Uit de Pers.

In het Gereformeerd Volksblad wordt nogmaals gewezen op het gevaar, dat in een zoogenaamde Christelijken Staatsschool schuilt: In het eerste deel der vorige eeuw werd er op de staatsscholen in Nederland nog Christelijk onderwijs gegeven. De Bijbelsche geschiedenis mocht er toen nog behandeld worden.

Later werd dit afgeschaft. De openbare school moest neutraal zijn. Daarmede was ook de tijd aangebroken, dat "er bijzondere schoftn werden opgericht, waar Christelffc onderwijs in den vollen zin des woords wordt gegeven.

Door veel strijd en worsteling heen is het getal dier Christelijke scholen in het vaderland zeer hoog geklommen, en met dank aan God kan er gesproken worden van de heerlijke vruchten, die dat bijzonder Christelijk onderwijsreedsheeft afgeworpen.

Toch is het ook een feit, dat sommige Christenen nog altijd de begeerte hebben naar eene Christelijke staatsschool. Zij wenschen den toestand van vroeger terug. Met de leuze: «de bijzondere school regel; de openbare school aanvulling", kunnen zij zich vereenigen. Zij willen de openbare school weer zoo goed mogelijk maken, opdat zij langs dien weg ook nog voor christen-kinderen geschikt moge zijn. Eéne zaak wordt daarbij zeker door hen uit het oog verloren. En die is deze: «Hoe zal de Staat kunnen zorgen voorgoede, christelijke onderwijzers?

Dat kunnen de ouders, dat kan de kerk alleen doen. Eene gechristianiseerde staatsschool zou ons niet vooruit, maar hard achteruit brengen. Onder den naam van christelijk onderwijs zou allerlei onchristelijke en onbijbelsche leer den kinderen worden ingeprent. De Duitsche scholen kunnen hierbij ten voorbeeld verstrekken. Op deze scholen wordt nog altijd bijbelsch onderwijs gegeven en op sommige scholen, waar de onderwijzers geloovige christenen zijn, loopt dat heel goed.

Maar ook het tegendeel is op vele plaatsen het geval. De moderne Wetenschap en de moderne Schriftkritiek oefenen daar haren verwoestenden invloed uit.

Nog niet laiig geleden werd door een schoolleeraar openlijk de vraag behandeld, hoe de Bijbelsche Geschiedenis op de lagere scholen moest worden onderwezen. In zijn antwoord sprak deze paedagoog het uit, dat in het eerste tijdperk van den leertijd de geschiedverhalen en de wonderen des Bijbels aan de kinderen moesten worden medegedeeld, alsof zij werkelijk hebben plaats gehad. Aan de grootere kinderen moest echter worden gezegd, dat dit niet het geval is, maar dat wij t daarin met dichterlijke voorstellingen te doen hebben, waaruit de één of andere leering kan O worden geput.

e Daarbij: nóch voor het oor van de kleine, nóch voor het oor van de groote kinderen mocht ooit de t uitdrukking worden gebezigd, dat de Bijbel «Gods i Woord* is. Dat wist ieder wel beter. In het debat a af één der sprekers als zijn gevoelen te kennen, o at van den beginne aan in het onderwijs van h «Bijbelsche fabelen en sprookjes* moest worden n esproken. Men mocht ook de jongere kinderen v iet bedotten.

Ziedaar, wat er van »Christelijke« staatsscholen op het eind terecht komt. Hoe door en door evaarlijk zijn zoodanige scholen voor de kinderen. lke geloovige zal toch moeten toegeven : liever eheel neutraal onderwijs dan z.g. Bijbelsch onderijs, dat alle eerbied voor Gods Woord wegneemt it de ziel van het kind, en dat den Bijhei aan en boek van fabelen en legenden gelijk maakt. rme christen-ouders, die geen ander onderwijs oor hunne kinderen kunnen verkrijgen! Arme kerk, wier toekomstige leden door zulk nderwijs een prooi des ongeloofs zijn geworden!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen