EVEN PARKEEREN.

Recht van reactie.

Zelfs ouder de meest schokkende gebeurtenissen kan de mensch het discours over zichzelven moeilijk staken. Het is een punt van gesprek geweest onder de claristenen, welke liouding nu eigenlijk een geloovige paste bij een luchtbombardement en tijdens een evacuatie. Je hadt van die menschelijke pantserwagens, die beweerden, dat als je geloof maar echt was, je „glasliard" moest blijven wat, er ook zou gebeuren. Deze stemming van onvervaardheid wilden zij, met de beminnelijke bescheidenheid ons allen eigen, ook anderen opleggen. Lieve kinderen Gods, die benauwd en geschokt waren door de rampen die hen troffen, werden door deze „sterken" berispt, zooi niet gehekeld: waar is nu uw geloof? Hun situatie was niet benijdenswaard, de bommenwerpers daverden boven hen en zulk een menschelijke pantserwagen dreef hen bovendien in den hoek. Nu de eerste storm is uitgeraasd, vragen zij zich mogelijk beschaamd af of God in hun angsten en tranen mogelijk het „Mené tekel" op hun ziel heeft geschreven.

Het komt mij voor, dat aan de onmiddellijke reactie op buitengewone gebeurtenissen niet zulk een groote waarde moet worden toegekend als wij weleens geneigd zijn om te doen. Als iemands psychische constitutie medebrengt, dat hij direct afreageeren kan, dan is dit voor hemzelf ongetwijfeld het beste. De wijze, waarop hij de dingen verwerkt, is daarbij tenslotte bijkomstig. Ik heb steeds tot de menschen gezegd: Wil je huilen, hiul! Wil je fluiten, fluit! Ben je bang, heb dan den moed om bang te zijn en geneer je niet voor een ander. God de Hccre kijkt er heusch niet naar of wij ons wel flink houden. Hij ziet in oneindig erbarmen neer op dezulken die NEDERIG knielen. Tracht nooit uw stemming aan anderen op te dringen, ook niet uw stemming van verbrijzeUng en verootmoediging. Er zijn ook menschen die vertraagd reageeren. Schijnbaar onbewogen maken zij de ijselijkste dingen mede, pas later gaan die door hun ziel heen. Deze menschen van de vertraagde reactie hebben het gewoonlijk zwaarder te verduren dan de anderen, die terstond de gebeurtenissen in hun stemming kunnen verwerken. Als zij straks in den put zitten, betwist dan in de meesterachtigheid, die wij ons allen gaarne over het gemoed van den ander aanmatigen, hun de tranen en de bittere verschem^dheid der ziele niet. , Want verwerken moeten wij de dingen die wij beleefd hebben, wij allen moeten dat. Daar is een tijd om te weenen, zegt de Prediker. Wie niet reageert is een doode, met wien ik voor nog zooveel in de wereld niet zou willen ruilen. Jezus heeft niet de onaandoenlijken zalig gesproken, Hij heeft den treurenden Zijn heil toegezegd. Laat u toch' niet vangen in de ijdele voorstelling alsof iemands geloof hem zou verplichten een soort van heldenrol te spelen. Tracht u niet op te schroeven tot een houding alsof deze dingen u niet zouden raken. Het geloof is niet een worgende greep, waarin uw ziel gesmoord wordt, het schenkt juist aan de ziel die gevoeligheid waardoor zij zich uiten kan. Denk slechts aan de onvergelijkelijke psalmen, waarin het hart zooveel troost vindt in deze dagen. God is niet de God van helden en heldinnen, van mijnheeren en mevrouwen naar den geest, van stoïcijnen en glasharden. Hij is de Heere van dat arme en ellendig volk dat ondanks alles op Zijn Naam vertrouwt.

Reageeren mogen wij, reageeren moeten wij. De menschelijke ziel moge weinig recht vinden in de wereld, zij vindt recht bij God. Maar onze reactie moet staan onder de tucht van Gods Wet en onder de leiding van Zijn Geest. Ook nu blijft het woord der Schrift van kracht: alle bitterheid en toom en gramschap zij van u geweerd met alle boosheid. Onze dappere soldaten mogen de wapens gestrekt hebben, één overwinning blijft Gods volk voorbehouden. De overwinning waarvan het Heihge Boek spreekt: Wordt van het kwade niet overwonnen, maar overwin het kwade door het goede!

Van deze zegepraal heeft Salomo gewaagd, toen hij schreef: Die zijn geest beheersciit, is sterker dan die een stad inneemt!

Ik weet het wel, deze kracht hebben wij zoo maar niet. Het zal u wel gegaan zijn als mij, wij zijn üi de afgeloopen dagen onszelf tegengevallen. Dit is wel een beschamende, nochtans een nuttige en gezegende ervaring. Voor God behoeven wij r- den Ontferm er zij dank! — geen helm op te zetten en geen houding aan te nemen. Wij behoeven voor Hem niet kranig te zijn, wij mogen beven en sidderen voor Zijn heilig Aangezicht. Tot die kleinen, , die voor Hem gebeefd hebben, zal Hij Zijn gunstrijk Aanschijn wenden. Gebogen in het stof voor Hem, zullen zij — als het moet — staan voor de menschen. En hoe ook innerlijk bewogen, zullen zij belijden: ik heb het geloof in God behouden!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen