Drie kwesties in China.

I.

De belangstelling voor den zendiagsarbeid in China, welke toch steeds groot was, is zeer toegenom.en sinds da revolutie het volk teisteirt en het Russisch bolsjewisme meewerkt, om de gehate vreemdelingen te verdrijven, in ieder geval China van de macht en dan invloed van Engeland en Japan vrij te maken.

Uit het Septembernummer van het „Neue Allg. IMiss. Zeitschrift" bhjkt ook, hoe sterk China de aandacht tot zich trekt, want niet minder dan 28 bl. van de 32 zijn aan dit land gewijd.

In Mei van dit jaar vergaderde in Shanghai gedurende een week de N. C. C. (National Christian Council of the churches). Sinds 1922 is deze Christelijke Nationale Raad aan den arbeid; hij was de vrucht van de nationale opwaking, die overal in het Oosten valt waar te nemen, en behalve in China ook in Engelsch-Indië en in Japan zulk ©en Raad in het aanzijn riep. Het ligt dan ook voor de hand, dat de meerderheid van den Raad in China uit Chineezen bestaat, die niet alleen de kerken vertegenwoordigen, gelijk de naam zou doen denken, maar ook verschillende' christelijkei vereeniigingen en bewegingen. Al deze corporaties, waarvan natuui'lijk de zendingsco'rporaties een zeer groot contingent uitmaken, benoemen 75 leden, terwijl deze tezamen de overige 25 aanwijzen, om zoo het honderd^ tal vol te maken.

In een artikel nu O'ngeveer drie jaren geleden, wezen wij èr op, welk karakter deze Raad vertoont, en om nu niet i^ herhalingen te vallen herinneren 'wij er • slechts aan, dat hij alleen advies geelt en geen bindende besluiten neemt, en dat theologische verschilpunten niet behandeld worden. Trouwens, er blijft dan no'g stof genoeg over voor arbeid, daar vooral - in d« laatste jaren de belangrijke zendingsfcwesties zich vermenigvuldigen, en de Raad zich ook bemoeit met kwes^ ties, die op het algemeen christelijk leven betrekking hebben, en ook begeert in te werken op de maatechappeilij'ke verhoudingen; zoo hield hiji zich een vorig jaar bezig met kinderarbeid en ba langen werktijd in fabrieken.

Ditmaal vroegen vooral de aandacht het opiump vraagstuk en de anti-christelgke beiweging onder de studenten.

Het opiumvraagstuk heeft een lange lijdensgeschiedenis achter zich, en is een schande voor da christelg'ifcei natiën geweest. Maar de laatste jaren is het een nieu'Wi stadium ingetreden.

In 1917 toch had China met het opiumfcwaad gebroken; maar ziet, nauwelijks ©en paar jaar later hebben de militaire gO'Uverneurs, diei in dit arm'9 land alles te zeggen hebben, weer de aanplanting van de opium bevolen, om van de opbrengst da dure legers te kunnen betalen, waarmee zij hun aangevochten macht moeten, handhaven. Zoo is het land aJlerwegp - weer met opiumplanten overdekt, waarvoor zware belasting moet worden betaald, terwijl de militaire macht het monopo^ lia heeft.

Gevolg is natuurlijk, dat ook de bevolking weer aan de opium verslaafd raakt. Ook hier wekt gelegenheid genegenheid. Het kwaad heeft zelfs zulk ©en omvang genomen, ook onder de Christen-Chin©ezen, dat vele kerken weigeren over de opiumschuivers tucht uit te oefenen; zg zouden daarvoor, zeggen ziji, wel heel d© kerk kunnen censureeren. Dit wordt een onhoudbare toestand; wordt het kwaafl niet krachtig: aangegrepen en uitgebannen, dan gaat de Chineesch© kerk aan dez© zonde te gronde.

De Chr. Nat. Raad heeft zich dan ook in zijiU vergadering lang en breed miet deze zaak beziggehouden, en ten slotte als zijn oordeel uitgesproken, dat dez© zonde van het opiumgebruik op één lijn moet wordeoo, gesteld met loterijspel en prostitutie en op dezelfde wijze moet worden bestredein. De kerken hehooren dus strenge tucht uit te oefenen zonder verschooning', omdat de tijden zoo buitengewoon ernstig zijn. Van dit besluit kunnen wij dankbaar nota nemen.

De tweede Icwesti©, waarvoor, de Raad stond, was de nog steeds toenemende anti-christelijke beweging onder de studenten. Een breede, langdurige bespreking^ werd aan dit punt besteed. Dieze studentenbeweging is daarom van zooveel beteokemis, omdat zij tot dusver het Christendom niet ongenegen waren en straks de leidende positie in het Chineesche volk zullen innemen. D'e beweging is gericht tegen het Christendom in het algemeen, en tegen de zendelingen, de kerken en den naam van Jezus Christus in het bijzonder, zoodat dez© allen in woord en geschrift bestreden worden. Tot

dusver geschiedde zulks op slechts enkele plaatsen, maar nu de studenten de zaak ter hand hehben genomen, kan het maar kort duren, of de vijandschap zal in alle deelen van het land, tot in de uiterste hoeken toe, uitbreken. En wanneer deze dan, gelijk reeds hier en daar geschiedde, tot handtastelijkheden voert, zou de beweging op een groote vervolging der Christenen uitloopen.

Om maatregelen aan te kunnen wijzen tot tegengaan van zulk een vreeselijk geheuren, moest eerst de oorzaak van de vijandige beweging worden opgespoord.

Een jonge Chinees hield nu een referaat in den Raad over „Christus, de Christenen en de anti-Christelijke beweging", uitgaande van het woord van Jezus tot den eersten vervolger gesproken: Saul, Saul, waarom vervolgt gij Mij?

Drieërlei oorzaak wees hij aan:1. De tegenstanders zien, dat de oeconomische en politieke krachten van het Westen (Europa en Amerika) het bestaan van China bedreigen, terwijl het Christendom daarmee hand in hand gaat; 2. het schijnt hun toe, dat de christelijk© kerk de Chineesch© vorming verwaarloost, en de jonge kinderen wil opleiden in een buitenlandsche sfeer van denken; 3. zij zien den godsdienst aJs ©en uitvinding van de hoogere klassen, om de volksmassa's tevreden te houden.

Ook werd erop gewezen, dat de vijandschap ook wel tegen Christus' persoon gaat, maar dat anderzijds ook door velen veroordeeld wordt, dat de christenen niet de liefde en de leer van Christus in practijk brengen.

Bij de bespreking merkte een der leiders op: zijn er bij onze tegenstanders blinde vooroordeelen, laat ons ze over het hoofd zien; zijn er valsch© opvattingen, laat ons ze met geduld weerleggen; heeft de kerk zich politiek en sociaal met verkeerde verhoudingen ingelaten, laat ons deze herzien; zijn er onder ons christenen met anti-christelijke trekken, laten wij ze uit ons midden uitdoen; gaat het om fundamenteel© vraagstukken als de opvatting van den persoon en het werk van Jezus Christus, laat ons onze tegenstanders openlijk en moedig tegentreden. Waarachtige verootmoediging en erkeiining van onze fouten is wezenlijk© vooruitgang, waarbij niets te verliezen ©n alles te winnen valt.

In dezen geest werden de besprekingen twee dagen lang gevoerd.

Het strekt tot eer der vergadering, dat zijl zoo zichzelf becritiseerde, maar het bleef moeilijk een weg tot 'wegneming van het kwaad in eigen boezem en tot terugdringen , Yan de anti-christelijke beweging aan te wijzen.

Opmerkelijk was het dan ook, dat "men niet kwam tot het aannemen van groote resoluties, en ook geen gemeenschappelijk adres zond aan 'de anti-christelijke studenten, en evenmin Icrachtige reformatie aanprees in de kerken zelf. Tot dit alles was de Raad niet in staat.

Daarom stelde de Raad zich tevreden met het richten van een schrijiven aan de kerken zelf, waarin werd aangespoord het doel der kerk na t© streven, en zich dus als kerk van Christus in alles te openbaren.

Dat is al heel weinig. En men vraagt zich af, waarom de anti-christelijke beweging niet eens genoemd werd in dit schrijven, en alzoo met name tegen dez© beweging gewaarschuwd werd? Hier komt ©en groot bezwaar aangaande het bestaan en den 'arbeid van zulk een Raad aan het daglicht, waarin allerlei elementen vertegenwoordigd zijn, van streng ortliodox af tot brutaal modern toe: dat breekt d© kracht in het optreden naar buiten, omdat er geen wezenlijke eenheid is. En dat valt in een kwestie als de anti-christelijke beweging al bijzonder te betreuren.

Over de school-fcwestie volge ©en afzonderlijk artikel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen