„Doe er niet één woordaf.

Zoo zegt de HEERE; Sta in het voorhof van het Huis des HEEREN, en spreek tot alle steden van Juda, die komen om aan te bidden in het Huis des HEEREN, alle de woorden, die Ik n geboden' heb tot hen te spreken; doe er niet ééa woord af. Jeremia 26 : 2.

Nog altoos houdt de noodlottige drang aan, om heil te zoeken in een „Christendom boven geloofsverdeeldheid". Het kwaad, zoo heet 't dan, schuilt in 't dogmatische. In al die dogma's schuilt 't erfelijk kwaad. Help mee om ons daarvan te verlossen. En vanzelf zal er dan een Christendom opkomen, dat ieders hart steelt, en waar zich een ieder mee. vereenigen kan. Heerlijk zal dan de Banier van 't Kruis voor aller oog omhoog gaan. En aan dat eindeloos godsdienstig getwist zal voor altoos een einde komen.

Of liever, neen, dan is men er nóg niet, en nog pas kwam te Parijs een groot congres bijeen, dat het vraagstuk nog veel milder, nog veel ruimer stelde, en waarop tnannen van naam ingang poogden te geven aan de nog veel heerlijker gedachte, om heel de wereld, om alle volkeren, om alle kinderen der menschen in één grooten, machtigen wereldgodsdienst te vereenigen. De Christelijke religie was wel treff.lgk, maar in de Khoran w& s ook zooveel schoons, en als men nog dieper in Adë doordrong, tot in China en Japan, en Zuidwaarts tot In het Indie der oude Vedah', hoeveel diepgevoelde gewaarwordingen kwam men ook dan niet op 't spoor. En daarom, Christelijk boven geloofsverdeeldheid was nog veel te eng. Een man als Thorbecke die deze leuze uitvond, was nog.veel te bekrompen. Ver over het Christendom heen moet onze menschenmin alle religiën van alle volken pogen te omvatten, uit alle de religieuse honig puren, en die honig uit alle religies, dat zou dan de wereldgodsdienst zrjn. Denk 't u in, hoe heerlijk dat zijn zou, heel de wereld vroom, heel de wereld eensgezind, heel de wereld saamgebonden in ééne heilige religie!

Utopie, pure dwaasheid, zult ge zeggen, en we zeggen 't met u, doch erkend moet toch, dat er zich een heerlijke gedachte in uitspreekt. Eens zal 't zoo op de nieuwe aarde en onder den nieuwen hemel wez; n, en ook nu zou 't aizoo op aarde geweest zijn, indien het Paradijs niet ontheiligd was.

Maar ook afgezien hiervan is 't goed, dat ge op zulk streven let, omdat 't precies 'tzelfde streven is, dat in enger kring veei Christenen najagen. Tot zelfs op de school wil meer dan één 't Invoeren. Niet 't volle Christendom met onze heerlQke belijdenis, conform het Heilig Woord, dat ons geschonken is. Neen, maar een vaag, een algemeen, een samengeperst, een niet al te gekleurd Christendom, dat dan, buiten allen kerkelijken waarborg om, de 0< ; erheid aan de volk& jeugd zal moeten inprenten.

Ook dit zou zoo heerlijk zi^n, zegt men dan, moderne, orthodoxe, gereformeerde, ethische, roomsche, doopersche kinderen, aUsn saam op één gemengde school, en op die gemengde school één algemeen Christendom aan alle onderw^'s ten grondslag gelegd.

Hoor daartegenin nu wat de Heere in Jojakim's dagen tot Jeremia sprak : „Spreek al de woorden die ik u geboden heb tot Israel te spreken, doe er niet één woord afr

Dit is immers vlak 't tegenovergestelde. Weg met 't vage, vooze en algemeene. De praecisiteit als onverbiddelijke eisch gesteld. Uw kjacht juist gezocht in 't bijzondere.

Natuurlijk hangt 't er aileen maar aan, oi ge al dan 'niet in een Openbaring van Godswege gelooft. Niet enkel in een algemeene openbaring in natuur en geschiedenis, maar ook, en bovenal, in de bijzondere Openbaring in Christus, en dus ook in alles wat Christus' komst heeft voorbereid en uit Christus komen is gevolgd. En dan nog; want zoo ge dit er niet bijvoegt, blijft ge nóg speelbal der verzinning; hangt 't er aan, cf ge gelooit in een spreken Gods in zulke woorden, dat ze door profeten en apostelen opgevangen TÏ^TL , en ons letterlijk zgn overgeleverd.

Luister maar naar Js zus in de Bergrede: ..Voorwaar zeg ik u, tot de hemel en aarde voorbij gaan, zal er niet één jota noch één tittel van de wet voorbij gaan, tot dat 't alles zal zqn geschied".

De uitspraak bij Jeremia wordt alzoo door den Christus volkomen bevestigd. Het komt volstrekt niet alleen op geest en bedoeling aan, het hangt wel degelijk aan 't enkele woord, ja, sterker nog, tot aan de tittel en jota. En zoo moet 't derhalve ook onder ons blijven: „Doe er niet één woord van af".

Deze gedachte nu van 't enkele woord, of gelijk Jezus het uitsprak, van de jota en tittel snijdt onverbiddelijk elk opslorpen van 't bijzondere in 't algemeene af. Al wie ten deze verantwoordelijk Is, is geroepen het volle Christendom te brengen, geen besnoeid, maar een onverkort E< 7angelie.

Al wie met algemeenheden zich behelpen wil, gaat rechtstreeks tegen den eisch van Gods Woord in.

Dit geldt allereerst voor de Kerk. Zg vooral mag niet zwijgen en niets verzwegen. Ze moet belijden, en haar belijdenis moet volledig zijn.

Treedt nu de Kerk in haar predikers op, dan volgt hier vanzelf uit, dat ook elk prediker van Godswege gehouden is, om 't volle getuigenis Gods aan de Gemeente te brengen, en dat de Zendingsprediker het volle Evangelie aan de Mohammedanen, Joden en Heidenen heeft te brengen. Oak „de weening en knersing der tanden" in het oordeel mag niet in zijn prediking ontbreken.

Maar hierbij blijft 't niet.

„Doe er niet één woord af" is de zetregel uit Gods Woord, die ook de opvoeding van onze kinderen moet beheerschen.

Dit geldt voor vader en moeder, die geroepen zijn het hun van God gegeven kroost in Gods heiligheden in te leiden; en schuldig staat een iegelijk die van God een kind ontving, en bij de opvoeding van 't gedoopte kind ook maar één woord van Gods heilige openbaring verdonkeremaant of uit slordigheid weglaat, 't Kind moet van zijn ouders den indruk ontvangen, dat vader en moeder „van God geleerd" zqn, en het beeld van hun eigen geheiligden geest moeten ze in alle trekken hun kroost inprenten.

En dan gaat gelgke roeping vanzelf van de ouders op de school over.

Er kan daarom aan de opleiding van den Cfaristelijken onderwijzer, met name wat zijn indringen in Gods openbaring betreft, niet genoeg zorg besteed worden. Mst Bijbel en geschiedenis is h^ er nog van verre niet. In en buiten die geschiedenis is het om de Zelfopenbaring Gods te doen. Die Openbaring van Gods wezen, wil en wet moet als een nieuwe wereld van gedachten hem helder voor zijn geest staan, en in die wereld van Gods gedachten moet hij zijn schooljeugd inleiden, niet door haar enkel op algemeene trekken te wijzen. Het algemeene kleeft niet en bezielt niet. Neen, maar juist door tot in de kleinere trekken aan dat beeld, dat Gods heilige Openbaring ons voorhoudt, leven en gloed te doen erlangen, zóó bezielend en tintelend, dat 't eens in den kindergeest ingedrongen, er nooit meer uitgaat.

Voor Kerk en prediker, voor de op voeding in huis en op school, altijd één en dezelfde levensvraag: Gelooft ge dat God zelf zijn Openbaring in 't gesproken woord u gaf? En zoo ja, rand dan de heiligheid des Heeren niet aan, en doe van wat Hq, uw God, tot u gesproken heeft, niet één woord af.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen