UIT DE BUITENLANDSGHE KERKEN.

Geen bisschopstitels.

De warme strijd om den bisschopstitel is in Pruisen dan voor het oogenblik geëindigd'.

Elk dagblad maakte er melding van, dat de Algemeene Synode het voorstel tot invoering van den bisschopstitel en daarmee het geheele ontwerpi nopens de ambtstitels beeft verworpen.

Lange diskussies werden er over gevoerd.

Tenslotte viel er een beslissing, welke opi bet kantje af was.

De stemmen stonden 109 tegen 103.

Dat zal hun, die tegen de kerkelijke hiërarchie zoo krachtig hebben gestreden, slechts verheugen met beving.

Want bijna ligt in de verhouding van het stemmencijfer de profetie opgesloten, dat de strijd weldta weer zal worden hervat.

De Joden in Amerika.

Pas hebben de kongressen te Budapest en Warschau de aandacht voor de Jodenmissie in alle landen vernieuwd.

Het deed goed te booren, hoe onze Jodenzending ten voorbeeld werd gesteld.

Ook onze zusterkerken in Amerika hebben de „Hebrew Mission" voor jaren al aangevat.

Dr W. J. van Kersen schrijft in „De Hope" interessante artikelen over „De Joden in Amerika", waaruit wel blijkt, dat dit land ten opzicbte van de Jodenzending zijn eigen problemen heeft.

Wij lichten uit de vervolgreeks één artikel uit, daft heel goed oriënteert:

De Joden in Amerika zijn buitengewoon voorspoedig. Veel van Amerika's handel zou tot stilstand komen, indien zij hunne werkzaamheid zouden staken. Zij kleeden de inwoners van ons land. De tabaks-en juweelenhandel is grootendeels in hunne handen. Zij zijn vervaardigers van electrisclie en radio toestellen. Zij zijn eigenaars van groote departementwinkels. Zij doen groote zaken op de katoen-en effecten-beurzen. In vele steden hebben zij in liet koopen en verkoopen van vaste goederen den voorrang. Als eigenaars van welbekende en invloedrijke nieuwsbladen, als bankiers, als bestuurders van groote slachterijen en in vele andere beroepen zijn ze zeer voorspoedig. Negentig percent van hetgeen in de schouwburgen wordt voorgedragen is onder liun bestuur.

Niet sleclits op het gebied van handel, maar ook in liet gebruik van de voorrechten onzer Amerikaansche colleges en universiteiten zijn de Joden vol ambitie. Joodscbe ouders, zelfs geheele huisgezinnen zijn gereed om zich de grootste opofferingen te getroosten, opdat een veelbelovende zoon het beste op het gebied der opvoedkunde mag genieten. Ofschoon zij slechts drie percent van de bevolking van ons land uitmaken, is het getal Joodsclie studenten in onze colleges en universiteiten tien percent van het geheele getal. Men vindt de Joden in alle beroepen. Als advokaten, dokters, opvoedkundigen, ingenieurs, dagbladschrijvers, auteurs, kunstenaars, muzikanten blinken zij boven velen uit. Elf hunner ziJn leden van het Congres. Een is lid van het Hoogste Gerechtshof der Vereenigde Staten.

En toch is de Jood in Amerika niet populair. Op burgerlijk en godsdienstig gebied geniet hij vrijheid. Nergens heeft hij den voorspoed die hem in Amerika toevloeit. En toch is hij niet zeker van zijne positie. Er zijn vele clubs, hotels en omgevingen waar hij niet wordt begeerd. Hij is het voorwerp van verdenking en kwaadwilligheid. Er is zelfs antisemietische propaganda die hem als onwenschelijk beschouwt en aanwijst.

Het is niet gemakkelijk dien geest te verklaren, vooral niet in Amerika, want wij roemen op gelijkheid en verdraagzaamheid. Die antipathie is niet aan versehil van ras toe te schrijven; noch aan den wonderbaren voorspoed van de Joden; noch aan de ostentatie, die sommige Joden kenmerkt; noch aan gevallen van oneerlijkheid in handel, maar aan zijn exclusivisme. De schuld daarvan rust, wel is waar, gedeeltelijk op den Christen, maar nog veel meer op den Jood. De grondtoon zijner religie is afzondering. Die verhindert hem van het vieren van denzelfden rustdag, van met anderen aan dezelfde tafel te zitten, kweekt in hem hoogmoed en afgetrokkenheid, leidt hem lederen morgen te zeggen: „Heere, ik dank U dat gij mij niet aan de heidenen hebt gelijk gemaakt". En indien de Joden in dien geest en verhouding van exclusivisme doorgaan, kunnen zij verwachten, dat anderen hen niet zullen vertrouwen en dat zelfs hun patriotisme in verdenking zal komen.

Het kan niet worden ontkend, dat door vele Joden pogingen worden gemaakt dit land te seculariseeren. Zij ontkennen dat dit een Christenland is. Het lezen der' Schrift in de publieke scholen, het vieren van Kerstmis en andere Heilige Dagen wordt door hen beslist tegengewerkt. Publieke erkenning van godsdienst zoeken zij onder den ban te brengen, want, gelijk een hunner onlangs zeide: „Dit land is zoowel Joodsch als Christen"

Op zedelijk gebied zijn de Joden achteruit gegaan. Velen hunner zijn in opstand gekomen tegen de tyrannie der synagoge. Ongeveer tachtig percent van dat volk houdt zich niet langer aan de oude inzettingen. Wat godsdienst aangaat, zijn zij achteruit gegaan. Het Judaïsme bevindt zich in een staat van verbrokkeling. Die verbrokkeling werd vele jaren door de sterke emigratie van orthodoxe Joden uit het oostelijke gedeelte van Europa tegengehouden, maar sedert de verandering der emigratiewet is het getal zulker emigranten veel minder geworden. De afbreking der ghettomuren heeft de Joden uit oostersche landen in nauwere aanraking met westersohe wetenschap en gewoonten gebracht.

De jeugd stelt weinig of geen belang in de oude orthodoxie. Een jeugdige Russische Jood, die op een der groote stoomsohepen de haven van New York binnenkwam, wierp zijne gedenkcedel overboord. Gevraagd zijnde waarom hij zulks deed, antwoordde hfj: „Met die gekheid ben ik voor goed klaar". Het oude wordt weggeworpen. De ledige plaats werd nog niet door iets beters gevuld. Een talentvolle zoon van een beroemden rabbi in de stad New York gaf zijne voorbereiding voor het rabbinaat op, zeggende dat de synagogen der liberalen slechts „mortuary chapels" waren en er voor de Joden in Amerika geene toekomst was.

Bovendien worden de Joden meer en meer in nauwere aanraking met het Christendom gebracht. Velen hunner verliezen hun vooroordeel. Zij lezen het Nieuwe Testament en andere christelijke lectuur. Zij luisteren naar predikaties over de radio. Nu en dan wonen zij christelijke godsdienstoefeningen bij en, in omgevingen waar er geene synagoge is, sturen zij hunne kinderen naar de sabbatschool. De verhouding van velen tegenover Jezus is anders dan voorheen. Voor vijftien eeuwen werd de naam van Jezus door achtenswaardige Joden niet genoemd. Wanneer de rabbi's van Hem wilden spreken, noemden zij Hem „Die man", „De Nazarener" of „De gekruisigde". Maar nu wordt hij door de meer ontwikkelde Joden als een hunner voornam© mannen erkend.

Een aantal Joden zoeken naar iets dat de plaats van het oude, verworpene geloof kan vervullen. Velen hunner ziJn tot theosophie, spiritisme, Christian Science, Socialisme en Rationalisme overgegaan. Velen bouwen hunne hoop op het Zionisme, de wederoprichting van het Joodsche Rfjk in Palestina. Zij zoeken naar iets dat de plaats van het oude, het verworpene kan innemen.

Voorwaar eene schoone gelegenheid voor de. gemeente van den Heere Jezus Christus! Israel heeft behoefte aan het evangelie. Nimmer te voren heeft hij zooveel belangstelling in die boodschap betoond. En, terwijl de Kerk van Christus in haren ijver voor de evangelisatie der heidenen niet mag verslappen, moet zij niet vergeten dat het de wil des Heeren is dat zijit

evangelie aan Israel zal worden verkondigd, „welker is de aanneming tot kinderen, en de heerlijkheid, en de verbonden, en de wetgeving, en de dienst van God, en de beloftenissen, welker zijn de vaders, en uit welken Christus is, zooveel het vleesch aangaat, dewelke is God boven allen te prijzen in der eeuwigheid".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen