EVEN PARKEEREN.

Principieel leven.

In het slot van de Bergrede worden wij' aan twee bouwers voorgesteld en zien wij' twee huizen voor ons oog oprijzen (Matth. 7:24—27). De één wordt een voorzichtig man genoemd, want hij' onderwierp zidi AAN DE WET van het bouwen. De ander was van oordeel, dat men een zeker risico mag en moet nemen: de kans was gering dat een tornado juist op déze plek zou plaatsgrijlpen. Let wel, dat er van TWEE bouwers gesproken wordt. Jezus vergelijkt een iegelijk, die Zijn Woord hoort en doet, niet bij een siooiper, maar bij' een bouwer!

Wij rusten ons graag met een zalc-breekijzeftje toe. Maar deze voorzichtige maii neemt deel aan het cultuurwerk, dat juist in het bouwen één van zijn specifieke uitingen vindt. Hij- spant niet een tentje, om dat bij ongunstig weerbericht op te rollen en elders op te slaan; hij' bouwt een huis! Hij is ons een voorbeeld, ook in dezen tijd. Wij worden geroepen om gezinnen te bouwen, niet om in een handig vrijgezellen-tentje te wonen. Wi| moeten de kiel leggen van schepen en hiel: fundament van een fabriekje. Geen tak van onze cultuurroeping mag blijven liggen, omdat het er de lijd niet voor is.

Niet alleen van de kinderen der wereld zal gelden ten dage van Jezus' Wederkomst, dat zij trouwden en ten huwelijk gegeven werden, dat zij plantten en bouwden. Dat is óók christenroeping: zalig is die dienstknecht, welken zijn Heer zal vinden alzoo doende! Hij zal bij den voorzichtigen man vergeleken worden, die een huis bouwde.

Huisgezinnen OP den Bijbel, ondei-wijs OP den Bijbel, maatschappijen OP den Bijbel, staten OP den Bijbel! De Bijbel niet als de kroonlijst, niet als gevelkrul noch als piü-versiering, maar als fundament! Maar op het fundament moet dan ook GEBOUWD worden! Een huis, een Civitas Deï! Op principiêelen GRONDSLAG; het woordl is ons hef! Maar BOUWT daar dan ook op, lieve menschen, bouwt Gode een huis! Geen kippenhok op gewapend beton of gij' onteert uw beginsel! Wee een christenheid van welke gezegd zal moeten worden: zij; heeft begonnen te bouwen en heeft niet kunnen voleinden.

Twee bouwers en twee HUIZEN. Zoo gaat immers de gelijkenis verder. Zij wordt ons wat te houterig en te steenachtig! Met één van de wonderlijke sprongetjes, die wij in de oratorische rijschool gaarne maken, veranderen wij' meestal van beeld. Wij laten de huizen bewonen. In het huis zonder fxmdament komt een gekapte moeder met geonduleerde dochters! In het huis op de rots wordt een harmonium binnengedra, gen en daarom schaart zich een vroom huisgezin. Dan voltooit zich het drama in de tornado, de gekapte moedeï wordt door een neervallende balk gedood en de geonduleerde dochters verdrinken. Voor het harmonium in het andere huis speelt men: „Ruwe stormen mogen woeden "

In het beeld van Jezus gaan geen mensch'enlevens teloor en gaat er evenmin iemand naar den hemel. Er wordt gesproken van EEN HUIS dat valt. Wij mogen nog zoo oncultureel zijn, maar wi| zullen van den Heere onzen God, Die een BOUWHEER is en den naam van WERKMEBS- TER draagt, geen beeld maken naar ónze gelijikenis.

God spreekt: er moet een wereld zijn waarin Ik Mij verheerlijk en een menschheid waarin Ik Mij verlustigen kan. Bouwt Mij de huisgezinnen, de volken, de maatschappijen, waarin Ik met de volheid van Mijn Genade kan wonen! Terwijl Hij de bouwwaanzüi van Ninevéh beschaamt: geen-Arabier zal er een tent spannen! doet Hij| het Huis op de Rots bestaan in den storm. HET IS NIET GEVALLEN!

Wij zijn geneigd uit te roepen: dat is niet waar! Ook bet Huis op de Rots is gevallen en zij!n val was groot Ook de kerken liggen in puin en de christelijke wereld is een ruïne! Maar het Woord spreekt de waarheid en de historie beveisligt het. Eens stonden elf doodeenvoudige mannen, zónder.vaste woonplaats, tusschen de maöhüge bouwwerken van het Romeinsche Imperium. Toen sprak de Mond der Waarheid: Op dézen petra zal Ik Mijn Gemeente bouwen. Het is geschied!

Met den strop boven den nek en het vuur onder de voeten hebben de zonen der Hervorming een nieuwe wereld opgebouwd. Meesters, gekweekt in een houten schooltje van één lokaal, dominees in een kerk als een brandspuithuisje op een achterpad, docenten met een blauwgecartonneerd duodecimootje als dogmatiek, eenzame belijiders in hautaine gemeenteraden en parlementen, zij' hebben geloovig gebouwd op den vasten grondslag en het huis dat zij bouwden is NIET gevallen. Gij, mijn broeders, doet gij desgelijks!

N. BL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen