Buitenland.

Engeland. Eet nieuwe wetsvoorstel omtrent de school.

Sedert 1902 was de schoolwet in Engeland van dien aard, dat de dissenters er zich niet mede konden vereenigen. Vooral in het vorstendom Wales was men erg daartegen gekant, wijl de wet, onder het ministerie Salesbury ingevoerd, de Episcopaalsche kerk sterk begunstigde. In Wales ging men in zijn verzet tegen de wet zoover, dat velen weigerden belasting te betalen. De Revival-beweging in Wales was dan ook een uitkomst voor de regeering. Daardoor is niet alleen de aandacht der bevolking op een ander punt gevestigd, maar werd ook het lijdelijk verzet, dat de regeering op den duur tot harde maatregelen had moeten brengen, gebroken.

Maar nu is het ministerie-Campbell-Bannermann aan het bewind gekomen, dat aanstonds voor den dag kwam met eene wijziging van de schoolwet van 1902.

Deze wet liet de kosten van de vrije Christelijke scholen betalen door de gemeentekas, terwijl de onderwijzers dier scholen voor de meerderheid niet door de gemeente-of graafschapsbesturen, benoemd werden.

Die scholen droegen dan ook een kerkelijken stempel. Als onderwijzers werden alleen zij benoemd, die de belijdenis der school toegedaan waren. In het vorstendom Wales bracht dit stelsel mede, dat de burgers belasting moesten betalen voor scholen der Episcopalen, terwijl de meerderheid der bevolking nietEpiscopaalsch gezind is, maar tot verschillende vrije kerken behoort. Waarom de Dissenters er zoo tegen waren om voor de Episcopale scholen te betalen, daar zij toch ook in de gelegenheid waren hunne eigene scholen, die op het fundament hunner belijdenis gegrond waren, op kosten der burgerlijke gemeente onderhouden te krijgen, hebben wij nooit begrepen. Van eene beweging in Engeland om te bewerken, dat ieder burger het onderwijs zijner kinderen zelf zal bekostigen, hebben wij ook nooit iets bespeurd.

Wat daarvan zij, de jongste verkiezingen in Engeland hebben over de schoolwet van 1902 den staf gebroken.

Als het algemeen voor die scholen betaalt, moet het algemeen er ook alles over te zeggen hebben. De onderwijzers zijn onder die wet openbare ambtenaren geworden, en om hunne belijdenis mogen er geen onderwijzers van die scholen buitengesloten worden. Dit leerde de libeiale partij, die den strijd ook tegen de schoolwet van 1902 aanbond. Deregeerirg naam dit in haar wetsontwerp over.

Volgens de voorgestelde wet zullen van i Jan. 1908 af alleen die scholen geld uit de openbare kas ontvangen, die zich onderwerpen aan de bepalingen der nieuwe wet.

Het Godsdienstonderwijs wordt niet geheel van de school gebannen. In theorie geven vele voorstanders van eene algemeene nationale school, en daaronder ook vele predikanten, toe, dat een school waarin neutraal onderwijs gegeven wordt, voor de eenheid van het volk het best zou zijn; maar de groote meerderheid des volks wil het Bijbelsch onderwijs op de school behouden. Alleen mag er niets leerstelligs geleerd worden; de dogmatiek moet buiten de school blijven.

Het was te denken, dat tegen dit nieuwe ontwerp oppositie zou gevoerd worden.

De bisschoppen der Anglicaansche kerk hebben reeds besloten de voorgestelde wet in het Parlement tot het laatste toe te wederstaan. En alle Anglicaansche bladen vallen hierin kunne bisschoppen bij. The Christian hoopt, dat er uit het conflict een „modus vivendi" geboren zal worden.

De bisschop van Londen heeft eene beweging onder het volk tegen de nieuwe wet op touw gezet. Op 11 Mei wil men in Alberthal te Londen een protest vergadering er tegen houden.

Wij hopen te zien, dat uit deze beweging een streven naar de vrije Christelijke school geboren worde.

N.-Amerika. Wat zal de richting van het Christendom in de XXste eeuw zijn?

Een blad uit Boston, The Congregationalist and Christian World, heeft aan eenige bekende voorgangers, predikanten en professoren van de grootste kerken der nieuwe wereld, het verzoek gericht, hunne gedachten uit te spreken over de vraag: in welke richting zal zich het Christendom in de twintigste eeuw ontwikkelen? Het loont de moeite een oogenblik sommige dier antwoorden te beluisteren.

De predikant Frank Gunsaulus, Congregationalist, president van Armour Institute in Chicago, voorspelt, dat de Godsdienst steeds meer „het bestaan en den invloed der wetenschappelijke methode zal gevoelen". Dat wil zeggen: de religie zal zich moeten richten naar datgene, wat de heeren af brekers der Heilige Schrift als resultaten der wetenschap gelieven uit te geven. Al is het, dat de een wederom omverstoot, wat de ander op hoogen toon als uitkomst van de nauwkeurigste onderzoekingen geleerd heeft, daarop let men niet.

De predikant Henry S. Nash van de Episcopaalsche Theologische school te Cambridge in Massasuchets, zeide: „Voor alle dingen moeten wij van de Schrift ons eene voorstelling vormen, zooals de historische studie ons van haar geeft. Wanneer wij breken met de beschouwingen van vroeger, zal het Oude Testament zich in zijn waar karakter aan ons voordoen.... Wij houden er mee op, het te aanvaarden als onfeilbaar in de leer en als gevende lekere voorspellingen van de toekomst. Het Oude Testament keert terug tot zijn ware verhouding tot de geschiedenis, waaruit de leer der onfeilbaarheid het gerukt heeft. Met de leer der onfeilbaarheid vermindert ook het Kerkelijk gezag. Indien wij den Bijbel als onfeilbaar beschouwen, moeten wij, om consequent te zijn, hem van alle andere menschelijke geschriften afzonderen."

Volgens dezen predikant zal dus de hedendaagsche schriftcritiek tengevolge hebben, dat de kerk des Heeren verdwijnt. Als de kerk niet meer draagster is van het Woord Gods, heeft zij haar beteekenis verloren.

De predikant Robert F. Coyle, een Presbyteriaan , gewezen president der Algemeene Synode der Presbyteriaansche kerk, heeft geantwoord : „De nadruk zal gelegd worden op zaken, waarin men het in den grond eens is en niet op kleine onbelangrijke verschillen.... Het goddelijk vuur en niet de kerkelijke koers zal op den voorgrond treden. De kerkgenootschappen zullen minder worden en de Christus Gods meer. De neiging tot eenvoudigheid zal bestendig toenemen."

Dat zijn uitingen van mannen die in Amerika op den voorgrond treden. Het is inderdaad bedroevend.

De wijze waarop men in de nieuwe wereld den Russischen revolutionair Gorki heeft be handeld, doet ons zien, dat het groote publiek aldaar, in zijn oordeel over goed en kwaad, blijkt nog niet zoo diep weggezonken te zijn als wel in de oude wereld. Het is toch ge bleken, dat een man, die met zijn bijzit reisde en wijnrekeningen maakte van / 300 daags, niet op de sympathie van het volk rekenen kon. Eerst was hij met open armen ontvangen, omdat men in hem een vrijheidsheld en begaafd schrijver eerde, doch toen men wist welk, leven hij leidde, was alles uit.

Dit is eene nawerking der Gereformeerde beginselen, die door de eerste pelgrim vaders die in Noord Amerika den voet aan wal zetten, beleden werden.

Het Calvinisme is echter door allerlei invloeden op den achtergrond gedrongen. Het verheugt ons daarom, dat in de laatste jaren het althans bij enkelen is gaan herleven. De broeders, die daarvoor gearbeid hebben en nog strijden, zij doen daarom een werk, dat niet alleen strekt tot heil der kerk maar ook tot behoud van het volk. Het leven volgt de leer. Wordt men losser in de leer, dan volgt losbandigheid in het leven wel niet aanstonds, maar op den duur. Dit is eene les der historie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen