De hedendaagsche schriftcritiek in haar bedenkelijke strekking voor de gemeente des levenden Gods - pagina 42

38 houding van den Heiligen Geest totjie Schrift op in den zin van een rijk bezielend Theïsme, en vooral onze Gereformeerde kerk, ook daarin de Luthersche zusterkerk door meerdere zuiverheid overtreffend, hield steeds staande, dat het Woord nooit op zich zelf iets is, en nooit anders dan als instrument van den Heiligen Geest kracht werkt, en dus ook, den gang der eeuwen door, n o o i t door dien Heiligen Geest is verlaten. De Heilige Geest, zoo belijdt ze, heeft eerst door de Openbaring de stof gereed gemaakt, waaruit het kleed der Schrift zou worden geweven. Toen die stof gereed lag heeft de Heilige Geest de enkele stukken der Schrift in rang van tijdsorde geïnspireerd. Voorts heeft de Heilige Geest de aldus gereed gekomen boeken onder zijn leiding door het instrument der kerk verzameld. Al verder heeft de Heilige Geest gewaakt over den tekst van het Woord dat Hij geïnspireerd had. Niet minder heeft de Heilige Geest de vertalingen bestraald waarin dat Woord tot de volken zou komen. Diezelfde Heilige Geest heeft voorts door ambtelijke prediking zelf dat Woord uitgelegd, en het met geloof vermengd voor de geroepenen ten leven. En bij niet één enkele van Gods uitverkorenen heeft die Heilige Geest gerust, eer het Woord, voor eeuwen eens onfeilbaar ingegeven , even onfeilbaar in die enkele ziel vrucht droeg, als ware het alleen voor die ziel geïnspireerd. Dit doel bereikt de Heilige Geest langs twee wegen, als „fides h u m a n a " en „fides d i v i n a " scherp te onderscheiden. Die „fides humana"; toch fides, en dus evenzeer van God uitgaande; is het rusten van de gemeente in de autoriteit van 's Geestes werk door het kerkelijk organisme, doelende op den Canon, op de vaststelling van den tekst, op de vertaling en de uitlegging der boeken. Daarom over elk dezer vier een kort woord. Welke boeken den C a n o n vormen staat in zich zelf even ontwijfelbaar vast, als het vast staat voor den anatoom welke ledematen er al, welke niet, tot een normaal menschelijk lichaam hooren. De Schrift is een organisme. Niets kan er bij. Niets er af. Ze is volmaakt in de voltalligheid en geheelheid barer deelen. De vraag echter, of de kerk op elk gegeven oogenblik den vereischten anatomischen tact bezit, om met vaste hand over elk Schriftdeel of ook over elk als praetendent optredend boek te beslissen, moet ontkennend beantwoord. Die zekerheid gaat op en neer met het rijzen en dalen van den stroom des geestelijken levens in haar midden. Maar wel verre van den leek daardoor onvrij te maken, heeft de Heilige Geest de Schriftdeelen zóó aangelegd, dat de deelen, waar het leven aanhangt nimmer betwijfeld zijn, en dat in de nooit betwijfelde boeken reeds op zich zelf de volle stroom der waarheid ruischt; en voorts leidde de Heilige Geest met zoo wisse hand ook dit Canonisch werk, dat veel meer de gulheid der erkenning van verreweg de meeste

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen