PERSSCHOUW

De Gereformeerde Mannenvereeniging.

Wij O'ntvingen het „Gerefoirmeerde Mannenblad'', orgaan van den Bond van Geref. Mannenvereenigingen in Nederland. Dit nummer (jaargang 9, no. 6) is vrijwel geheel gewijd aan den Bondsdag, die ditmaal te Arnhem wO'rdt gehouden. Het bevat programma's, voorstellen, verslagen. Onder deze laatste is ook het verslag van den Secretaris van den Bond (den heer R. Ooulander te Den Haa^) waaruit we gaarne enkele passages overnemen, ten einde aldus onzerzijds bewijs van sympathie te geven met het belangrijke werk van den Bond en zoo mogelijk mede te werken aan de propaganda, die hij voert.

Waarde Broeders,

Met opgewektheid mag uw secretaris weder verslag

geven van het bondsleven sedert den vorigen Bonds-• dag.

Een jaar lang wilde de bond weer dienstbaar zijn aan den in-en uitwendigen bloei van de bij hem aangesloten vereenigingen en weer trachten op velerlei manier haar belangen te bevorderen, tevens medewerkende aan de oprichting van verscheidene nieuwe vereenigingen.

Het op de vorige bondsvergadering met 4 leden uitgebreide bondsbestuur, n.m. met de brs: P. Elgersma te Lonneker, W. O. de Graaf te Ede, J. F. Heemskerk te Middelburg en Ds W. H. den Houting te Huizum, kwam daartoe 2 maal in vergadering bijeen, behalve dat verschillende punten schriftelijk werden voorbereid of behandeld. Bovendien hield het moderamen een 10-tal vergaderingen en werd nog vaak tusschen zijn leden schriftelijk overleg gepleegd.

De voorbereiding der herziening van het bondsreglement, waartoe op de vorige bondsvergadering werd besloten, de vergrooting van ons orgaan en de bevordering der oprichting van tal van nieuwe vereenigingen, gaven het bondsbestuur dit jaar wel eenig extra werk, maar de aangename en broederlijke geest, welke onze moderamen-en bestuursvergaderingen kenmerken, was mede oorzaak van een vlotte afdoening van tal van zaken.

Aantal leden.

De in. Februari 1930 aan alle kerkeraden, in wier gemeente nog geen aangesloten G. M. V. bestond, gezonden circulaire, heeft haar uitwerking niet gemist. Uit ruim 70 plaatsen kwamen aanvragen in tot toezending van onze propaganda-brochure, om zich nader met het doel der G. M. V. en haar bond op de hoogte te kunnen stellen, vaak gevolgd door een verzoek om nadere schriftelijke inlichtingen of om toezending van propagandablaadjes tot oprichting van een nieuwe vereeniging. Daarnaast beijverden ook eenige kringen en sommige bondsbestuurders en leden van aangesloten vereenigingen zich zeer om de oprichting van nieuwe vereenigingen te bevorderen. Ook de opname in „De Reformatie" en in „De Heraut" van een aantal aanbevelingen van onze G. M. V. door een zevental Amsterdamsche Hoogleeraren en Predikanten, werkte niet ongezegend. Het gevolg van dit alles is geweest — met dank aan onzen God vermelden wij het — dat het aantal aangesloten vereenigingen, hetwelk in ons vorige jaarverslag 90 was, met 2300 leden, op 1 Mei 1931 tot 111 vereenigingen met bijna 2800 leden is gestegen.

Kringen.

Van de 111 vereenigingen zijn er thans 76 in 13 kringen vereenigd, terwijl de oprichting van nieuwe en de splitsing van enkele thans te groote kringen in voorbereiding is.

Verscheidene kringen tintelen van leven, het meercndeel had een normaal verloop, terwijl een enkele minder florissant is. De kring Zuid-Limburg b.v. bestaande uit de vereenigingen te Heerlen, te Treebeek en te Maastricht, bestaat meer in naam, dan in daad. Maar hiervoor wordt een verschoonbare reden opgegeven. De brs te Treebeek, hoofdzakelijk aan de mijnen verbonden, werken in ploegen, zoodat zij reeds blijde zijn, dat haar vergaderingen door den morgenploeg kunnen worden bezocht, „maar hoe goed het kringverband ook moge zijn", schrijft men ons, „men zou er weinig voor gevoelen om naar Maastricht of Heerlen te gaan". Het bondsbestuur zal nu informeeren of de brs uit Maastricht en Heerlen dan niet naar Treebeek kunnen komen.

Dankbaar werd ook laota genomen van andere opmerkingen, welke sommige kringrapporten dit jaar bevatten en van eenige daarin uitgesproken wenschen. Zooals reeds in ons orgaan (zie „Vragenbus" van Februari en het artikel „Onze kringen" van Maart en Mei '31) ter sprake kwam, wordt door sommige kringbesturen het gemis gevoeld van geschikte onderwerpen om op de kringvergaderingen te behandelen. In bovenbedoelde artikelen werd reeds een bescheiden poging gedaan om daaraan tegemoet te komen en opgemerkt, dat zoowel organisatorische onderwerpen als inleidingen of referaten van breeder strekking, dan meestal op onze gev/one ledenvergaderingen worden behandeld, daar zeer goed op hun plaats zijn en ook een nadere behandeling van bondsdag-referaten aanbeveling verdient. De reeds vroeger in ons orgaan behandelde organisatorische onderwerpen in een nieuw saam te stellen bondsbrochure al of niet gewijzigd op te nemen, mede ten dienste der kringen, zal de daarvoor aan te zoeken redactie gaarne op het hart worden gebonden.

Vereenigingsrapporten.

Op verzoek van verscheidene kringen was door het bondsbestuur een vragenlijst ontworpen voor de vereenigingen, waarvan de beantwoording zoowel voor de kringbesturen als voor het bondsbestuur van veel nut kon zijn.

Geconstateerd kan, dat het gemiddeld ledental van onze vereenigingen 25 is, variëerende van 78 to'i 8, en dat de vergaderingen meestal door 50 a 75 % van het aantal leden wordt bezocht, welk bezoek bij kleinere vereenigingen doorgaans beter is dan bij groote, ja bij sommige kleine zelfs de 100 % nadert.

Bondsblad en andere bondsuitgaven.

Met 1 Januari 1.1. kon ons bondsorgaan in vergroot formaat verschijnen, daarmede voldoende aan veler wensch. De inhoud is thans 2 maal zoo groot als voorheen en ongeveer 3 maal als de nummers van den eersten jaargang. De meerdere drukkosten konden gelukkig gevonden worden in de grootere opbrengst van advertentiën, wat (zie de begrooting voor 1931) ook zeer noodig is. Een woord van bij zonderen dank past ons ook in dit verslag aan allen, die het mogelijk hebben gemaakt om .ons blad in goeden vorm, met afwisselenden inhoud en gesteund door genoegzame advertentiën, nu al weer een half jaar lang iedere maand in dit vergroot formaat te doen verschijnen. Niet, dat nu alle zorgen geweken zijn en we kunnen zeggen: we zijn er. Zoowel op redactioneel als finan tiëel gebied is het slechts een langzaam „worden". Dankbaar jegens God en menschen voor wat reeds werd bereikt, zou thans stilstand, achteruitgang be-

teekenen. Nog meer moet het Gereformeerd Mannenblad ook door zijn inhoud in de belangstelling van al onze leden toenemen en zoo meer en meer een maandelijksche huisvriend en een gids op uw vereenigingsgebied worden, dien men niet gaarne missen zou. Plannen zijn daartoe ontworpen, die bij welslagen ongetvnjfeld ons blad nog op hooger peil zullen brengen en het elck wat wils nog meer tot zijn recht zal laten komen.

Blik naar buiten.

Gelijk verleden jaar kunnen we getuigen, dat onze verhouding tot onzen broederbond in Amerika van den meest aangenamen aard is.

Het verslag eindigt met den wensch, dien we gaarne voor den Bond tot den onzen makem: „Moge in bond en in vereeniging de gemeenschap der heiligen meer en meer worden beoefend, en alzoo de voetstappen worden gedrukt van onzen Heiland, die van zichzelven betuigd heeft: Ik ben in het midden van U als één, die dient".

Chineesche Huwelijkswetgeving.

Blijkens een bericht in „Das Evangelische Deutschland", bereidt de Chineesche nationale regeering, in welke de Christelijke invloed zeer sterk is, een wet op het huwelijk voor, waarbij diep in de Chineesche gewoonten zal worden ingegrepen. Voor de Christelijke zending is bijzonder gewichtig, dat de wetgeving geheel op het monogame huwelijk is ingesteld en ook het concubinaat, dat de in China zeer verbreide vorm van weelvwjverij is, geheel verboden zal worden. Tot dusver is deze vorm van veelwijverij dikwijls een zeer ernstig beletsel om tot het Christendom over te komen. De nieuwe wetgeving zal dus de zending zeer ten goede komen.

(Amer. Wachter)

Oefenaars.

Ds Miedema schreef in de „Gron. Kerkbode":

Uitdrukkelijk spreekt onze kerkenorde Art. 12, dat een Dienaar des Woords, eens wettelijk beroepen zijnde, zijn leven lang aan den kerkedienst verbonden is, en het hem niet geoorloofd zal zijn zich tot een anderen staat des levens te begeven, tenzij om groote en gevidchtige oorzaken, waarvan de Classe kennis nemen en oordeelen zal.

En ook is het begrijpelijk, dat predikanten als die geroepen werden tot het hoogleeraarsambt in een andere dan de theologische faculteit, eigenlijk tot een anderen staat des levens overgingen.

Nu zijn er soms van die wonderlijke grensgevallen. Prof. Dr A. Noordtzij van Utrecht is nooit predikant geweest, maar heeft alleen het praeparatoir examen gedaan en had krachtens dat consent toestemming om een stichtelijk woord te spreken. Door de bepaling van de Synode te Groningen, dat wie praeparatoir examen deed maar geen beroep aannam, na een jaar weer vragen moest om zijn bevoegdheid voor 't optreden te vernieuwen, werd feitelijk ook Prof. Noordtzij die bevoegdheid ontnomen, tenzij hij vroeg aan de Classis Zwolle om zijn bevoegdheid telken jare te vernieuwen. Deze heeft dit toen geweigerd te vragen en gemeend, dat zijn positie eenige uitzondering was niet alleen krachtens zijn arbeid, maar ook omdat hij reeds verre vóór dat die bepaling gemaakt was, zijn *preekconsent had ontvangen. De Synode van Arnhem heeft evenwel gemeend bij deze beslissing te moeten blijven. In de discussie werd toen de opmerking gemaakt, waarom zulk een Hoogleeraar niet aanvroeg om als oefenaar een consent te ontvangen, dat zou meteen, zoo werd er bijgevoegd, den stand der oefenaars eleveeren.

Tot dusver hebben wij niet gehoord, dat deze raad ooit is opgevolgd.

Doch zie, daar komt het bericht, dat de kerk van Santpoort op de vergadering van de Classis Haarlem gevraagd heeft, dat de Clsissis aan Prof. A. van Schelven het recht zou verleenen om in de kerken der Classe een stichtelijk woord te spreken, en de acta berichten eenvoudig en erg abrupt: aangenomen, hetwelk in dit geval dus wel zal beteekenen niet alleen, dat de vraag van Santpoort is aangenomen en in behandeling is genomen, maar ook, dat het verzoek is ingewdlligd. Prof. Dr A. van Schelven zal dus voortaan als-oefenaar in de kerken van de Classis Haarlem een stichtelijk woord mogen spreken.

Het geldt hier nog een eenigszins ander geval. Prof. van Schelven was vroeger Dienaar des Woords en is bij zijn benoeming tot Hoogleeraar overgegaan tot een anderen staat des levens, hoewel hij zelf eigenlijk meende nog als Emeritus het radicaal te mogen behouden.

Toch heeft hij nu het eenvoudige gekozen en zullen we nu voortaan het nieuwe soort oefenaars krijgen. Niet mannen van alleen practische gaven om stichtelijke woorden van hart tot hart te spreken, maar oefenaars van juist buitengewoon wetenschappelijke ontwikkeling. Misschien dat Prof. Vollenhoven nu ook nog dien weg ingaat en dat wellicht Prof. Noordtzij dan ook nog volgt. Inderdaad zal dan de oude stand der oefenaars in een nieuwe fase herleven.

Misschien is het wel mogelijk, dat ze dan ook voor andere Classes die toestemming vragen. Op zichzelf is het toch wel een verblijdend verschijnsel, dat onze hoogleeraren, ook al zijn ze overgegaan tot een anderen staat des levens, nog zoo graag preeken mogen, nog zoo graag in het midden der gemeenten verkeeren mogen.~"Wij zouden zeggen er was ook anders nog wel practisch werk voor hen., Het ouderlingenambt was er toch ook nog. Toen Dr A. Kuyper en Dr F. L. Rutgers hoogleeraar aan de Vrije Universiteit werden, zijn ze ook nog ouderlingen in de gemeente van Amsterdam geworden en welk een taak hebben ze daar niet in de jaren van 80 tot 86 verricht. Maar ja, hoe 'took zij, we kunnen niet anders dan ons verblijden over dit nieuwe soort oefenaars.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen