OPVOEDING EN ONDERWIJS

Aan wie de schuld?

Over het onderwijs valt menige klacht. Och ja, iedereen komt er mee in aanraking en iedelreen heeft er verstand van. 't Is daarom verstandig, de dingen aangaande het onderwijs van alle kanten te bezien. Dezer dagen werd in het „Dagblad van Zeeland" zoo eens een en ander besproken in verband met de vrees, die men op menige school koestert voor het verlies van een leerling. Vroeger was de vrees bij den leerling. Hij vreesde zijn ouders, hij vreesde zijn leermeester, hij vreesde het rapport, hij vreesde het examen.

Thans is menig toelatingsexamen te gemakkelijk. De kandidaat is met zijn kennis, die hij op de lagere school moest opdoen, nog wel niet klaai-, imaar dat doet er niet toe, hij moet naar een volgende school, want die moet leerUngen hebben. Geen uitstel, 't Is altijd nog de man uit Zeeland, die het beweert. De leerling moet vlug komen: hij telt mee. Hij kent de breuken niet, maar hij telE mee. Hij schrijft „ongenoodde gasten", maar hij telt mee. Hij heeft geen overzicht van de geschiedenis in zijn hoofd, maar hij telt mee. Hij heeft nog niet geleerd, eenigermate zelfstandig te werken, maar hij telt mee. Hij heeft geen studielust, maar hij telt mee.

Een jaar later beginnen dan de klachten. De lagere school krijgt van alles de scliuld: ze kunnen niet cijferen, ze kunnen niet spellen, ze heb­

ben geen stijl, ze schrijven slordig, ze werken in haast, ze geven er niks om; ze blijven zitten. Neen, vaak gaan ze nog over. W.ant ze moeten mee blijven tellen.

De schrijver uit Zeeland meent, dat het eeniga middel is: afwijzen, afwijzen, teinig! Ja, maar dan nemen de ouders de kinderen van de school af. Ze willen het op een andere school probeeren. 't Is inderdaad de ervaring op menige school: Als men d© kinderen laat zitten, dan komen de ouders er tusschen. Kinderen behooren volgens de ouders niet te blijven zitten. En bij menige school staat daar ook de vrees voor het getal op den achtergrond.

Daarom wil de ronde Zeeuw eenvoudig: Afwijzen wal ongeschikt is. En laten zitten wat ongeschikt blijkt. Nog eens een jaartje overdoen.

Ja, dat geeft natuurlijk moeite, leed, ellende in de gezinnen, minderwaardigheidscomplexen, dat kan allemaal waar zijn, maar daarom moet men niet de hand lichten. Dat maakt de jongelui ook slap en doet ze later mislukken. En daarom, wie wil opkomen voor de rechten van het kind moet zeggen: „Afwijzen". , , Laten zitten". Het opkomend geslacht heeft er recht op, afgewezen te worden en te doubleeren.

Niemand zal ontkennen, dat er veel waars ligl in wat boven beweerd wordt. Maar nu herhaal ik mijn vraag: Aan wie de schuld? Heeft de school wel eens de hand gelicht, omdat ze gedwongen wordt door ook al weer noodzakelijke wettelijke maatregelen, de ouders komen ook vaak' met mitnder geldige argumenten. „De jongen heeft er wel geen zin, maar wat moet je anders met zoo'ii knaap". „Laat hij eerst de school maar eens afloopen", dan zijn we zooveel jaren verder".

Komen dergelijke leerlingen nu in handen van menschen, die wat moeten doen om het getal, dan beleven we ongelukken. Daarom moeten school en gezin het goed eens zijn, dat wanneer een knaap in zijn jeugd aan iets gezet wordtj dan moet hij het goed doen. Dan moet hij worden aangepakt, dan moet hij leeren, dat, waar hij ook werkt, hij goed moet werken. Ik geloof, dat het een praatje is, dat de jongelui van tegenwoordig de rechte bezieling bij het werk missen, omdat ze geen toekomst hebben. Zoolang ze nog op school zijn, kimnen ze hun werk daar in elk geval goed doen. Dat is voor later zeker goed. We kunnen de maatschappij wel de schuld geven, maar we 'doen beter met maar vast te houden, dat de jongelui op school flink moeten werken. Gebeurt dat niet, dan ligt de schuld bij het gezin, of bij de school, of bij beide.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen