Het kerkrecht in zoover het de kerk met het recht in verband brengt - pagina 24

2Ó

I ï

h i — ^ a a » — 1 1 ^

dat Woord overeenstemme; en het is zijn eisch, dat er nooit berust worde in verloochening van dat Woord. Daarom gaat de kerk bij alle regeling zóó te werk, dat zij de conscientiën altijd vrijlaat; dat zij het getal der vormen zoo klein mogelijk maakt; dat zij alle bepalingen eeniglijk met de goede orde in verband brengt; dat zij Gods ordinantiën daarbij altijd onvoorwaardelijk op den voorgrond stelt; en (om nu ook de hoofdzaak nog te noemen) dat zij ook uitdrukkelijk vrijheid geeit, en zelfs voorschrijft, om zich aan Gods Woord te houden, als het zijn moet zelfs tegenover alle kerkelijke ordening en beslissing. Door dat laatste is (ora het zoo eens uit te drukken) de volstrekte heerschappij van Gods Woord ook formeel in de rechtsorde opgenomen. En op kerkelijk rechtsgebied kau er dus ook eigenlijk geen strijd zijn tasschen formeel en reëel. Dat wil nu niet zeggen, dat men in de kerk zich volstrekt niet zou te storen hebben aan wat verder is vastgesteld, en dat individueele willekeur daar den vrijen teugel heeft. Ook wie meent, dat er van Gods Woord wordt afgeweken, moet daartegen ordelijk opkomen, d. w. z. naar de daarvoor vastgestelde vormen. Ook hier zijn die voor het wezen onmisbaar; en ook dit is een pisch van Gods Woord. Maar ten slotte gaat dat Woord dan toch boven alles; als het zijn moet, gelijk eenmaal in de 16e eeuw. Hare reformatie was geen revolutie, maar juist een herstel van de goede rechtsorde; niet in strijd met het kerkrecht, maar juist daardoor geëischt. Alleenlijk, haar standpunt moet dan ook worden ingenomen. Anders zou de bedenking, die ik nu ter sprake bracht, inderdaad niet voldoende kunnen beantwoord worden. Het gemaakte bezwaar geldt wel degelijk tegen allerlei opvatting van het kerkrecht, met name tegen het Roomsche en het collegiale stelsel. Daar kan, ja daar moet vorm en wezen met elkander in strijd komen; en de rechtsorde is dan oorzaak, dat het wezen wordt ter zijde gesteld en verdwijnt. Maar dat is dan niet de schuld van „het kerkrecht". Daarvan is juist de eigenaardigheid, dat het vorm en wezen vereenigt; dat het wezen den vorm geheel beheerscht; dat het wezen zelf in den vorm is opgenomen.

-rr

riiiMMM^———iM*

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen