Evolutie of revelatie - pagina 100

98

voor den bouw in Mesopotamië en worden in Arabië niet gevonden i.e. T. I, p. 274 en vv.).

(ÜEQUH ABT

123) Zie aanteekenmg 114 &. 124) Opmerkelijk is, dat de persoon uit Hammurabi's tyd, die den naam Jahve-ilu, Jahve is God, draagt ons bekend is door een brief, waarin hy schrijft aan een vriend: „Aan Iti-Ringirsu schrijf ik dit, ik, Ja-u-um-ilu. De goden Marduk en Schamasch mogen u een lang leven .schenken. Zooals geweet heb ik een slavin haar vryheid weergegeven, enz." (MEYEE, 1. c. II, p. 16). Hammurabi zelf noemt achter zijn Codex de verschillende goden op, die hij vereert: Bel, Beltis, Ea, Schamasch, Sin, Adad, Zamama, Istar, Nergal, Nin-Karak als de „groote goden van den hemel", (WINOKLEE, Die Gesetze Hammurabi's, p. 41, 42). Trouwens de zoon van Hammurabi heette Samsu-iluna: de zon is god. 125) In Ur der Chaldeën werd evenals in Haran Sin de maangod aanbeden. Wanneer HOMMEL, Altorient. Denkmaler p. 47 en v. v. hieruit afleidt, dat het geslacht van Torach en ook Abraham oorspronkelijk maanaanbidders z^jn geweest en daarvoor zich zelfs beroept op Jozua 24; 2, 3, dan toont ook dit. hoe uiterst voorzichtig men moet zijn met de hulp, die deze Assyrioloog tegen de ongeloovige Schriftcritiek heet te brengen. Dat het geslacht van Abraham reeds gevaar liep met afgoderij besmet te worden, bewezen de teraphim in het huis van Laban. Maar dat Abraham zelf oorspronkelijk een maan-aanbidder is geweest leert de Schrift nergens. Het woord van Jozua: „Alzoo zegt de Heere de God Israels: Over gene zijde der rivier hebben uwe vaders van ouds gewoond, namelijk Terah, de vader van Abraham en de vader van Nahor; en zij hebben andere goden gediend; toen nam ik uwen vader Abraham van gene zijde der rivier en deed hem wandelen door het gansche land Kanaan" toont zeer zeker, dat er voor dit patriarchale geslacht gevaar bestond, in de afgoderij van Babel onder te gaan, maar de „vaders", waai'van hier in het algemeen sprake is, zijn niet Terach, maar de stam der Semieten, uit wie Terach gesproten was. 126) Dat inderdaad de vraag naar de üroffenbarung hier beshssend is, hebben de meeste schrijvers over Babel en Bijbel ingezien. Ook Delitzsch zelf gevoelt het gewicht van deze vraag, maar meent „schon durch Einen vergessenen Vers des Alten Testaments" de hypothese van een „Üroffenbarung" als „schriftwidrig" te kunnen afwijzen (Tweede Voordracht, p. 1). Dit vergeten schriftwoord blijkt (pag. 34) te zijn Deuteronomium 4:19, waar Delitzsch de woorden: „Wacht u voor uwe zielen, dat gij uwe oogen niet opheft naar den hemel, en aanziet de zon, en de maan, en de sterren, des hemels gansche heir; en wordt aange-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen