Sprekende graven.

graven, maar ook spre­ Er zijn zwijgende kende.

Z w ij g e n d e graven, al staat er een trotsch monument op gebouwd, van kostbaar gesteente, met loffelijke spreuken en prijzende inscripties, omdat de naam van hem of haar, wier gebeente daaronder ligt, u niets zegt, en de gekochte en, betaalde lofspraak bij u geen herinneringen wekt.

Maar er zijn ook graven, die spreken, niet van menschcnroem, maar van het werk Gods en daarom een blijvend getuigenis doen uitgaan, met luider stem predikend op het stille, sombere territoor van den dood.

Zulke graven spreken öf van verlossing èf van oordeel.

Het toeven bij zulke graven wekt herinneringen op aan zonde en genade; zij prediken voor wie luistert, de trouw van den reddenden God, wiens genade sterker is dan de dood.

Zoo'n graf was dat van Manasse, den koning van Juda. Hij werd niet begraven in het gemeenschappelijke koningsgraf der Judeesche vorsten op Sion. Blijkbaar is hij naar eigen wensch en beschikking in een apart graf bijgezet.

In 2 Kron. 33 lezen we dat hij begraven werd in zijn huis. Nader wordt dit toegelicht in 2 Kon. : 21. Daar wordt ons bericht, dat hij werd bijgezet in den hof van zijn huis, zijn paleis of lustslot, dat vroeger aan Uzza had behoord. Blijkbaar heeft Manasse dit aparte graf gewild opdat er een .voortdurend getuigenis van zou uitgaan, bij'zonder tot zijn zoon, die in dit slot mede verblijf hield en er later zijn residentie vestigde, Amon, de kroonprins.

Manasse's graf, wat al herinneringen komen er bij ons op, nu wij er in gedachte bij toeven. Hier rust een man, die zijn jonge leven in goddeloosheid heeft doorgebracht. Een voorbeeld, leidsman en toonbeeld van ongerechtigheid. Als koning meer verleider dan regeerder van zijn volk. Een afgodendienaar en moordenaar op den troon. Als kleine jongen door zijn vromen vader Hiskia onderwezen en vermaand. Hij kent de ordinantiën Gods. De Heere had zich aan hem niet onbetuigd gelaten. Hij sprak tot hem door opvoeding, onderwijs, woord en wet, door profeten en getrouwe onderdanen, ©n in zijn geweten. Maar hij heeft niet wiUen luisteren. Hij merkte er niet op. Gretig is hij de zonde gaan dienen, zoodra hij, 12 jaar oud, koning over Juda was geworden. Lang en veel en zwaar heeft hij' overtreden, met opgeheven hand, tegen alle geboden des Heeren. Grooter gruwelen Juda laten bedrijven dan de heidenen deden. Afschuwelijke afgoderij gepleegd, tooverij en valsche profetie gevolgd, zijn zonen voor Moloch door het vuur laten gaan, onschuldig bloed vergoten, en, le-unend op Assyrië, heil en hulp van menschen verwacht.

Maar die goddelooze koning is door den Heer© als een vuurbrand uit het vuur gerukt. In Bab& ls gevangenis heeft hij zijn in koper geketende handen tot Israels God opgeheven, en deze heeft zich van hem laten verbidden. Zijn bezoedeld© ziel is door den Heere gered ©n gereinigd. Ook heeft de Heere hem genadig in Jeruzalem teruggebracht ©n op den troon hersteld. In Zjj'n kracht is hij ©en nieuwe reformatie begonnen. In en bij den tempel, en onder het volk,

In vrede is hij ontslapen. Plier staat ge bij zijn graf.

Het spreekt van ongerechtigheid die beleden, van zonde die vergeven is, van vele overtredingen die verzoend zijn. Dit graf geeft een klaar getuigenis aangaande Gods groot© genade en rijke liefde. Wee wie naar de stem van dit graf niet luistert, Israels God verwerpt, de wereld verkiest ©n doet wat kwaad is in de oogen des Heeren. Overheden en onderdanen, luistert naar de prediking van Manasse's graf.

Doch zelfs voor di© stem uit het doodenrijk kan men de ooren toestoppen.

Dit heeft Manasse's eigen zoon gedaan, Amon. Blijkbaar voelde deze zich tot het graf van zijn vader sterk aangetrokken. Hij kwam er vaak, want het lag in den tuin van zij'n paleis. Zelfs heeft hij voor zich een graf er' vlak naast laten uitbouwen. Niet te denk©n dat hij reeds twee jaar na zijn troonsbestijging daarin b& graven zou worden, vermoord bij een paleisrevolutie, slechts 24 jaar oud. Hier rust nu zijn gebeent©, naast dat van zijn vader.

Van zij'n vader, die in zijn leven zooveel met hem gesproken heeft en begeerd dat zijn graf nog na zij'n dood ook tot Amon zeggen zou dat wie God verlaat smart op smart heeft te vreezen en alleen wie Hem zoekt, gezegend wordt. Maar Amon heeift niet geluisterd, de wereld boven God, zonde boven genade verkoren, en den Heer©, den God zijner vaderen verlaten; zijn tijd is maar kort geweest; hij heeft zich niet bekeerd. En zoo is hij gestorven.

Nu liggen ze daar naast elkaar in het stof der aarde.

•Twee sprekende graven, van vader en zoon. Maar met de crisislijn van het oordeel tusschen zich. Leven... en dood. Hemel en hel. Behoud en verderf.

De Heere spreekt door die graven, ook tot ons. Hebben we geluisterd?

Dezelfde crisislijn loopt nog tusschen de graven door, op elk kerkhof.

Buiten Christus verderf. In Christus behoud.

W©et gij het aan welk© zijde van de eeuwige scheidingslij'n uw graf zal liggen?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen