Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 109

^99 fuerit". Zie voorts G. BOSSERT, Württemberg und Janssen, Bd. I. p. 158 en v.v., die 't eerst op deze vergissing van Döllinger de aandacht vestigde. 58) Het opschrift luidt dan ook: „Confessio piae doctrinae, quae nomine illustr. princ. ac dom. Christophori Ducis Wirtembergensis, per legatos eius die 24 mensis lanuarii anno MDLH congregationi Tridentini Concilii proposita est' (t. a. p. p. 101). 5») Dit blijkt overtuigend, wanneer men ziet, dat de opstellers dezer confessie onder de multa vitia „quae in Ecclesia correctione indigent", met name opnoemen de doctrina de poenitentia et iustificatione en de usus sacramentorum et coelibatus Ministrorum (t. a. p. p. 137). ««) JANSSEN, Geschichte des deutschen Volkes, Bd. Hl, p. 274- 278. In de latere uitgaven is, na Bosserfs critiek, dit citaat weggelaten. '•'•) JANSSEN, Geschichte des deutschen Volkes, 7^ Auflage, Bd. II, p. 104 worden de woorden van Luther aldus vertaald: „Wir sind hier überzeugt, dasz das Papstthum der Sitz des wahren und wirklichen Antichristus ist, und halten dafür, dasz uns zur Hintergehung und zum Verderben desselben, um des Heiles der Seelen willen Alles eriaubt ist". "") Luther schrijft letterlijk in den brief van 18 Augustus 1520 aan Johann Lange: „nos hic persuasi sumus, papatum esse veri et germani illius Antichristi sedem, in cujus deceptionem et nequitiam ob salutem animarum nobis omnia licere arbitramur" (ENDERS, Luthers, Briefwechsel, 2, 461). Er kan geen twijfel over bestaan, dat de woorden „in deceptionem et nequitiam" hier bedoeld zijn in den zin van: tegen de bedriegerij en verdorvenheid van het Pausdom. Ook Janssen moest dit wel toestemmen, maar kwam toen met dé jammeriijke uitvlucht, dat volgens Luther tegen het Pausdom alles geoorloofd was en derhalve „eine Hintergehung nicht ausgeschlossen war". Zoodra men den brief zelf inziet, blijkt genoegzaam, in welken zin dit „omnia licere" hier bedoeld is. Luther had pas een boek tegen den Paus geschreven, dat velen „atrox et ferox" hadden gevonden en in strijd met de gehoorzaamheid, die Luther aan den Paus verschuldigd was. Met terugslag daarop schrijft Luther, dat hij meende alles tegen den Paus te mogen schrijven, omdat deze de ware Antichrist was en men iiem dus geen gehoorzaamheid schuldig was.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen