Evolutie of revelatie - pagina 84

82 schutters. De koning bezit geen gebied meer; de Habiri (ameli habi-ru) verwoesten al het gebied des konings. Wanneer in ditjaar troepen komen, dan zal het gebied blijven aan den koning, mijn heer, maar als er geen troepen zijn, dan is het gebied van den koning, mijn heer, verloren" (K. B. bd. V: Die Thontafeln von Tell-el-Amarna, p. 305; de „chabiri" worden telkens genoemd ook door andere vorsten o. a. in brief 69, 74, 102, 113, 184, 142, 147, 179, 180, 181, 183, 185, 204, 205, 227, 280, 283.) Hugo Winckler erkent (K. T. A^ p. 197), dat deze Chabiri een apart volk zijn en d>is niets in den weg staat, ook etymologisch niet, om hen te houden voor de '>1Dy, d- w. z. de Hebreërs. Nog verder gaat CABL NIEBUHE, Die Amarna-Zeü, (Der Alte Orient I, Heft 2) p. 24 en 25, die verklaart: „Unter den Habiri nun sind keine anderen als die Hebraer zu verstehen, welche also schon im „verheiszenen Lande" sich befinden, aber noch nicht zur völligen Sesshaftig keit gediehen sind". Ook BEZOLD, Die iabel. ass. Keilinschriften, p. 20, oordeelt dat de hypothese, dat deze Ohabiri dezelfden zijn als de Hebreërs „mehr und mehr festen Boden gewinnt." Metterdaad is de overeenkomst tusschen hetgeen deze brieven melden en de berichten omtrent de verovering van Kanaan in Jozua en Eichteren soms treffend; vooral spreekt het feit, dat de koning van Jeruzalem in beide een soort hoofdi-ol schijnt te spelen in het verzet tegen de vreemde indringers. Het onderzoek is echter nog niet ver genoeg gevorderd om hier reeds met volkomen zekerheid te kunnen spreken. Het hoofdbezwaar is dat de namen der Kanaanitische vorsten in deze brieven genoemd (Abd-chiba van Jeruzalem enz.) niet met de namen der Kanaanitische vorsten in Jozua en Eichteren overeenstemmen.

82) Gr. EBEES, Aegypten und die Bücher Mose's, Bd. I; als een vervolg kan gelden: Durch Qosen sum Sinai, hoewel dit laatste door te veel te willen bewezen, niet zoo afdoende is. Men zie voorts de zeer goede artikelen van v. OEELLI in deP.E.E3:Jaco&,T.Vnip.543; j0aa/i;,IXp.488, Israel; biblische Geschichte, p. 458; Joseph, p. 354. Wanneer WILDEBOEE^ 1. e. p. 12 deze Aegypticitat erkent, maar desniettegenstaande meent, dat dit bewijs weinig zegt, omdat de namen Potifar en Zafnat-paneach eerst in de 96 eeuw vóór Christus in Egyptische inscripties gevonden zijn, dan zegt dit argumentum ex silentio tegenover den rijken schat van bewijzen al zeer weinig. Hoofdzaak is dat de bezwaren, door v.Bohlen, Dillmann e. a. vroeger tegen de archaeologische juistheid der patriarchenverhalen ingebracht, thans door de inscripties alle weerlegd zijn, gelijk Dr. PAUL DOENSTETTEE, Abraham, p. 108 enz. afdoende heeft aangetoond.

83) DORNSTETTEE, I. c. p. 7 ouz., die verder ook aantoont, dat de plaats- en volkerennamen in de geschiedenis van Abraham volkomen passen in de lyst van hun tyd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen