UIT DE BUITENLANDSCHE KERKEN.

Te Grand Rapids, Mich., is een nieiiw blad verschenen, uitgegeven door de „Reformed'Free Publishing Association" onder de redactie van de heeren H. Danhof, H. Hoeksema, G. M. Ophoff, B. J. Danhof en G. van Beek. Dat „Free" zal wel staan tegenover het „Publication Committee" der Generale Synode van de Christelijke Gereformeerde Kerk, dat de uitgaven heeft te behartigen van „The Banner" en „De Wachter", van Avelke periodieken de Synode de redacteuren benoemt voor de onderscheiden rubrieken. De Free Publishing Association heeft, na de laatst gehouden Synode besloten tot de uitgave van T li e S t a n d a r d B e a r e r, gereformeerd maandblad. De staf van redacteuren telt onder zijn leden o.a. de predikanten D' a n h o f en H o e k s e m a, die nauw betrokken zijn met „de zaak Algemeene Genade", gelijk dit „leergeschil" in de Acta van 1924 wordt ge? ^5)emd. Het zal, dunkt mij, zaak, zijn dat zij, die onze iierken zullen vertegenwoordigen vóór onze eerst volgende Synode-jaar op de Synode der Christelijke Gereformeerde Kerk, nauwkeurig kennis nemen van wat de Synode daaromtrent in '24 heeft besloten en van hetgeen dit nieuwe maandblad, dat zijn ontstaan daaraan schijnt te danken, in deze materie biedt in zijn kolommen.

Ook in ons land, al is dat eer buiten dan biimen onze kringen, schijnt de leer der „algemeene genade" actueel te zijn. Nadere bestudeering van hetgeen daaromtrent in onae zusterkerk wordt geschreven acht ik van geen gerii: ^g belang; onze eventueel daarheen te zenden afgevaardigde(n) zullen ter dege beslagen op het ijs dienen te komen om de broederen aldaar vaja „wijzen raad" te dienen, hetgeen door onze Synodes wel als een van de meest zwaar wegende motieven wordt geacht voor het onderhouden van eene goede correspondentie.

De kerkeraad van de evangelisch-gereformeerde genneente te Elberfeld heeft in drie zaken belangrijke besluiten genomen, die worden medegedeeld door haar bekenden predikant Lic Hesse in de „Reformierte Kirchenzeitung" van Januari, onder het hoofd „plechtig einde van het kerkel^'k onderricht"; wij zouden zeggen: van het catechetisch onderwijs. Deze drie aangelegenheden betreffen alle drie de kerkelijke bevestiging, welke een eisch is van de kerkorde waaronder genoemde gemieente leeft. In de eers„> , plaats ging het in den kerkeraad over de vragen die te stellen zijn aan de .jongelieden; verder over deii gang die zou gevolgd - worden bij de godsdienstoefening waarin deze plechtigheid zou plaats grijpen en ten slotte nam de kerkeraad eenige besluiten met betrekking tot de viering van het heilig Avondmaal in verband met het voorafgaande. De drie besluiten door den kerkeraad in deze materie worden medegedeeld, waaraan echter een klare en heldere uiteenzetting voorafgaat van de overwegiuigen die tot de besluiten hebben geleid. Eerst dan worden de beide vragen medegedeeld die aan de jongelieden zullen worden gesteld. Dat zal van nu voortaan in dezen vorm worden gedaan: Nade-'maal , gij, geliefde zonen en dochteren, gedurende de beide laatste jaren zijt onderwezen geworden in opdracht van den kerkeraad, zoo vraag-ik u heden voor God en deze onze evangelische-gereformeerde Gemeente; 1. Betuigt gij, dat aan u door het onderricht naat Gods Woord. en onzen Heidelbergschen Catechismus de weg ter zaligheid in onzen Heere Jezus Christus is gewezen? . .

2. Is het heden uw .ernstig voornemen, u voortaan te houden bij Gods Woord en bij onze Gemeentieï Van de catechumenen wordt op de eerste vraag een eenvoudig ja verwacht en op de tweede vraag: Ja, dat willen wij met Gods liulp..

Dan vervolgt de Dienaar des Woords: de levende God en Heiland, in Wiens naam gij gedoopt zijt, heeft uw antwoord gehoord. Hij zelf helpe u, dat gij den weg ook werkelijk moogt bewandelen, welke u gewezen is. Hij sterke en, beware u vooral bij uw tegenwoordig voornemen, u te houdön aan Zijn Woord en bij onze Gemeente, opdat gjj moogt ervaren: het geloof is uit het gehoor. '•

Zoo bevelen wij dan u den trouwen Heere, Die u heeft gadegeslagen van af uw vroegste kinderjaren. Hij make u tot discipelen en dienstknechten van den Heere Jezus, tot kinderen, en erfgenamen Gods in de kracht des Heiligen Geestes, opdat uw hart worde gesterkt door de genade.

In de tweede plaats werden nadere besluiten genomen met betrekking tot de samenkomst der gemeente waarin deze plechtigheid zoude plaats grijpen. Omtrent den gang van zaken daarbij werd besloten op grond van de overwegingen die wederom kort worden weergegeven, dat de godsdienstoefening zoude aanvangen met het zingen van heel de gemeente, gevolgd door de voorlezing van een gedeelte uit .Ciods Woord, waarop een onderzoek in het openbaar zoude worden ingesteld, gevolgd door navraag aan de ouderlingen omtrent hun oordeel over de rijpheid der catechumenen om te worden toegekiten tot de volle gemeenschap der kerk. Daarop zingt de gemeente weer en zullen de jongelieden worden toegesproken, waarbij hen een plechtig afscheid wordt gegeven van het catechetisch onderwijs. Daarop zingen deze en ontvangen elk een „tekst" met een handdruk, waarbij nadrukkelijk wordt vermeld dat hen niet de hand zal worden opgelegd tot zegening, noch het orgel middelerwijl zacht door zal spelen. Hierop zingen wederom de catechumenen en worden de ouders toegesproken, waarop de dankzegging volgt met het slotgezang der gemeente en den zegen van den Dienaar-

Het stuk zelf spreekt steeds van „kinderen"; ik van jongelieden of catechumenen. Men moet zich herinneren dat ook in-de evangelische-gereformeerde kerk van Elberfeld nog de gewoonte bestaat, op betrekkelijk jeugdigen leeftijd belijdenis des geloofs te doen. Nog merke men op het ernstig streven deze jongelieden niet te veel te laten beloven en verder om bij de plechtigheid alle roomsche gebruiken streng te vermijden.

Aangezien de kerkorde nu .ook aan elk der jongeren het recht geeft om toe te treden tot den disch des Verbonds, zoo heeft de kerkeraad zich ten slotte oot nog beraden over de .aangelegenheid van de viering des Avondmaals. Men heeft de vraag gesteld of het nüet mogelijk was binnen .dengrooten kring van Elberfelds „volkskerk" eene engere ^„Avondmaalskerk" te vormen, dus eene „ecclesiola in ecclesia" te vormen, eene der brandende vragen van dèn dag in Duitschland. Nog werd de vraag overwogen om voort te ga, an met catechetisch onderricht dezer bevestigde jongelieden, dus een soort „lidmaten-catechisatie". Doch hierbij zou mein stuiten op practische bezwaren en op zulke die in strijd zouden zijn 'met het vigeerentl kerkrecht; zoo nam dan de fcerfceraad in deze zaak het volgend besluit: de kerkeraad wekt de predikanten dèr afzonderlijke „kerspels" op om in jeugdvereenigingen en kringen, bij bijbellezingen en bijbelbesprekingen, doch vooral in de prediking in het midden der gemeente voortdurend te wijzen op de beteekenis, den ernst en den zegen, geleigen in het heilig Avondmaal en hen die deelnemen aan de tafel des Heeren opmeidjzaani te maken op hun verplichtirijg, die zij op zich genomen hebben als dezulken, die den dood des Heeren verkondigen.

Nog werd besloten de voorbereiding onmiddellijk te doen voorafgaan in denzelfden dienst aan de viering van het heilig Avondmaal; en dat daarbij de diens' zal .worden waargenomen door den predikant van dat gedeelte der stadskerk, waarin de - viering plaats greep-Het doet bij de lezing van het stuk, gewijd aan deze aangelegenheid, weldadig aan, ook uit de overweging^'* daaraan toegevoegd, te merken hoe ernstig de kerlceraafl van Elberfeld streeft, belijdenis en Avondmaal te doen beantwoorden aan hun doel, die plechtigheden te doeai zijn wat zij moeten wezen. Nog valt op, hoeveel b«' ^waren vooidvloeian uit het doen van belijdenis op zw ieugdigen leeftijd en hoe moeielijk het is, de instellinigö' des Heeren zuiver te bewaren in een kerk, die h«*' kaï-akter draagt van een volkskerk. Moge het voornamen van wat Elberfelds kerkeraad bewoog, beraadde w besloot, ons stemmen tot dank voor wat onder ons geldt bij het doen van belijdenis en de viering "f^ het heilig Avondmaal en dat wij toch nauw mog*" toezien dat in de praktijk daarvan geen verslapping ^' trede en in verband dajarmede noch allerlei verkeer* voorstelhngen zich vormen, die dan weer gedekt worden door zoo droeve practijken als heerschen in somnu? ^ streken van ons vaderland. Dat wij mogen bewaren b"'pand ons toevertrouwd!

Bij het voorgaande trof ons ook de vrees voor „roimaniseerende" in practijken en terecht. Het kan ons niet ffenoeg bevreemden dat protestantsciie kerkgemeenschappen steeds weer zich gevoelen aangetrokken door allerlei Roomsche practijken en dat in Duitschland en Engeland beide. Ja heel de thans weer luwende beweging, gaande in de richting van de uitbreiding der liturgie; IS een symptooni dat op eenzelfde verschijnsel wijstin Duitschland is het getal der protestantsche landsbisschoppen al tot een aestal gestegen. Wij verblijden , er ons niét den gereformeerden bond hartelijk over, dal verre de groote meerderheid ' van den Duitschen Kerkenbond, waarbij acht-en-twintig Duitsche landskerken zijn aangesloten en daaronder de grootste, nl. de oudpruisische en zuid-duitsche kerken, van de invoering van zulke bisschoppen hebben afgezien.

Do „Reformierl)e Kirchenzeilung" is zijn vijf-en-.zeventigsten jaarganig ingegaan. Het is het blad van den bond en van degelijken, wotenschappelijken inhoud en daarom, misschien een weinig te zwaar voor 'gewone oemeente-leden. Nu heeft de grootste en sterkste kerk uit den bond, nl. die van Elberfeld, do kerk die de lijnen als het ware aangeeft, besloten haar Kerkblad, dat ook al zijn zeventigstén jaargang ingaat, onder versclnllende hoofden te maken tot de Kerkbode voor •onderscheiden gemeenten. De „Ref. Zcitung" verschijnt halfinaandelijks. Deze „Kerkbode" wekelijks. Men stelt zich tot taak om de kennis der waarheid te verbreiden in nauwe aansluiting bij' de Schrift, den Heidelbergschen' Catecliismus en het vrooraheidstype daarin tot uitdrukking gekomen.' Verder wil men de rijke geschiedenis der Gereformeerde Kerken weer doen fcenneni; de geestelijke stroomingen uit den tegemvoordigen tijd bespreken van uit .gereformeerd standpunt; 'het oog Jaten gaan over wat in binnen-en buitenland geschiedt op de erve der Kerk; vooral ook wijzen op de roeping der Kerk om Zending te drijven en eindelijk zal aan de afzoriderlijke gemeenten gelegenheid worden geboden belichten in te zeiKlen, heit eigen leven, der gemeenten rakende.

Dit alles zal zeker het gereformeerd kerkelijk leven in Duitschland tén goede komen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen