Buitenland.

Engeland.

Meer leering.

Aan eenige honderden Anglicaansche aalmoezeniers bij het leger en op de vloot is onlangs de vraag voorgelegd, wat zij te zeggen hebben omtrent de zwakheid van de kerk die zij dienen, en • wat zij denken omtrent de oorzaken daarvan. In hunne antwoorden geven al de geestelijken te kennen, dat in de eerste plaats, onkunde de moeilijkheid is waarmede zij hebben te worstelen < Als geneesmiddel geven zij aan: meer leering. De Guardian., een Anglicaansch'orgaan zegt in verband hiertnede, dat in een welbekende kerk van Londen de geestelijken; in plaats van des avonds te prediken, vragen zullen beantwoorden, die hun' te voren door leden der gemeente zijn voorgelegd.

Opmerkelijk is het ook, dat een Amerikaansch predikant een pleidooi gehouden heeft voor Catechetisch onderwijs. Het is Dr. de Vries die betoogde, dat publieke ca; techisatiën voor de kerken noodzakelijk zijn. Vooral in de groote steden moesten "een of twee predikanten minder gewichtige dingen laten varen, om zich toe te leggen op het geven van onderwijs in de kerk op eiken Zondagnamiddag. — Wellicht komt men er in de nieuwe wereld ook toe om de catechisatie, gelijk wij die kennen, weder in te voeren. In vele kerken, natuurlijk niet in de Chr. Gereformeerde en andere kerken die de banier der Geref. belijdenis omhoog houden, is de catechisatie afgeschaft en vervangen door de Zondagsschool. Het verblijdt ons dat er stemmen opgaan, die pleiten voor het bewandelen van paden welke de Gereformeerde vaderen betraden, waarvan men te kwader uur is afgeweken.

N. Amerika.

De Algemeenè Confe­ rentie der Methodisten en deT Presbyterianen.

Om de vier jaren vergadert de Algem. conferentie der Episcopaalsche Methodistische kerk, en zoo kwam zij dit jaar in Mei te Saratogo, N. Y., samen. Afgevaardigden van Meth. kerken in apdere landen konden slechts ten deele aanwezig zijn, daar ten gevolge van den oorlog paspoorten werden geweigerd. Maar uit vele' porden der wereld was men toch saamgekomen om gewichtige zaken te Ipehandelen. Zoo moesten er wel twaalf bisschoppen gekpzen worden. In de bisschoppelijke boodschap, welke aan de vergadering werd voorgelezen (welke voorlezing drie. uren in beslag nam) werd de kerk opgewekt om getrouw te blijven aan haar beginsel, de zendiiig met ijver te behartigen, terwijl met kracht getuigd werd tegen alle openbare zonden, vooral tegen het gebruik en den verkoop van alcoholische dranken. Van een protest tegen het leveren van ammunitie aan de Ententemogendheden, waardoor Amerika wel verrijkt, maar de voorzetting van den ontzettenden gruwel van den oorlog, wordt mogelijk gemaakt, vernamen wij niets.

Met zekere nieuwsgierigheid hebben we nagegaan, welke de houding der conferentie zijn zou tegenover het voorstel eener commissie, waarbij uit het sBook of Discipline» het artikel, dat aan leden der kerjc het dansen, kaartspelenen het bezoeken van den schouwburg op poene van censuur verbiedt, zou geschrapt worden. De commissie, die dit voorstel ter tafel bracht, een groot deel der kerk vertegenwoordigende, beweerde, dat dit artikel niet algemeen nageleefd of in toepassing - gebracht wordt en dat he daarom beter was, niet den schijn aan te nemen, dat het wet en regel in de kerk dfer Methodisten is, dat zij die zich aan die wereldsche vermaken overgeven, kerkelijk behandeld worden. Toen het echter tot een stemmen kwam, verklaarde zich de vergadering met groote meerderheid tegen het voorstel der commissie, hetgeen beteekent, dat er geen verandering in het »Book of Discipline* komt. Wel waren er velen die erkenden, dat het toepassen van dien regel in deze dagen vele moeilijkheden oplevert, omck^t de geest die thans heerscht, daarmede in strijd is. Doch men had geen vrijheid om in het »Discipline«-boek veranderingen te maken, daair het dan den schijn zou hebben, alsof de kerk de genoemde wereldsche vermaken voor belijders des Heeren gepast achtte. Ook'^werd de hoop uitgesproken, dat men nog eens tot het in­ zicht komen zou, dat wereldgezindheid en wereldgelijk vormigheid het tegenovergestelde zijn van een Godzaligen wandel.

Ofschoon wij er niet voor zijn, dat in de kerkenorde bepalingen voorkomen voor allerlei bepaalde gevallen, zoo kunnen wij bij het onderhavige geval ons in de houding van de Synode der Methodisten verheugen. Liefst hadden wij daarbij een vermaan aan de kerken vernomen om datgene wat dat »Book of Discipline* bevat, zoo min mogelijk , een doode letter te laten worden.

Ook de Pr& byteriaansche kerk hield hare algemeenè. Synode in de verloopen maand Mei. Het feit dat de Classis van New-York gegradaeerden van de Union Seminary tot den dienst des WoOrds toeliet, " die van de hoofdstukken van de leer der Presbyteriaansche kerk afwijken, heeft vele protesten uitgelokt, die in den vorm van smemorials* op de tafel der synode zijn gelegd. Er is een strooming in de Presb. Kerk, die vooral gekant is tegen hetgeen men sketterjagen« noemt. Zij, die daardoor zijn medegesleept, beweren, dat men het met de belijdenis der kerk zoo nauw niet moet nemen; de jonge mannen die door de Classis New-York werden toegelaten, zijn nog jong; als zij ouder geworden zijn, zullen zij van hunne twijfelingen terugkomen ; in ieder geval zijn zij flink ontwikkelde ernstige jonge mannen, en van zulke heeft de kerk niets ie vreezen. Dat zulks knaagt aan den levenswortel der kerk en haar zal verderven indien zij vrij spel heeft, wordt echter gelukkig nog door velen ingezien. Laat ons hopen, dat de Synode er zich »niet halfhartig van zal afmaken, zooals in het verleden is geschied, maar met vaste hand de ketters zal aantasten en van den kansel weren«, gelijk De 'Wachter dit heeft uitgesproken.

Korea.

De Zending tegengewerkt.

Reeds meermalen wezen wij er op, dat in geen land ter wereld in deze eeuw de Zending zooveel goede vruchten afwerpt als in Korea, het land dat door Japan, trots alle Koreaanschte protesten, geannexeerd werd. Nu moet helaas gezegd worden, dat de Japansche regeering den Zehdingsarbeid bemoeilijkt. De. Gouverneur-Generaal Terautschi heeft in Maart 1915 een verordening voor de scholen gegeven, waarbij de bijzondere scholen, oök die der zendelingen, gedwongen worden het leerplan van de regeeringsscholen te volgen; alle onderwijzers moeten de Japansche taal kennen en examen in de Japansche ' taal gedaan hebben. Godsdienstonderwijs en Godsdienstige, oefeningen, als gebeden, zijn verboden. Reeds bestaande scholen krijgen 10 jaar om zich naar deze nieuwe bepalingen in te richten.

'Op 31 Oct 1915 volgde een verordening op de propaganda in de religie. Volgens deze eischt de regeering van alle zendelingen, dat zij de regeering zullen mededeelen tot welke religie zij behooren en tot welke' gemeenschap zij te rekenen zijn; zij moeten een beschrijving geven van hun levensloop en bij geschrifte toonen, dat zij bekwaam zijn om hun ambt te bedienen. De regeering verlangt voorts, dat er personen zullen aangewezen worden, die toezicht uitoefenen op den arbeid der zendelingen; ook kan de regeering eischen dat zulke zendelingen door andere vervangen worden, wier arbeid haar ontoereikend voorkomt. Voor den bouw van kerken en andere gebouwen voor godsdienstige doeleinden wordt alleen verlof gegeven, wanneer er bevredigende inlichtingen ingekomen zijn omtrent de behoefte, de bouwplaats, de inrichting en het bestuur. Elk jaar moet aan de regeering een opgaaf gedaaii worden omtrent het aantal bekeerlingen. Al is het waar, dat deze bepahngen zoowel gelden voor de propaganda der. Christenen als voor die der Boedhisten en Sinto'isten en een controle op de werfkracht der verschillende religiën bedoelen, toch zijn zij wel geschikt om den arbeid van de Zending te bemoeilijken.

De in Korea werkende Amerikaansche Zendingsgenootschappen hebben daarom, onder leiding van het comité, door de in Nov. 1915 te New-York gehouden wereldconferentie benoemd om de belangen der Zending bij de regeeringen te bepleiten, een bespreking yan den toestand in Korea gehouden. De Japansche overheid van Korea werd verzocht toe te laten, dat er bijzondere scholen met godsdienstonderwijs zouden bestaan, daar dit onderwijs een wezenlijk bestanddeel van een gezond nationaal schoolwezen is. Wat het antwoord van regeeringswege op dit verziek geweest is, werd ons nog niet bekend.

Palestina.

De toekomst van het Heiligeland.

Op Palestina worden in deze dagen vele begeerige blikken geworpen. Drie geallieerde landen: Engeland, Frankrijk en Rusland, verlangen het land te bezitten, dat door de helft t der menschheid, nl. Christenen, Joden en Mahomedanen, aangeduid wordt met den naam van „het Heilige land". Toen bij het begin van den tegenwoordigen oorlog, de Engelsche zendelingen uit Palestina moesten vertrekken, zeide , één hunner: „Nooit zal Engeland het toelaten, dat dit land, zoo dicht bij het Suez-kanaal, in andere handen komt, dan die der Engelschen".

De Franschen laten reeds jaren lang aanspraak gelden op den Libanon en op het gebergte vah Jeruzalem en Bethlehem, die zij met de Fransche cultuur willen zegenen. Maar nog vuriger begeert het. orthodoxe Rusland het heilige land in bezit te krijgen; deels om een uitweg te hebben aan de zee en deels om den Czaar den zegekrans om het hodfd te vlechten als den beschermer van de „heiligste plaatsen • der aarde". Dit kan voor de drie verbonden volken nog wel een twistappel worden.

Maar ook de Joden hebben hun blikken op Palestina gericht. Hier is hun land hun „te huis", het land dat God aan A4> raham, Isaac en Jacob gezworen had te zullen geven; het land vloeiende van melk en honig.

In Engeland heeft men reeds het plan gevormd, om na de zeker te verwachten overwinning, Palestina tot een bufferstaat te maken. Het moet dan een nieuw koninkrijk Juda worden met Jeruzalem tot hoofdstad, wiens koning dan, evenals de nieuwe Sultan van Egypte, zijn bevelen van uit Londen ontvangen moet. Maar de Zionisten zijn hierop niet ingegaan. Het orgaan der Zionisten, de Judische Rundschau^ verklaarde, dat'zulke fantasieën niet in hef hoofd van verstandige menschen kunnen opkomen. Het schijnt zelfs, dat de Zionisten van oordeel zijn, dat de wederopwaking van den Joodschen volksstaat alleen door Turkije ka, n bevoirderd worden.

Wat daarvan zij, naar aDe waarschijnlijkheid zullen vele Joden na den oorlog zich naar Palestina begeven. Niet uit West-Europa, maar uit Rusland zal het nakroost van Abraham begeeren naar Palestina uit te wijken. De Poolsche en Russische Joden hebben in dezen oorlog ontzettend geleden. In een Joodsch blad wordt een overzicht gegeven van hetgeen de Joden in Rusland in zes maanden van den oorlog hebben geleden en dit zegt o. a.: „Duizenden onschuldige Joden zijn ter dood veroordeeld; tien duizenden uit hun geboorteplaats verjaagd; talrijke moorden hebben plaats gevonden ....

En in al dien tijd vlood het bloed der Joden dagelijks in stroomen op de slagvelden. Honderden en duizenden Joden hebben al hun have verloren, daar zij in het midden woonden van de tegen elkaar' staande legers".

Het is dus wel te denken, dat de Joden na den oorlog Rusland in grooten getale den rug zullen toekeeren, en dat bij hen de leus van het Zionisme : „terug naar Palestina", weerklank vinden zal. Opmerkelijk is het daarofti, dat juist in dezen tijd uit Jerusalem gemeld wordt, dat Turkije het emigreeren van Joden in Palestina ' niet langer belemmert. ledere Jood kan zich in het heilige land vestigen.

Ook is in iit verband de verklaring merkwaardig, welke de president van het Turksche parlement op 3 Oct. 1915'aflegde, en die aldus luidt: ., Na de herstelling der verbinding van Konstantinopel met Duitschland, die door de hulp van Bulgarije in korten tijd verzekerd werd, zullen onze legers hun opdracht beter kunnen uitvoeren. Deze bestaat in de veiHgheid van Konstantinopel en van de zee-engten. De gewichtigste gebeurtenis van dezen krijg is, dat van de Noordzee tot aan den Indischen Oceaan één machtige muur wordt gevormd...." Men ziet hieruit, dat Palestina voor de toekomst groote beteekenis kK'gen zal. Tot nu toe was het land zoo goed als geïsoleerd, slechts door een stoom-Vaartlijn heeft het deel aan het wereldverkeer. Het bezit ook geen bruikbare verkeerswegen. Maar het kan zijn, dat het in het midden van ket groote wereldverkeer wordt gezet. Spoorwegen zullen het niet Egypte en de Perzische golf en met Europa verbinden. Daardoor wordt het land des te begeerlijker voor hen, die in Rusland zoo onuitsprekelijk veel hebben geleden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen