PERSSCHOUW

Waar gaan we heen?

In het laatst verschenen nummer van „De Christelijke Onderwijzer", orgaan van de „Unie van Christelijke Onderwijzers", trof ons de volgende recensie:

Kerstvertellingen, door Dien Brinkgreve. Uitg. van Goor en Zn, Den Haag. Mooie verhalen, mooie platen en mooie versjes. Hartelijk aanbevolen voor jongere kinderen (8—10 jaar). Eén wensch: kunnen bij een herdruk de versjes niet op muziek gezet worden? Dat zou stellig een aanwinst zijn. Eerlijkheidshalve d.w.z. om niemand een kat in den zak te laten koopen, moeten we nog opmerken, dat er vanuit orthodox-theologisch standpunt bezwaren tegen dit boek zijn aan te voeren. Wie echter heeft ingezien, dat het Kerstfeest ver boven iedere theologie uitgaat, kan . zich slechts over een boek als dit verheugen.

- J.

We vreezen voor dezen recensent, dat hij een groote itzondering maakt op de lezers van zijn blad.

Maar ook dan is het al erg genoeg wat hier staat. Mocht echter inderdaad de geest van den recensent de geest zijn van zijn kring van de „christelijke onderwijzers", dan wordt het o.i. tijd, dat schoolbesturen, die er nog prijs op stellen, dat hun school een positief karakter behoudt, overwegen of zij wel onderwijzers uit den kring van dezen J. aan hun school begeeren.

Want afgedacht van wat de inhoud is van de „Kerstvertellingen", die besproken worden, toont de recensent hier een groote onverschilligheid ten opzichte van de belijdenis.

Wat belijdt deze schrijver dan op 't Kerstfeest?

En als het een onderwijzer is, die dit schrijft, wat ertelt hij den kinderen dan?

Een teveel aan theologische studenten.

Onder dit opschrift schreef Dr van Es in de Leeuwarder Kerkbode":

Ook dit onderwerp is in den laatsten tijd nog al eens in onze kerkelijke bladen aan de orde. Ds Miedema schrijft er o.m. van in de „Groninger Kerkbode".

„Het merkwaardige is nu, dat niet alleen enkele kerkbodes op dit verschijnsel wijzen, en waarschuwend den vinger opheffen, maar dat ook professoren thans met deze waarschuwingen aanvangen. Prof. Waterink heeft in „De Reformatie" er op gewezen en Prof. Bouwman neemt het niet alleen over in „De .Bazuin", maar geeft er ook zijn instemming mee te kennen.

't Zij verre van ons, dat we ons daarin verblijden. Zelfs willen wij niet klagen over het groote getal theologen. Op zichzelf noemen wij dat een verblijdend verschijnsel. Geen oogenblik zouden wij zelfs nu nog willen ijveren voor het afschaffen van de collecten voor hulpbehoevende studenten, om te arbeiden, dat er studenten in de theologie zijn, die door haar onderhouden worden.

Alleen maar, waar we ook nu weer voor waarschuwen willen is voor die kunstmatige kweek van studenten in de theologie, door allerlei afzonderlijke vereenigingen en kringen, vooral als dat geschiedt onder de voorstelling alsof er nog altijd zoo bizondere nood zou zijn. Dit moet wel op teleurstelling en op groote moeilijkheid uitloopen. En nu te meer willen wij deze waarschuwing nog eens herhalen, opdat er toch vooral voorzichtigheid zij in dezen."

Hier wordt de spijker o.i. wel op den kop geraakt.

Het onderhouden van studenten voor den heiligen dienst is volgens onze kerkenorde (art. 19) zaak van de kerken zelf. En dit terecht, want de dienst des Woords is haar dienst. En het kan nooit goed werken wanneer particuliere personen of vereenigingen den kerken de taak eigenmachtig uit de hand nemen. De kerken kunnen dan ook naar art. 19 der K.O. deze collecte'lüet doen ophouden. Jammer echter, dafmen dit nu pas inziet en men nu den put wil gaan dempen nu het kalf reeds verdronken is.

Of zulke woorden helpen zullen?

Wat ons te wachten staat.

Uit de (R.-K.) „Gelderlander" knipten we het volgende berichtje:

Het dagelijksch bestuur van den Nationalen Bond tegen Revolutie wijst er op, dat van commumstische zijde getracht wordt de werkloosheid aan te wenden ten dienste van de communistische actie. Tot dat doel is een orgaan geschapen, dat landelijk deze geheele actie zal moeten leiden. Plaatselijk zullen Werkloozen-Agitatie-Comité's een taak hebben in het samenbrengen van werkloozen en het wekken van een revolutionnaire gezindheid onder hen. De eerste stappen bestaan in het samenstellen van eischen, aan te bieden aan de gemeenteraden, welke — naar men van communistische zijde vooropstelt — onvervulbaar moeten zijn. Aan deze eischen moet dan kracht bijgezet worden door een demonstratie van werkloozen, die de doorvoering dier eischen zal moeten verkrijgen.

Wat te Haarlem en te Rotterdam geschiedde en op andere plaatsen in voorbereiding is, staat niet los van elkaar, maar is onderdeel van het landelijk uit te voeren plan tot het kweeken van een revolution-• nairen geest door middel van de werkloozen.

De gelden voor deze actie zijn aan de Amsterdamsche Centrale aanwezig. Regelmatig worden uit Berlijn aan het adres van de „Tribune" groote bedragen toegezonden. De leiding van het geheel bestaat ten slotte uit door de beweging betaalde personen, zooals die in de communistische partijen te vinden zijn, doch nimmer uit werkloozen zelf.

Wat leven we toch in een vrij land.

Vergelijk daarbij eens datgene wat er in Rusland gebeurt mot „andersgezinden".

J. W.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen