Strafbaarstelling van aanvalsoorlog - pagina 30

28 verband met een verboden aanvalsoorlog veroordeeld woreLen, zou de rechter kunnen beschikken over de gewone straffen, vrijheidstraf, geldstraf, verbanning, doodstraf. Maar ook hier geldt, dat om een dief te hangen men hem eerst moet hebben. Slechts bij uitzondering zal een andere staat dan die, waar de veroordeelde verblijft, tot tenuitvoerlegging der straf in staat zijn. Medewerking van dien staat is dus onontbeerlijk. Wanneer deze zijne medewerking weigert, en den delinquent dekt met zijne schild, zoo voor de executie weer het geweld van staat tegoo staat, dus de oorlog, noodig zijn. Ook het ontwerpen van een strafstelsel, dat voor de veroordeelde staten zou gelden, is niet eenvoudig. Het pleit voor de vindingrijkheid van Pella, dat hij een reeks van niet minder dan twintig straffen, die op staten toegepast kunnen worden, weet op te noemen, terwijl daarbij nog de klassieke straf van oorlog tegen een staat onvermeld blijft. Behalve waarschuwing, berisping en geldboete noemt hij de intrekking van koloniale mandaten, een straf, die uiteraard slechts op ,e nkele staten toepasselijk ,zou 'zijn, en voorts de militaire bezettinlg en een groot aantal d cringen van het diplomatieke, juridische en econcmisdhe 'VIerkeer. Om al die maatregelen toe te passen op een staat, die zich aan een verboden aanvalsoorlog schuldig maakt, is intusschen, wij zagen het reeds, een strafrechtspleging niet noodig. Voor het grootste deel zijn zij thans reeds krachtens art. 16 van het volkenbondsverdrag mogelijk. En overigens leert het verdrag van Versailles, dat de genoemde maatregelen, die veel meer een politiek dan een justitieel karakter dragen , en de beslissing waar,over ver buiten de normale taak van den rechter ligt, uit het oogpunt van reparatie en veiligheid ook zonder voorafgaande strafbepaling k'UIlnen worden genomen. Altijd onder de,ze voorrwaarde, dat de staat, die aanvaller was, in den oorlog wordt overwonnen. Dit toch is de cardinale zwakte van een strafbepaling tegen den verboden aanvalsoorlog, dat zij alleen werken tegen den staat, die den oorlog verliest. Dat de overwinnaar na voor zijn goed recht alles gewaagd te hebben, dat goed recht nog eens zou onderwerpen aan de beoordeeling van een rechterlijk college, en zich aan een straf zou onderwerpen omdat hij zich aan een verboden aanvalsoorlog schuldig maakte, zal wel niemand in ernst verwachten. De overwonnene zal bij het sluiten van den vrede, indien hem al niet een op ûch nemen van de schuld aan den oorlog wordt afgeperst, toch wel

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen