Tusschen de korenvelden.

Heeft de zee, 't zij de stevige bries haar bebouwt eo de kantea der holle vlakten wit verft met schuim, 't zij zon of maao. baar op rustigea dag den, glans geeft van edele metalen en edelgesteenten, een eigen schoon, trekken de bergen den naar ontspanning zoekenden mensch als met machtige armen naar zich toe, fluisteren de bosschen een welkomstlied, ook het eenvoudige korenveld heett zijn aantrekkelijkheid, heeft iets aparts.

Ongetwijfeld gevoelde uw Heiland dat dieper en fijner dan gij.

Hij ging op een sabbatdag door het gezaiaide.

Men vond Hem op den sabbat geregeld in tempel of synagoge.

Hij verzuimde daar nooit.

Hij verrichtte er Zijn werk.

Maar Hij gunde Zich ter afwisseling ook een wandeling door de korenvelden.

De korenvelden zijn in de Schrift het van milden zegen. beeld

Zij ruischen van wat God deed.

Zij geuren uit den wasdom, welke de Schepper en Behouder schonk.

En als de halmen rijpen, dan bevindt gij u tusschen zeecn van geluwen goud, waarmee de Zegenader de velden bekleedt.

Het zweet van den landman is in den bodem verzonken.

Het werk van menschen wordt niet meer aanschouwd.

Het v^erk Gods treft u alleen.

Daarom leent het korenveld zich zoo bij uitstek om het gewone geestelijke leven uit te beelden.

Christuszelf sprak de gelijkenis van den zaaier uit.

De geknakte halm, het gekrookte riet is hel symbool van uw ziel, als gij door rouw zijt geslagen, door droefheid over uw zonden zijt doorgebroken, door baldaldigheid zijt vertrapt.

Maar ook die geknakte halm kan nog dragen een volle aar.

Als de dag van den oogst maar niet te lang toeft, wordt hij mee verzameld in de schuur.

En de Heere vertraagt den dag des oogstes niet.

Hij laat geen kostelijken graankorrel verloren gaan.

Wat hij doet groeien is voor de eeuwigheid bestemd.

Wat buigt gij u dan neder, o mijn ziel en wat zijt gij onrustig in mij?

Daar nadert de hemelsche Landman met zijn zeis.

Hij haalt u binnen.

Den stedeling, die zijn dagen van rust op het land doorbrengt, hebben de korenvelden zooveel te vertellen.

Als hij er maar komt meit het evangelie in het hart.

Zijn kleederen beginnen te rieken naar het gewas des velds.

Zijn ziel begint te rieken naar flen hemel.

Hij voelt den zegen zwellen binnen in zich.

Hoe zal hij de weldaden Gods vermelden?

Van zijn kant... zonde.

Van Gods kant... zegen.

HEPP.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen