Witte velden.

We zijn in onzen tijd, aan persproducten zoo overrijk, weer een, nieuw blad rijk geworden. Bij den Delftschen uitgever Meinema verschijnt nu liet Maandblad „Witte Velden", Maandblad voor Gere­formeerden Evangelisatiearbeid.

Niet om er mee te evangeliseeren, zooals , , De Kandelaar" en de , , Goede Tijding', maar een blad ten dienste van hen die werken en hen die belangstellen in den arbeid der Gereformeerde Evangehsatie.

Ik acht het een verblijdend verschijnsel, dat een blad als dit verschenen is. Voor eenige jaren is een dergelijke poging gedaan, maar die al spoedig is gestaakt. Het blad kon het niet volhouden en bracht het slechts tot den leeftijd van naar ik meen anderhalf jaar.

Waaraan het lag, dat die periodiek er niet is ingegaan, kan ik niet beoordeelen. Misschien was ze te duur om een groot aantal lezers te trekken.

Het thans verschenen, blad is zéér bescheiden, zoowel in omvang en opzet, als, daarmee natuurlijk correspondeerend, in prijs. Het heeft ongeveer het formaat van „De Goede Tijding". Zoo kan het voor zeer lagen prijs worden geleverd. Een abonnement kost slechts f 0.65 per ja.ar. En wanneer b.v. een Evangelisatie-commissie een groot aantal neemt, is die prijs nog belangrijk lager, totdat bij een collectief abonnement van 100 ex. de prijs slechts f 0.30 per jaar bedraagt. Ik geloof, mindei' kan het al niet.

De poging van den 'heer • Meinema verdient toejuiching.' Want aan een blad als dit bestaat toch Avel behoefte., Er zijn zoovele dingen, waarover men eens iets wil zeggen 'in betrekking 'tot den arbeid der Evangelisatie. En dan is het noodig, dat er een orgaan is, waarin men, het kan zeggen.

Het is waar, dat er gelegenheid is, iets te zeggen. Verschillende onzer groote Kerkelijke bladen hebben ook een rubriek voor Evangelisatie: „Bazuin", „Heraut', „Reformatie", enz. Maar die bladen worden niet gelezen door allen, die arbeiden In de Evangelisatie. Er zijn vele menschen, die van heeler harte meewerken, en die toch niet veel bladen lezen; die zich eenvoudig de luxe van het lezen van deze groote bladen niet kunnen permitteeren. Die dus ongeveer nooit lezen de din­gen, die over alles en nog wat geschreven worden.

Dat is een groot bezwaar. Het lezen van voorlichting en mededeeling van wat anderen hebben gedaan, sterkt en wekt op. Het kan misschien den werkers in dezen arbeid tot leering zijn en hun den arbeid gemakkelijker maken. Het kan misschien er iets toe bijdragen, om te behoeden voor inzinking en verslapping in het werk.

Zoo kan ook dit werk, door „Witte Velden" laegonnen, 'onder den zegen des Heeren iets bij­ dragen tot volmaking van onzen arbeid.

Gelijk ik boven reeds in herinnering bracht, is een vroegere poging 'tot zulk een blad mislukt. Nogmaals, waaraan het lag, kan ik niet beoordeelen. Het doet , pr ook weinig toe.

Alleen .maar één ding wil ik met nadruk zeg^ gen: déze poging, laat ik nu eens menschelijk sterk spreken, moet slagen. Ik weet wel, slagen hangt tensLotte van menschenmacht niet af. Maar voorzooveel menschen er aan kunnen doen, moet deze poging gelukken.

Aan mislukte pogingen, op welk terrein ook, gedaan, heb ik een hekel. Ze zijn jammer op' zichzelf. En ze maken volgende pogingen weer moeilijker. Als er iets is begonnen, dat levensvatbaarheid toont te bezitten, moeten we al het mogelijke doen, om het te helpen slagen.

Zoo ga het met dit blad. Vermoedelijk zullen velen het verschijnen van deze periodiek toejuichen en zich verheugen, dat er weer eens een poging is gewaagd om een eigen Gereformeerd Evangelisatieblad te hebben. Maar laat het meer dan beschouwende hefde zijn, die ze het blad toedragen.

Het kan op twee manieren worden geholpen. Vooreerst, doordat allen, die arbeiden in de Evangelisatie, zich abonneeren op het blad. Doordat Evangelisatiecommissies collectieve abonnementen nemen en b.v. haar werkers een gratis abonnement geven. Zoo heeft het blad in korten tijd een groot getal lezers.

En verder, doordat men naar den hoofdredac-

leui-, Prof. Grosheide te Amsterdam, vele berichten zendt: vershigen van. vergaderingen, jaarverslagen, enz. Zoo verrijkt men het blad met copie en wisselt men gedachten uit en bemoedigt men elkander in het geheels land met het liooren van den zegen, dien God op den arbeid geeft.

Misschien wordt zoo ook langzamerhand, als maar „Witte Velden" hèt centrale blad wordt voor alle werkers in den Evangelisatie-arbeid, het blad grfioler van omvang en ver.andert het in gedaante.

Want het is nog maar o zoo bescheiden! Leg er eens naast: ..Woord en Daad", het orgaan van den C'entraal-tiond voor Inwendige Zending! Een om de drie maanden verschijnende .aileveriag van omstreeks 60 bladzijden naast dit b: ^scheiden blaadje.

Dat is het bewijs, dat er nog veel is te doen, en dat doet de wensch geboren worden, dat er veel groei iiL ons werk moge worden gezien.

Want dat arbeid in het Koninkrijk Gods klein begint, is niet erg. We weten' het uit de gelijkenis van hel mosterdzaad.

Maai' mosterdzaad groeit.

En ook dit blad groeic door den zegen Gods.

De velden zijn waarlijk wit om te oogstea. Ook dit !)lad roepe telkens aan-al onze menschen, die medewerken in de Geroformeorde Evangelisatie, toe, te arbeiden mei macht, eer de groote d.ag va, a de)i oogst daar is, als de hemelsche i^andman Zijn ongsi binnenhalen zal. '

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen