„OVERGEVEN”.

Onze verkiezende en verwerpende God ziet in eiken individu het materiaal, waarin Hij zich eenmaal manifesteeren zal: barmhartig dan wel gestreng, en immer : oer-verbondsrechtelijk.

Soms vraagt men zich af: s voor sommigen misschien het boek Job voor niets geschreven? Als Job wordt „gegeven" aan den Satan, dan treedt bij Job het tegendeel in van iemand, hetgeen Dr V. Hepp onder verwijzing naar zyn parafrase van Jes. 26 : 10 een „teveel", een surplus, aan gemeene gratie genoemd heeft; Job krijgt dan daarvan naar deze logica „tet weinig", er is een „tekort". Maar hij is met al het zijne uitverkoren bewijsmateriaal van Gods verbondstrouw, en Gods gezindheid is vóór en na over hem dezelfde.

Daartegenover staat (denk ook aan plaatsen als Jeremia 12 : 14—17; 13 : 12—17) de met apostolisch gezag den Satan overgegeven boosdoener van 1 Oor. 5. De ambtelijke over, oave heeft-tot doel het „verderf des vleesches"; hetgeen, zien wij goed, overeenkomstig Grosheide's noot, en in aivvijking van diens tekst, hier het lichaam bedoelt. „Een geval" dus „als bij Job". Maar het is bedoeld als kastijding, en de tuchtigende £.postolisch gele'de kerk hoopt deze als middel voor de behoudenis van den geest van den getuchtigde. De gezindheid Gods zal evenwel uit de feiten van dat „verderf" evenmin afleesbaar zijn als uit die van vroeger: .w.z. uit de dagen van wat in Hepp's terminologie zou heeten: s mans „surplus" van gemeene gratie.

Maar daarom staat die „gezindheid", strikt genomen, dF-n ook alleen maar uitgedrukt in „de boek e n" die boven zijn. Zij is nimmer indifferent, en alle ding, en complex vkn dingen, moet den met haar correspondeerenden w i 1 Goda dienen.

Indien elk mensch, en elke engel een „ambt", een „taak" • heeft ontvangen, dan is zijn persoonsqualiteit en zijn in a m b t e 1 ij k e opdracht geobligeerd zijn geen oogenblik uit Gods gedachten; hét verbond is geen „bij-komer.d" instituut,

.Met alle bloot-kreatuurlijk ambteloos schepsel, ook met „de natuur", inclusief ons eigen physisch en psychisch v/etmatig geordend bestaan, heeft de goddelijke Spreker van Genesis 9 : 10 een „verbond" (besohikliing) aangegaan; het is uiteraard volstrekt monopleurisch en blijft dat; het is het verbond der retardatie (der „weerhouding" van krachten) en der providentieel geleide e-yenwichtsstructuur.

Maar dat is dan ook het substraat voor die andere verbondsgeschiedenis, waarin de mensch Gods gunstgenoot mag heeten, en waarin begrepen is diens ambtelijk-persoonlijk-gequalificeerde kreatuur.

Het geschiedenis-verbond nopens da eerste, dient de verbondsgeschle» d e n i s van de tweede kreatuur-„soort”.

Dus is het gesQbiedenisverbond geen document voor een algemeene genade, doch het schept, het „geef t"' ên „dringt o p" heel de his' orische constellatie, waarin de nieuv/geborene zich aeeft te oriënteeren naar den kanon van het Woord. De „verscheidene gaven" van de wereldmachine zijn geadresseerd aan den machinist, evenwel: niet voor zijn jaardag, doch op zijn werkdag. In zooverre hij zelf een raadje in de machine is, heeft God zijn eigen: werk in hem lief; de Old-Faithful-geyseri) van Yellowstone Park èn de hartslag van den antichrist —-God heeft ze beide lief. Maar de trouwbreuk van den laatste haat Hij, en hem zelf dus ook. Want hij is tot in de „faithfulness" 2) van z ij n hartslag bepaald door zijn weigering van dienst: uit het hart zijn de uitgangen óók des doods.

i) „Old Faithful" = „ouwe getrouwe", omdat de geyset precies op tijd in werking komt,

-) Het geen-ouwe-getrouwe zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen