Calvijns invloed op de reformatie in de Nederlanden voor zooveel die door hemzelven is uitgeoefend - pagina 64

56 wordt zijn karakter goed gekenschetst door hetgeen hijzelf in een vertrouwelijk schrijven aan Farel van Sept. 1540 over zijne toenmalige ziekte o. a. mededeelde: »Die tertia Septembris tenuit me capitis gravedo, malum adeo mihi familiare, ut non magnopere commoverer. Die dominico, qui proximus erat [5 Sept.], cum in concione pomeridiana aliquantum incaluissem, sensi liquefieri humores illos, qui caput occupaverant. Antequam illinc discederem, catharrus me corripuit, qui continuo fluxu usque ad diem Martis admodum me vexavit. Eo die, cum de more haberem concionem et magna in loquendo difficultate laborarem, quod et nares fluxione erant impeditae et fauces raucedine quasi praefocatae, sensi subitam commotionem fieri. Stitit enim catarrhus, sed intempestivè, cum adhuc caput esset malis humoribus refertum. Acciderat autem, die Lunae, quod mihi bilem provocaret. Nam cum domicella [niet de huishoudster, gelijk dit woord hier gewoonlijk wordt opgevat, maar het Fransehe sdamoiselle", destijds de gewone titel van eene adellijke dame; hier ter aanduiding van eene aan Farel bekende dame, die toen met haren zoon bij Calvijn inwoonde], ut saepe liberius aequo loquitur, contumeliosum verbum fratri meo dixisset, ipse ferre non potuit. Neque tarnen tumultuatus est, sed silenter domo excessit iuravitque se non rediturum, donec illa mecum maneret. Ipsa quoque, cum videret me fratris discessu adeo moestum, alio se contulit; filius interim apud me habitavit. Soleo autem, ubi vel bile vel aliqua maiori anxietate aestuo, inter edendum mihi excidere, et avidius quam par sit vorare: quod mihi tune contigit. Cum enim ventriculum in coena oppressissem et immodico et parum apposito cibo, mane postridie excruciatus sum ingenti cruditate. Eam corrigere inedia promptum erat, et id solitus eram lacere. Sed ne filius domicellae interpretaretur hanc esse obliquam artem, qua eum ablegare vellem, malui cum valetudinis dispendio ofïensionem illam vitare. Martis ergo, cum catarrhus, ut iam dixi, desiisset, sub horam nonam a coena correptus sum animi deliquio. Concessi ad lectum; secutus enim gravis paroxysmus, magnus ardor, mira capitis vertigo. Mercurii, cum surrexi, ita debilitatus eram omnibus membris, ut cogerer fateri me aegrotum esse." Enz. Op denzelfden karaktertrek van Calvijn, waardoor hij zijne eigene belangen en wenschen geheel voor die van anderen ter zijde stelde, wordt ook bij herhaling gewezen in zijne biographie, gelijk die door zijne ambtgenooten Beza en Colladon beschreven is. Zoo b. v. verhaalt Colladon, uit den tijd van Calvijns laatste ziekte: »Mesmes quand ie Ie venoye voir, encore qu'il me vist bien volontiers, si est-ce que sachant les charges que i' avoye, il me donnoit assez k entendre, qu'il ne vouloit point que son particulier m'occupast en fagon quelconques: tellement, qu'en prenant congé de moy, il m'a dit quelque fois qu'il faisoit conscience de m'occuper tant soit peu, encores qu'il fust resiouy de me voir. Mais son naturel avoit tousiours esté tel, de craindre de retarder tant soit peu Ie profit de l'Eglise, et de donner peine quelle qu'elle fust a ses amis, encores que ce leur fust Ie plus grand plaisir que ils eussent au monde, de se pouvoir employer pour luy" {Ca/v.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen