Het kerkverband der Nederlandsche Gereformeerde Kerken, gelijk dat gekend wordt uit de handelingen van den Amsterdamsche Kerkeraad in den aanvang der 17e eeuw - pagina 32

30

ÏEGEiSr S E Ï AEMINIANlSMË.

Inderüjd was dat kerkverband gelegd en bevestigd, omdat en doordat de daartoe samenkomende kerken in geloofsovertuiging overeenstemden. Zij hadden reeds aanvaard, of zij aanvaardden, dezelfde geloofsbelijdenis ; en die eenparigheid in de leer M'as de voorwaarde en de grond waarop zij, ook uitwendig, met elkander zich vereenigden ^). Maar juist daarom bleef die gemeenschappelijke belijdenis de onmisbare grondslag van het kerkverband, en was er voor zijne duurzaamheid wel geen grooter gevaar, dan dat die belijdenis werd bestreden of terzijde gesteld. In den tijd, waar we nu van spreken, werd dat door Arminius en zijne geestverwanten, eerst uit het oog verloren,' daarna betwijfeld, en ten slotte ontkend, terwijl die ontkenning, ' die in den aanvang nog slechts uit hun gedragslijn kon afgeleid worden, in vervolg van tijd ook ondubbelzinnig en openhartig werd uilgesproken. Zij beweerden, dat er in het jlkerkverband der Gereformeerde kerken voor hen en voor hunne tegenIstanders gelijkelijk plaats was; en zij wilden de Gereformeerden dwingen, niet slechts door betoog, maar ook door geweld en dreiging, om dat mede te erkennen. Dat doen we nooit! is toen het antwoord geweest der Gereformeerde kerken; en zij hebben nog wel meer gedaan dan dat slechts met woorden uitspreken: er is naar die overtuiging toen ook gehandeld ; en met name is de belijdenis toen gehandhaafd met een des te grooter nadruk en kracht. Duidelijk kan dat blijken o. a. uil de handelingen van den Amsterdamschen kerkeraad van die dagen. Allereerst heeft hij toegezien, met verdubbelden ijver, dat er in zijne

') Zoo wordt b. v. uitdrukkelijk gezegd in de «Voor-reeden" voor de «Acta ofte handelingen der Versamelinge der Nederlandsche Keicken,.. . gehouden tot Wesel, den .S Noveinbris, ende vervolgens in den Jaere M.D.LXVIÜ.", in welke Synode het kerkverband is voorbereid, dat de daar ontworpen kerkenordening wordt voorgesteld, «om in alle Nederlantsche Kercken eenparigheyt te onderhouden, niet alleen in de Leere" (waarin dus eenparigheid allereerst noodig geacht werd, maar tevens erkend werd reeds aanwezig te zijn), «maar oock in deselve ordre, cnde Politie" (Hooijer, Oude Kerkordeningen, Ed. 1865, blz. 33). En de daarop volgende «Versamelinge der Nederlandsche Kercken, gehouden totEmbdenden 5 Octobris Anno 1571", begon, volgens art. 2, hiermede: «Om die eendraclitigheid in de Leere tusschcn de Nederlandsche Kerken te bewyzen, hoeft het den Broederen goetgedocht de belydinge des Geloofs der Nederlandsche Kercken te onderschrijven" (Hooijer, blz. 67). P a t de latere Synoden er niet minder op uit waren, om de gemeenschappelijke belijdenis te handhaven als grond en vo.rwaarde van kerkgemeenschap, zoowel tusschen de kerken onderling als in iedere kerk op zichzolve, is uit hare Acta overbekend.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen