De verflauwing der grenzen - pagina 40

38 dat hergeven aan ons geslacht van een vast uitgangspunt, van een religieus en zedelijk 5ó,> IA.OL nov g'w 151), ware ook met het oog op de sociale stormen, die onze politieke metereologen als naderend voorspellen, nog de eenige reddingsplank die ons kon worden toegestoken. Herstel, om concreet te spreken, het geloof aan een laatste oordeel; en zoolang dit geloof nog stand houdt, kunt ge de gedurige rechtskrenking op' aarde, krenking niet alleen door den overtreder, maar krenking ook door de wet en door den rechter, getroost aanzien, wijl uw eigen rechtsbesef dan rusten blijft in het recht uws Gods, waarover Hij zelf eens als wreker zal opstaan 152). Maar ga nu in op de halve leugen van den pantheïst, alsof „die WeltI geschichte das Weltgericht" ware, en ge moet wel uw rechtsbegrip 1 seculariseeren; d. w. z. dat ge geen ander recht meer erkent, dan hetwelk, onder gestadige wisseling, de Overheid schept en handhaaft, en ge alzoo door dit vlottend rechtsbegrip, wijl immers het J^is constitutum nimmer tot ruste komt, de majesteit zelve van het recht, in het oog van hen die er onder leven zullen, vernietigt. Dat is dan ook geschied. Von Stahl zelf sluit het recht op binnen de grenzen onzer menschelijke huishouding, en heeft er geen oog voor hoe het recht, primordiaal zelfs, in de religie optreedt en hoe alle ethisch recht juist in dit religieuse recht van God op zijn creatuur wortelt 153). Alles gevolg van Kant's slechts ten deele juiste poging, om het recht als schild der vrijheid op te heffen, of van Fichte om het uit den strijd tusschen de twee Ikken te laten opkomen. Reeds bij Hegel is het recht dan ook tot een zedelijkheid van lager orde vernederd. Volgens Ihering wordt het uit een „Zwecktrieb der Gesellschaft" geboren 154). Darwinistisch wordt het dan door anderen weer ineengezet, als mechanisch product van historische en uitwendige factoren; terwijl de latere Herbartianen er de kruik olie in zien, die de zeeman, om het gevaar voor schip en manschap te bezweren, over de kokende golven uitgiet 155). Maar hoe eindeloos deze voorsteUingen over den oorsprong van het recht ook wisselen, dit blijft aan alle gemeen dat aan het recht eerst door den Staat, als orgaan der Maatschappij, de volle sanctie wordt.opgedrukt. Jammer slechts dat,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen