Het kerkverband der Nederlandsche Gereformeerde Kerken, gelijk dat gekend wordt uit de handelingen van den Amsterdamsche Kerkeraad in den aanvang der 17e eeuw - pagina 56

®

DE HOOFDZAAK WAAE HET BIJ HET KEBKVEKBAND OP AANKOMT.

reformeerde kerken door denzelfden kerkeraad op denzelfden tijd kon worden gehandhaafd, buiten werking gesteld, verbroken en hersteld. Het was alles niet anders dan de toepassing van éénzelfde beginsel. Het kerkverband werd gehandhaafd, door handhaving der aan al zijne kerken gemeenschappelijke belijdenis; het werd buiten werking gesteld, waar dat noodig was om die belijdenis zuiver ie bewaren j het werd verbroken, waar afwijking van die belijdenis het inderdaad reeds had losgemaakt; en het werd hersteld, door vernieuwde aansluiting aan al wat die belijdenis was blijven vasthouden. Klaarder dan woorden het kunnen, toont ons die gedragslijn: waarop het kerkverband rustle, waarin zijn karakter eigenlijk gelegen was, aan welke voorwaarde het moest blijven voldoen, waartoe het de kerken als het ware contractueel verplichtte, en wanneer dat contract mocht en moest geacht worden door wanpraestatie vervallen te zijn. En dan komt dat alles neer op dit ééne: de belijdenis, die door allen erkend werd als de formuleering der leer die den Woorde Gods conform is, en de handhaving dier belijdenis tegen eigenmachtige afwijking en persoonlijke willekeur. Yraagt men, of de vorm van kerkbestmu; dan daarbij niet in aanmerking kwam, dan moet hel antwoord zijn: ja ! zeer zeker! Maar die was in de belijdenis ook reeds aangegeven, althans in zijn hoofdlijnen. En wat de meer bijkomstige regeling aangaat, neen! die had er niet. zooveel meê Ie maken. Wel hebben de gezamenlijke kerken ook lel dien aanzien hare gemeenschappelijke kerken-ordeningen gemaakt, en zijl hebben die ook gevolgd, voor zooveel haar dat niet werd verhinderd, f Maar wanneer die verhindering de hoofdzaak onaangetast liet, zooals in de provinciale Staatsordeningen die men zich heeft laten welgevallen, altijd het geval was, dan maakten de kerken ook geen bezwaar om zich, als liet zijn moest, te schikken. Gold het hoofdzaken, zooals bij de Ilollandsche Staatswetten in den aanvang der 17e eeuw, dan kon zeker dreiging noch geweld haar tot eenige onderwerping bewegen. Maar wanneer de beginselen, die reeds in de belijdenis waren uhgesproken, niet ge-

kerlveraadsnotulen van 30 Aug. 1618 zou kunnen afgeleid worden. De daar bedoelde vergadering kan echter ook eene classicale of andere vergadering geweest zijn. In liet Amsterdamsche Protocol is bij de genoem !e notulen door eene andere hand op den kant aangeteekend: nZuyd-Hollandsche Synode"; maar dit is blijkbaar foutief: in Augustus 1018 was de toestand in Zuid-Holland nog niet zóó, dat er reeds eene Synode kon gehouden zijn; en het is ook overbekend, dat de Zuid-Hollandsche Synode toen eerst den 8 October l ö l ? te Delft is bijeengekomen. Al wat er van de Akten dier vergaderingen schijnt te zijn overgebleven, is hierachter opgenomen in Bijlage G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen