GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Behouden.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Behouden.

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Want indien wij, vijanden zijnde, met God verzoend zijn door den dood Zijns Zoons, veelmeer zullen wij, verzoend zijnde, behouden worden door Zijn leven. Romeinen 5:10.

Het is eene verootmoedigende gedachte, dat de met God verzoende mensch nog behouden moet worden.

Behouden worden, — dat moet toch immers de zondaar, d© goddelooze? Hém moet God grijpen uit het verderf, en redden ten eeuwigen teven. Maar de met God verzoende mensch, die in Christus zijne volkomen rechtvaardigheid vond, en aan het hart van zijn hemelschen Vader zingen _ mag: Ik zal door 'svijands zwaard niet sterven, — die behoeft toch niet meer behouden t© worden? die is behouden; diens eeuwige zaligheid ligt vast; hem zal niemand meer rukken uit de hand Van Christus.

Ja, zoo denkt vaak de Christen in wien het geloof doorbreekt, en die in de eerste juichende zekerheid leeft van Christus' eigendom te zijn. Hij meent, — vooral wanneer sterke worsteling om naar het licht te komen is voorafgegaan, — 'dat hij nu voorgoed heeft overwonnen, en zijn weg naar den hemel nu wel zingend kan afleggen.

En dan komt de tijd, waarin hij ervaren gaat en al duidelijker inzien, dat hij nog behouden moet worden. Niet wijl Gods werk aan hem berouwelijk zou blijken te zijn, en het woord van Jezus vervallen: Ik geef mijn schapen het eeuwige leven; maar omdat de weg van den verzoenden menseh een weg is van voortgaande ontdekking aan eigen zwakheid. De bewustheid der verzoening zinkt soms in, overwonnen zonden komen met vernieuwde kracht weer op, de wereld blijft lokken, bange gedachten kunnen het hart benauwen; dat hart, eens zoo vol vreugde en heilige lusten, — hoe ledig kan het zijn, ledig aan geloof en hope en gebed en vrede. Het wordt een strijden om in te gaan.

En in dien strijd leert men inzien, dat men, óók als verzoende, nog behouden moet worden. Behouden als een in zichzelf hulpelooze mensch. Behouden door dienzelfden Christus, die ons eerst verzoende. Hij, die zich in de diepe waterea 'des doods gaf om deai verzonken drenkeling te grijpen en op te heffen, — Hij moet hem vervolgens óók nog aan den veiligen oever brengen. Hij, die het volk Israël, verzoend door het bloed van 'het Eaaschlam, in vrijheid uit Egypte leidde, — Hij moet het óók nog voorgaan door d© woestijn, en de Jordaan des doods voor hen droogleggen.

De verzoende moet nog behouden worden.

Dit is eene verootmoedigende gedachte.

De Christen verget© haar nimmer. Hij denke aan

haar niet slechts in omstandigheden, waarin duidelijk uitkomt dat Christus hem behouden moet,

maar hij vergete haar nimmer. Want er is 'in den loop van het geestelijk leven wel veel ervaring ran deze waarheid, doch de meeste ervaring is beschamend; beschamend, omdat ze eigenlijk niet noodig geweest was; beschamend, omdat wij weer vergeten waren, dat Christus ons bij de verworven verlossing moet beschutten en bewaren. Zoo de Christen uit deze gedachte lééfde en zich door naar liet verootmoedigen, zoo hij blijvend zijne afhankelijkheid besefte en bij het voortgaan altijd weer behoeftig tastte naar de hand van zijn Hei­ land, — hoeveel vaster zou zijn gang zijn, hoeveel mmder zou hij beschaamd worden, en hoeveel rijker leven tot eer© zijns Gods. Ook na 'de verzoening nog dagelijks behouden te moeten worden, wij mogen wel in diepen ootmoed dicht bij deze waarheid leven.

Dan mag er ook hooge rust in ons hart zijn. „Want indien wij, vijanden zijnde, met God verzoend zijn door den dood Zijns Zoons, veelmeer zullen wij, verzoend zijnde, behouden worden door Zijn leven." '

Wie door Christus verzoend werd, die wordt ook door Hem behouden.

Voor wie Hij stierf, voor die leeft Hij ook. Zeggen wij dat, in den strijd om in 'te gaan, tot ons beschuldigend geweten, tot ons wankelend hart, tot de macht van Satan en vleesch: — verzoend, maar óók behouden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 5 augustus 1932

De Reformatie | 4 Pagina's

Behouden.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 5 augustus 1932

De Reformatie | 4 Pagina's