heiligen Geest in het vernieuwen der menschen.

Om te bewijzen dat dit aldus is, beroepen de hoogleeraren zich op de „voortdurende traditie" van de Congregationalistische kerken in hare verschillende geloofsverklaringen.

Wij twijfelen juist onder de Congregationalisten gevonden worden. En nu is het te denken, dat die moderne Congregationalisten geheel en al de handen vrij hebben om hetgeen eeuwen lang door het voorgeslacht is beleden, te loochenen en omver te werpen. Zij die met geschreven belijdenissen den spot gedreven hebben door ze papieren pausen te noemen, moeten nu toch erkennen dat zij gedwaald hebben. Men zou kunnen vragen, als men met den mond kan belijden, waarom kan men dan ook niet dat beledene met de pen opschrijven en dan door den druk vermenigvuldigen? Het is opmerkelijk dat de methodistische „Christian" hierover schreef: „Het geroep tegen geloofsbelijdenissen is te ver ge­ Wij twijfelen er niet aan, dat hetgeen de d hoogleeraren Forsyth en Garvie uitspreken, nog a de belijdenis van de meeste Congregationalisten o in Engeland is. Doch het ia ook een feit dat t de meeste aanhangers der „Nieuwe Theologie" w g o z d s w F l v v d v e gaan en is integendeel schadelijk geworden. De menschen van den tegenwoordigen tijd moeten weten en uitdrukken, wat zij gelooven en waarom zij het gelooven; als zij ten volle overtuigd zijn, moeten zij zich niet schamen het te belijden en het te maken tot een vereenigingsbond".

Hiermede stemmen wij in. Alleen zouden wij wel wenschen, dat men in de kringen die met belijdenissen als accoord van kerkelijke gemeenschap van lieverlede door het driest optreden van het ongeloof verzoend werden, ook erkende, dat in vroeger eeuwen de verschillende belijdenissen door den strijd tegen het ongeloof geboren werden. Dan zou men wellicht tot de conclusie komen, dat door velen de strijd van de voorgeslachten, om te komen tot belijdenis der waarheid tegenover de aanvallen van dwaalgeesten, over het hoofd gezien wordt, zoodat men dwalingen die de kerk reeds eeuwen geleden heeft onderzocht en verworpen, weer opnieuw gaat onderzoeken en aan de Schrift toetsen, om dan tot de conclusie te komen, dat de Kerk het toch bij het rechts eind heeft gehad. Ach, dat men toch maar meer geloofde, dat de Christus aan Zijne Kerk den Heiligen Geest geschonken heeft met de belofte, dat deze haar in alle waarheid leiden zal.

Frankrijk. Offervaardigheid Roomsche kerk. inde

Ook de tegenstanders der Roomsche kerk moeten erkennen, dat de offers die de Rooinschen voor hunnen eeredienst brengen, aanzienlijk zijn. Te Parijs bestaat eene vereeniging onder leiding van den pas benoemden aartsbisschop Andette, de Oeuvre des chapelles geheeten, welke vereeniging in 1901 werd gesticht. Bij eene inkomst van 1.116.490 francs beeft zij 995, 000 francs uitgegeven en daarvoor tien nieuwe kapellen gesticht, terwijl het plan bestaat er nog zeven bij te bouwen. Dit is de rechte weg, volgens ons oordeel. Geen trotschc kerkgebouwen moet men laten verrijzen, maar kleine kapellen of kerken, om aldus het volk zooveel mogelijk op verschillende plaatsen gelegenheid te geven de Godsdienstoefeningen bij te wonen.

Over trotsche kerkgebouwen beschikken de Roomschen in Parijs nog altijd. Ofschoon zij weigerden associations cultuelles te stichten, aan welke het gebruik der kerkgebouwen door de overheid kon toegekend worden, hebben zij toch het vrije gebruik der kerkgebouwen behouden.

De Protestanten hebben zich aan de wet onderworpen en vormden kerkelijke vereenigingen, en nu zijn er reeds kerken die niet in staat zijn om de den staat verschuldigde huur te betalen. Zoo moesten de kerkeraden van Montpellier en Montauban den minister van eeredienst om vrijstelling of vermindering van betaling vragen.

Dit verhindert niet, dat de vereenigingen voor inwendige zending haar werk voortzetten. Zoo kon omtrent de „Société évangélique" in haar jaarvergadering van Mei 1.1, medegedeeld worden, dat de evangelisatie in streng Roomsche deelen van Frankrijk steeds voortging; in het departement Cortèze vindt men negen evangelisatie posten, waaronder de gemeente Madranges, die eenige jaren geleden bijna in haar geheel tot het Protestantisme overging. De vereeniging had een te kort van 22, 000 francs. Wij krijgen over het algemeen den indruk, dat de Roomsche kerk in Frankrijk beter de finantieele moeilijkheden die door scheiding van kerk en staat ontstaan zijn, het hoofd weet te bieden, dan de Protestantsche.

N.-Amerika, De classis Hackensacki

De classis Hackensack behoorde tot hiertoe tot de Chr. Gereformeerde kerk van Noord-Amerika. Deze classis onderscheidde zich door zekere voorliefde voor het zingen van gezangen, over welke quaestie tegenwoordig in genoemde kerk zekere wrijving bestaat.

Nu kwam het bericht dat deze classis den 2 den Juni l.l, te Hackensack vergaderd is geweest, en dat van de 10 gemeenten dezer meerdere vergadering er 7 besloten hebben het kerkverband met de Christelijk Gereformeerde kerk te verbreken. De oorzaak ligt in het volgende.

De Christelijk Gereformeerde kerk heeft zich in der tijd van de Reformed Church losgescheurd, omdat men in die Reformed Church van oordeel was, dat men lid der kerk zijn kon en tegelijk lid van het een of ander geheim genootschap, als dat van de vrijmetselaars of van de Odd-Fellows. Nu is de meerderheid van de classis Hackensack van oordeel, dat althans sominige geheime genootschappen te dulden zijn. Daar zij echter weet, dat men in de Christelijk Gereformeerde kerk daar niet aan wil, zoo besloot zij het kerkverband te verbreken. De gemeenten te Paterson, Passaic en Englewood bleven echter met de kerken der Chr. Gereformeerde kerk vereenigd.

Di aanleiding tot het besluit van de meerderheid der classis, was het optreden van den predikant Van Ticlen, die standvastig weigerde een diaken in zijn ambt te bevestigen, die bleek lid te zijn van de Odd-Fellows. Hierdoor ontstond een beweging, die ten slotte uitliep op het besluit der zeven kerken, om niet meer tot de Gereformeerde kerken van Noord-Amerika te willen behooren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen