Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 188

178 inwerken, is eigenlijk overbodig. Ieder historieschrijver erkent dit feit en roemt het als een der grootste weldaden, die het Calvinisme aan de volkeren gebracht heeft. Zoo schrijft Prof. W. WALKER, hoogleeraar in de Kerkhistorie aan de Yale University in zijn John Calvin^ the organiser of reformed Protestantism, New York, 1906, p. 428: „Yet perhaps the crowning historic significance of Calvinism is to be seen in its valuation of character. Its conception of the duty to know and do the will of God . . has made of the Calvinist always a representative of a strenuous morality. In this respect Calvin's system has been like a tonic in the blood, and its educative effects are to be traced in the lands in which it has held sway even among those who have departed widely from his habit of thought. The spiritual indebtedness of western Europe and of North America to the educative influence of Calvin's theology is well-nigh measureless." Niet minder kras liet zich uit MARK PATTISON „an Anglican Churchman of learning and insight" wiens getuigenis wordt aangehaald door C. G. Mc CRIE, The public Worship of Presbyterian Scotland, 1892, p. 9 3 : „The Protestant movement was saved from being sunk in the quicksands of doctrinal dispute chiefly by the new moral direction given to it in Geneva. Calvinism saved Europe." En evenzoo Prof.. E. DouMERQUE, Calvin le fondateur des liberies modernes, Montauban, 1898, p. 21 : „Calvin fit faire a la Reformation les pas decisifs, les derniers : il établit définitivement la religion sur le terrain de la morale, de la pratique, la sauvant ainsi de 1' intellectualisme et des subtilités théologiques", terwijl hij zich beroept op een engelschen schrijver, die gezegd heeft, dat wel de Theologie van Calvijn door hem verafschuwd werd, maar dat hij desniettegenstaande moest erkennen: „Son influence a été glorieuse : aucune autre confession n' a proclamé comme elle r obligation de la loi morale" (p. 16). 1™) Een vergelijking tusschen de moraliteit in de Protestantsche en Roomsche landen van onzen tijd op grond van de statistische gegevens zal wel altoos uiterst moeilijk wezen en tot geen afdoende resultaten leiden. Hoe misleidend deze statistische gegevens zijn, kan daaruit blijken, dat HAUSNER in zijn Verglelchende Statistik van Europa, 1865, op grond van de toen bekende criminaliteitscijfers tot de zonderlinge conclusie kwam, dat Griekenland, Rusland, Polen en Finland moreel het hoogst stonden en daartegen Oostenrijk, Pruissen en Hannover het laagst. ALEXANDER VON OETTINGEN, Die

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen