UIT DE BUITENLANDSCHE KERKEN.

De Synode besloot wederom aan de te benoemen Deputaten voor de correspondentie met Buitenlandsche Kerken op te dragen zich steeds op de hoogte te stellen van bestaande toestanden in alle kerken, wajarmede wij in ciorrespondentie staian. De Deputaten zijn benoemd. Aan het vijftal zijn nog twee toegevoegd. Het crediet voor dit zevental geopend is hoog genoeg; daaraan zal het niet geweten kunnen worden, als zij aan het einde van het ingetreden Synode-jaar zich misschien een weinig bezwaard zullen gevoelen in hun Rapport gulweg-te verklaren voldaan te hebben aan al de op'draichten hun gegeven, 't Is nog al wat: zich steeds op de 'hoogte te stellen van bestaande toestanden. Gelukkig althans, dat er niet staat: van al de bestaanide toestanden. D'at zal toch wel de bedoeling zijn geweest. Van een paar bestaande toestanden kan men zich met niet al te veel moeite nog wel op de hoogte stellen. Doclh' hoe men de zaak ook wende en keere, de opdracht dezen Deputaten gedaan is w ij d van begrip. Daar zit nog meer achter! Moeten de Deputaten door eigen onderzoek en aanschouwen zich op de hoogte stellen van bestaande toestanden of kunnen zij volsta, an met afgevaardigden te zenden? Gelet op het verband', dat naar het besluit van Leeuwarden tusschen de twee deelen van de opdraoht bestaat, mag gerekend worden, dat zij aan de eerste opdraoht hebben voldaan, als zij de Rapporten in ontvangst nemen en bestudeeren, die eventueel afgevaardigde Broeders bij hen inleveren.

Het zal echter goed zijn, dat de Deputaten maar eens beginnen met zichzelf zooveel mogelijk te oriënteeren op het gebied der historie van de kerken, waarmede wij in correspondentie staan. Ten opzichte van de Christelijke Gereformeeï^de Kerk van Amerika kan dat heel goed geschieden door de lezing van Dr H. Beets' werk daarover geschreven. Zelf gaf ik in deze rubriek' een vrij uitvoerig overzicht van de geschiedenis der Reformed Church. Die der beide kerken in Z.-Afrikai is ook gemalfckelijk te bestudeeren uit grootere en kleinere werken, daarover in onze eigene taal of .in het Afrikaansch geschreven. Echter mij lijkt het om meer dan een reden dringend noodzakelijk, dat wij ons op de hoogte stellen van bestaande toestanden der Schotsche Kerken, waarmede wij correspondentie onderhouden. Die correspondentie was in de dagen der Christelijke Gereformeerde Kerk' heel wat drukker en, ik geloof ook, hartelijker dan in

de latere jaren. Wij moeten de bestaande toestanden in de Free ChurcW zeer zeker nader fennen. Vast geloof ik, dat wij die kleine kerk ten rijken zegen kunnen zijn. Wij moeten dat ook w i 1-1 e n zijn. Twee afgevaardigden van deze kerk waren in ons midden. Sleehts één hlunner las een p a p e r. D'e inhoud was bizonder warm. Jammer, dat de koffiekamer zoo sterk trok toen de Schotten hun adressen lazen en de laatste hunner zijn warm woord sprak. Wij voelden, dat de twee van de Free Churcih ons na staan. Ik hoorde de opmerking, dat die beide Söhotten ihadden gekeken naar den derde, den afgevaardigde van de Vereenigde Vrije Kerk, alsof zij wilden zeggen: jij ook hier! Ontmoeten wij elkander hier op deze Synode! Ik' weet niet of deze opmerker wel een goede diagnose heeft gesteld, maar Kj kan gelijk hebben gebad. Een der beide Sohotten heeft zijn paper niet gelezen. Misscihien uit beschteidenheid. Nu ik echter gelezen : heb wait hij had geschreven, kan ik mij voorstellen, d!a; t hij h, et maar in den zakj heeft gehouden. Reeds ontving ik een schrijven v: an J. Kennedy Cameron zoo haftelijk als men het zich haast niet kan denken van dezen ingetogen Schot. Hij betuigt zijn warmen dank voor de wijze waarop de Synode ihen ontving. Zij voelden zich onder ons thuis en het speet hen alleen maar, dat zij geen nadere kennis met „onze menschen" hiadden kunnen mak'en. De geschiedenis van onze kerken boezemde hem reeds sinds lang de levendigste belangstelling in. Mij bleek dan ook uit 'het stuk, dat hij h, ad .willen lezen, maar dat hij in zijn zak (hield, hoezeer hij op de hoogte was van onze jongste geschiedenis. Dit heeft mij 'telkens getroffen, dat de Schotten in hun toespraken tot de Synodes gemeenlijk in algemeene bewoordingen zinspelen op de roemrijke historie van ons verleden; en ik' kreeg den indruk, da, t daarachter en daaronder verborgen bleef onkunde Van de jongste geschiedenis onzer k'erken. Vergis ik mij niet dan heeft het Quaterly Register, het orgaan van de Presbyterian Alliance, met geen enkel woord melding gema]a!k't van het groot verlies door onze kerk'en, ja door de Gereformeerde Kerken der wereld, geleden in het overlijden van Prof. Dr H. Bavinck, terwijl deze nog wel op het concilie vian Toronto, voor een dertigtal jaren gehouden, de gansoh'e vergadering medesleepte door zijn wegslepende welsprekendheid. En wat hetzelfde Register sdhreefnaiar aanleiding van Dir A. Kuyper's sterven, was al heel mager. Echter wat Cameron had willen zeggen of lezen in ons midden, bevestigt wat hij mij schreef omtrent zijn belangstelling in onze kerken. Daar is nóg iets, dat mij trof in dat stuk. Webster en Davidson bepleitten in him peroratie vooral de eenheidsbeweging en het werken onder de jeugd in onzen tijd. Maar de Schot, die sprak en de Schot, die schreef, deze beide maïmen der Free Church wezen op de noodzakelijkheid ons te houden aan de Schrift en aan de Belijdenis. Nogmaals, mijn innige overtuiging is, dat wij ons steeds op de hoogte moeten stellen van de toestanden in de Pree Church. De tijd is aangebroken, dat zij van ons kiunnen "leeren, bemoedigd worden en steun ontvangen. Zij hebben ons verzocht om afgevaardigden te zenden; de Synode heeft die opdracht gedaan; de toestanden dier kerk in het bizonder maken urgent om die te volvoeren. Prof. Cameron blijkt goed op de hoogte te zijn met de geschiedenis onzer kerk'en. Hij trekt tusschen die van onze kerken en die der Schotsche een ver doorgevoerde vergelijking in haar verhouding tot de „staande keriïen", in die tot elkander, in die tot de Roomschen en in die tot de rechterlijke macht. Dian wijst hij op het verschil, dat er was tusschen de uitspraak van onze rechtbanken en die van The House of Lords met betrekking tot de kerkelijke goederen en wel zegt hij, hebt gij het verloren, maiar wij gevoelen diep respect voor uw houding en wij bewonderen uw geloofstrouw en geloofsaetie, waarbij-gij het keiik'elijk goed wildet prijsgeven liever dan dat gij ontrouw wildet zijn in wat gij achtet uwe roeping te zijn tegenover den Heere. Het beeld, dat Cameron schetst in het stuk, dat hij zou hebben gelezen vaji het godsdienstig leven in Schotland, is somber geteekend en donk'er gekleurd, ook hierin vormt hij een tegenstelling met de lafgevaardigden van de beide andere ker'ken. Kortom de verschijning dezer mannen, wat zij spraken en schreven, moet ons dringen ons zoo spoedig mogelijk nader met de kleine Free Church in verbinding te stellen. Misschien kunnen wij ook' ten zegen zijn voor de Schotsche Kerken. Een aardig boekje van de hand van dezen Rev. Prof. J. Kennedy Cameron, M. A. kan ik van harte aianbevelen; het draagt den titel: Scottish Church Union of 1900, Remeniscences and' Reflections, 't Is opgedragen aa, n 't jonge volkje van de Vrije Kerk van Schotland. Dit moet de jongste geschiedenis kennen. Een geda, chte, gegrepen uit mijn halt. Ook onze jongeren moeten de heerlijke geschiedenis kennen vain 1834 en 1886, gevolgd door die van 1892.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen