De verflauwing der grenzen - pagina 60

58 door de Overheid begaan, doordien ze den toegang voor uw kweekelingen tot het openbaar terrein zoo veelszins belemmerde. Toch is ook uw roeping zoo schoon en zoo verheffend, want ook in het Recht straalt de majesteit des Heeren uit; en niet het minst door de heiliging van het Recht moet een volk worden behouden. Spare Hij u dan nog lang en verveelvuldige Hij u de kracht, om aan ons Christenvolk te geven, wat het nog nimmer bezat: een wetenschappelijk inzicht in het Recht, naar de heilige ordinantiën onzes Heeren. En gij, waarde Woltjer, nog altoos eenling in uw Litterarische faculteit, maar die toch ook zoo met glans de eere van heel een faculteit ophoudt, zeer zeker, de zwaarste taak hebt gij, naardien de afstand waarop uwe studiën van het beginsel verwijderd liggen, nog zooveel grooter is, dan bij de Theologen en Juristen. En toch als een rijk hoofd en een trouw hart de voor het wel gelukken van uw taak geëischte combinatie vormen, dan zal u gelukken wat ge in vertrouwen op uw God ondernaamt. Want juist de dege geleerdheid met een kinderlijk gelooi vereenigd is het, wat elk onzer zoo dankbaar in u vereert. Nog gisteren kroonde onze God u met uw eerste promotie. En nu, Mannenbroeders, wat gunste van dien God was het, dat we in deze twaalf lange jaren, nog nimmer een geliefd ambtgenoot naar den doodenakker behoefden uit te dragen. Het graf is zoo diep ernstig, o, Blijve de Heere onze God ons nog in lengte van dagen aan elkander gunnen, en binde steeds inniger broederband ons in Christus saam. De tijden zijn zoo dreigend. Wie weet wat bezoeking van Gods hand ons in den nieuwen cursus wachten zal. Maar ook zonder zulk een plage kan de dood, ik herinnerde u straks aan Leiden, zooveel leegte in het universitaire leven slaan. In Leiden stierf ook Matthijs de Vries, een man dien ik immers ook in onzen kring noemen mag, omdat hij meer dan eenig ander hoogleeraar aan heel het vaderland toebehoorde. Kn ook, waar anderen misschien zwijgen konden, is het mij toch een behoefte, ook in dezen kring een woord van stillen dank aan zijn nagedachtenis te wijden. Want zoo er ooit eenige kracht van mijn taal, eenige bezieling van mijn woord uitging, ik heb het

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen