De Onderwijzersvergadering in de Pinksterweek.

Met verklaarbare belangstelling volgt& i levend publiek, wat er op de vergaderfn-geh - van onze onderwijzers aan de Christelijke scholen aan de orde komt. Daaraan proeven we don geest, dien zij ook de school indragen en daardoor van invloed doen zijn op onze kinderen. Van veel T3eteekenis is in dit opzicht de groote Vereeniging van Onderwijzers en Onderwijzeressen aan Chr. Scholen in Nederland en de Overzeesche Bezittingen. Zij hield in de PinksterweQ.k haar '72e Jaarvergadering te .Utrecht. ^; ^^; „; jóji(ii:5, , , ; ^StM, .

Een drietal belangrijke onderv^^$i.> .*3li|^iaM, ; daar aa.n de orde. Dr J. C. van der Dio€& "'vah Amsterdam refereerde over: „Het Geschiedenisonderwiis op de Lagere school m«.#èï& ndi; 5tó^jd©'. vrede^gedichte". : ; ||^; g^^^^^:

Dat is een buitengewoon gevaarlijk' onderwerp, omdat men buiten onzen kring de beweging voor den vrede zoo sterk naar voren schuift, dat heel het onderwijs in de geschiedenis daaraian zou moeten worden dienstbaar gemaa.kt. Men wil daarvoor graag dit onderwijs van zijn Nationaal karakter berooven, als wat men in onzen tijd voor den vrede wenscht te doen, daardoor maar bevorderd wordt. Men zou wel voor de kinderen willen verbergen, wat God in den loiop der tijden, 'ook door —d§n oorlog heeft willen doen voor land'en volk. Daa> ¥n staa.t de Christen allerminst onwillig, maar, wel een beetje twijfelachtig tegenover een beweging, die wat menschen kunnen doen, ook blijkeirs don loop der historie, .-.wcLwafehoog aanslaat. En als daaivoör de historie van ons volk zou moeten worden verwaarloosd, vooral in, die gedeelten, waarin we onze groote mannen in. diepe, afhankelijkheid den kamp zien wagen in het geloof, dan verzetten we ons daartegen met alle kracht.

Daarbij komt nog, dat het' onderwijs in de Vad. "Gesch. door het uitnemende leerplan van Lankamp, onder ons goed verzorgd mag lieeten. Er kan in de behandeling van dit vak van een tamelijk grootte eenstemmigheid worden gesproken. Daarom noemde ik het onderwerp van , den heer Van der Does gevaarlijk. Maar zijai. rustige, degelijke behandeling heeft al die gevaren bezworen. 'Hij heeft ons doen gevoelen, dat de vredesbeweging van onze dagen aan ons als Christelijke onderwijzers niet onopgemerkt mag voorbijgaan. Wij bidden om den vrede, wij bevorderen den vrede, , zooveel in ons is. Maar daarom behoeven we van onze landShistorie niets los te laten. Hier en daar, zoo heeft Dr v. d. Does het uitgedrukt, kan het accent wat verlegd worden. Op treffende wijze toonde hij aan, dat wij bij het vertellen van verschillende episoden, waar het om een vechten gaat, ons niet behoieven te verliezen in een schildering van de wreedheden, maar dat we meermalen de gelegenheid kunnen benutten om aan te toonen, dat oirze vaderen dien krijg aanvaardden, omdat er geen .aaidere. weg was, dat ze pas na het mogelijke gedaaa te heblDen, om den vrede te bewaren, begonnen te vechten. Zie, zoo kan soms het accent worden verlegd, maar het woord, dat er gesproken wordt, blijft hetzelfde.

Ook bij de discussie, die volgde, kwam duidelijk uit, 'dat er geen reden voor ongerustheid bestaat, als zou ook de Chr. school aa, iigegrepen zijn door de valsche gedachte van een vrede, waartoe wij menschen met elkaar zouden kunnen besluiten, ten einde zelfs daarvoor het kenmerkend nationale van j.0ns: --e.6S.Ghied'enisonderwijs 'prij.s te geven.

Het tweede belangrijke onderwerp werd op geestige wijze ingeleid door den heer J. Hobma, rustend hoofd eener school te Utrecht. Het stelde de vraag: „Welke wijzigingen dient de wet van 1920 te ondergaan uit paedagoglsch oogpunt? "

^^sfïij. maakte duidelijk, dat de wetgever zich veel ^*.veel bemoeit met het onderwijs.s't Zou bespottelijk in onze ooren klinken, wanneer op dezelfde wijze onze voeding werd geregeld en we zouden misschien heel wat gauwer in verzet komen. In 't algemeen vroeg de referent om meer vrijheid. In knellende banden kan iets levends niet groeien. In technisch en politiek opzicht vroeg hij om rust. Nader formuleerde hij de wenschen uit paedagoglsch oogpunt' over eerr zestal onderwerpen:

1. Vrijheid in de keuze der leervakken en in de uitgebreidheid van de behandeling dier vakken. 2. Paedagoglsch schooltoezicht. 3. Differentiatie in de opleiding en meer praci.ische vorming van onze kweekelingen.. „, ^.. ., ^^^A. Niet enkel theoretische 'eX'^Ki^ns^^ife^S^: ' 5. Het< -zeven4.e.-l©3riaar.-.JQ3.et zeer" |eV-ari; ^èïd l€erplan.; ^^P^^^^ig; if: "6. Wijzïgin'gèn i-ah^''dë'le'ëi'lifigenschaal. Op voorstel van den Voorzitter werd over dit lijke referaat niet gediscussieerd. De verschillende onderwerpen zullen in het volgende vereenigingsjaarsüitesISie Afdeelingen worden besproken.

Eindeif^^^^^lRÏ|. J. A. de Vrijer van Amsterdam over „De Clïr. Onderwijzer en de jeugd na de schooljaren". Wie dat'onderwerp zoo leest, zou meenen, dat er wel een vurige pleitrede zon worden gehouden voor de gedachte, dat de Chr. onderwijzer zich veel zou moeten bemoeien met de niet meer leerplichtige jeugd. De vooaaiit ingezonden schets van den spreker deed evenwel al dadelijk iets anders venvachten. De hoofdgedachte van zijn toespraak was dan ook, dat het werk van den onderwijzer dagelijks in de school zooveel beslag legt op zijn persoon, zoo zijn geheek' werkkracht absorbeert, dat in • het algemeen voor het zoogenaamde jeugdwerk van den onderwijzer niet veel mag worden verwacht. Heel .diiidelijk maakte Dr De Vrijer daar aan een breede schare van onderwijzers, dat ieder allereerst zijn kracht heeft te leggen in zijn.eigenlijk werk', zijn Goddelijk beroep. Te beklagen zijn de menschen, die beginnen te leven, wanneer de schooluren maar eerst achter den rug zijn. die-hun vreugde, hun hOiOgste voldociring niet vinden in hun arbeid aan de s.choolkindeien, maar in bijwerk, al is het dan zelfs nuttig jeugdwerk. Dat maakt op de kinderen diepen indruk, wanneer de onderwijzer zich geheel geeft aan zijn werk. Ook de kinderen boven de schooljaren weten. .dat. aiog.. en'ZOO., is. hij van groeten

Eeir M'ém' piercentage'-'vaaï - 'd© Hiannen en de vrouwen, die dagelijks in de school staan, houden nog genoeg energie over, om iets beduidends aan het ook weer zeer'vermoeiende jeugdwerk la doen. Er zijn er, die zich met Jongelingsvereeniging en Knapenvereeniging bezighonden; zeer .goed werk doet m.enige onderwijzeres, waar zij een Meisjesvereeniging" leidt, maar Dr 'De Vrijer waarschuwde er erg voor, dat de krachten tekort zouden gaain schieten en het eigenlijk levenswerk schade zou gaan lijden.

ïk geloof, dat er ook aan deze zaak twee kanten zijn. Menige onderwijzer heeft voor eigen vorming ook den arbeid vooral in de Jongelingsvereeniging noodig.

Wie eveawel avond aan a; vond een partij knapen moet bezighouden, met hen uit moet gaan, moet kampeeren, met lastige meisjes een paar avonden in de week wat nuttig werk moet do'en, die mag zich inderdaad wel afvragen, of dat gaiat bij het gewone werk. Dr De Vrijer zou natuurlijk graag de .gewaardeerde hulp van de ondervvijskrachien aanwenden, maar hij riep ze niet op. En daar bleef hij bij, ook toen in de discussie meer dan een wel wat meer krachten wilde disponibel stellen. AVie nog kan, mag meedo> en.

'k Geloof, dat het een verdienstelijk ^erk vci.n Dr De Vrijer was, dat hij de onderwijzers en daarmee, metéén andere arbeiders in Gods Koninkrijk eenigermate terugwees naar hun eigenlijke plaats. We moeten de hoogheid en de heerlijkheid van dat werk allen dag zien, om met dank in het hart onzen God er in te mogen dienen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen