Uit de Pers.

In de Amsterdamsche Kerkbode bespreekt Prof. Rutgers, naar aanleiding van eenige on tevredenheid over de wijze waarop de Kerkeraad bij de jongste verkiezing van een predikant, het tweetal gesteld had, de principieele vraag, in hoeverre de Kerkeraad vrij is om uit een grostal, door de gemeente geformeerd, zelfstandig ­te kiezen. De ontevredenen meenden n.l. dat de Kerkeraad verplicht was die predikanten op het tweetal te brengen, die reeds van de zijde der gemeente de meeste stemmen gekregen hadden.

Het is dit laatste punt, waarmede enkele gemeenteleden zich niet goed vereenigen kunnen ; terwijl zij juist integendeel behoorlijk zouden achten, dat ; de gemeentelijke stemming voor het zestal ook voor het tweetal beslissend was, zoodat de Kerkeraad zou gehouden zijn dit te doen bestaan uit de twee candidaten, die bij de stemming voor het zestal de meeste stemmen verkregen hadden. Daar de thans bestaande regeling den Kerkeraad te dien aanzien geheel vrij laat, zou dus, om op wettige wijze aan den wensch der bedoelde gemeenteleden te voldoen, de regeling in" hun zin moeten gewijzigd worden.

Kan dat dan niet? zal misschien gevraagd worden. En het laat zich begrijpen, dat er zijn, die bij het eerste hooren zulke wijziging voor eene zeer eenvoudige zaak houden, waartegen eigenlijk geen bezwaar is, en waardoor de regeling zelfs zou ver beterd worden. Laat mij trachten, dezulken van het tegendeel te overtuigen, door op de volgende overwegicgen hun aandacht te vestigen. Omtrent zulke wijziging valt reeds aanstonds op te merken, dat zij in de bestaande regeling in het , geheel niet passen zou: zij zou daarin niet eenvoudiglijk kunnen wo.den opgenomen, maar die geheele regeling zou daarvoor moeten wegvallen Immers, bij zulke bepaling zoa het tweetal reeds door de eerste gemeentelijke stemming definitief zijn vastgesteld. Maar wat voor zin zou het dan hebben, de bepaling te handhaven, dat er vooraf een zestal zou gemaakt worden? Het formeeren van een zestal heeft alleen dan beteekenis, wanneer daaruit later bij vrije keuze een tweetal kan gemaakt worden; maar het heeft geenerlei nut of doel, wanneer te gelijker tijd ook reeds het tweetal zou gemaakt zijn." Ea waarom zou dan verder de bepaling blijven, dat zulk een zoogenaamd zestal door den Kerkeraad tot een tweetal gemaakt werd, wenneer dit door de voorgaande stemming reeds definitief zou geschied zijn ? Dat alles zou dan een omslag zijn, die geheel overbodig en doelloos was; inderdaad eene ijdele vertooning, die met den ernst van het beroepingswerk zeker onbestaanbaar zijn zou. Om daaraan te ontkomen, zou er niets anders overschieten, dan dat de geheele bestaanden rege­ t ling werd afgeschaft, en dat in plaats daarvan eenvoudig vastgesteld werd, dat bij gemeentelüke stemmirg een keuze gedaan werd. En eigenlijk zou men diezelfde lijn dan nog iets verder moeten doortrekken. Immers ook bij dat tweetal zou dan reeds een stemmencijfer den doorslag moeten geven, zoodat wie daarvoor de meeste stemmen had als r de aangewezen persoon te beschouwen was; en waarom zou men dan nog eerst een zoogenaamd tweetal maken ? Alles zou dos kunnen en moeten afloopen met ééne enkele gemeentelijke stenming door welke aanstonds zou worden aangewezen wie er te beroepen was.

Zonder twijfel zou dit de zaak zeer vereenvoudigen. Maar zou het beter werken dan de thans bestaande regeling? Alles zou dan ten slotte geheel afhangen van dea uitslag der gehouden stemming; en wanneer daarbij het aantal stemgerechtigden zeer groot is, kan men dan onderstellen, dat die allen g noeg op de hoogte zijn om geheel zelfstandig te kiezen? Vooral, omdat verre de meesten daarbij zouden afgaan op hetgeen zij van predikanten bij de prediking gehoord hebben, terwijl toch bij eene beroeping, behalve die ééne hoofd zaak, inderdaad nog vele andere dingen in aan merkiog moeten komen. Denkelijk zou er bij zulk eene stemming dan ook wel eenige leiding komen door aanbevelingen van gemeenteleden. Maar zou zulke leiding te verkiezen zijn boven die van den Kerkeraad, die van Godswege tot besturing der gemeente geroepen is, en die dus ook voor het werk der beroeping de verantwoordelijkheid heeft? Voor zooveel het met die roeping en verantwoordelijkheid bestaanbaar is, heeft de Kerkeraad bij - beroepingen aan de gemeeuteledeu een grooten invloed toegekend. Maar die mag toch niet zóó worden uitgebreid, dat de Kerkeraad daarbij geheel zou worden ter zijde gesteld, en eigenlijk niets anders zou te doen hebben, dan te registreeren wat eene gemeentelijke vergadering zou beslist hebben.

Inderdaad (en dit is hier wel de hoofdzaak) zou iets dergelijks ook geheel in strijd zijn met hetgeen in Gereformeerde kerken als de roeping van den kerkeraad erkend wordt, en voorts principieel in strijd zijn met hetgeen in die kerken beleden wordt over de inrichting en regeling der kerk en over de daarin door den Heere verordende ambtelijke diensten. Hierin ligt het f; roote verschil tusschen de Gereformeerden en de Indcpendenten. Voor het overige hebben die twee groepen zeker veel geestverwantschap. Maar juist daarom moet te meer gewaakt worden, dat geen kerkelijke beschouwingen van het Independentisme worden overgenomen, en zoodoende in Gereformeerde kerken een beginsel indringe, dat ondermijnend, ontbindend en verwoestend op haar werken zou.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen