EVEN PARKEEREN.

Doubleeren.

(Speciaal voor jonge lezers.)

Ben je gezakt, vrind? Dat vind' je „lam", is het niet? Ja, dat zeg je niet, je zet een gezicht van „wat kan het mij bommen!"

Maar het kan je •wel bommen, zelfs erg veel. Je voelt je vernederd, je voelt je als het ware „'een stomme uilzondering" op de knap'perds, de b'ollcb'Offen. Misschien voel je je onrechtvaardig behandeld of je praat anderen na: dat je maar geluk moet liebben! Het kan ook zijn, dat een fijn stemmetje van binnen zegt, dat liet je eigen sch'uld is ...

Ik wil je één ding zeggen, dit, dat je heelemaal geen uitzondering bent. Ik, je vader, je leeraar, de 'dominee, de dokter, wij allen hebben in ons leven menigmaal gedoubleerd. Misscliien, net als jij, zijn wij dit jaar blijven zitten, zijn wij gezakt. Ja, dat gaat meer ongemerkt, dat weet ik wel. Wij krijgen geen rapporten meer, tenmmste niet van de menschen. Wij krijgen geen briefjes mee naar huis toe, wij worden nooit uit de. klas gestuurd. Maar toch hebben Ynj net zoO' goed als jullie: lessen te leeren, opgaven te maken, proefwerk in te leveren en examens af te leggen. Wij| krijgen ook weleens éénen en twee-ien, wij zakken weleens voor het examen of wij kr: ijgen een heirretje. Wij loopen ook weleens op 'de kantjes en wij spieken soms wal over, wij spijbelen weleens een dagje. Ik zal het je eerlijk zeggen, kameraad, wij doubleeren niet slechts, maar het gebeu'rt weleens 'dat wij tripleeren en quadrupleeren, dat wij jaar aan jaar blijven zitten, dat wil zeggen op hetzelfde punt blijven staan. Dat overkomt ons maatschappelijk, wij blijven lang staan op hetzelfde salaris. Dal is echter — hoe onaangenaam diat ook is — je bent oud genoeg om te weten dat je vader en moeder zorgen hebben! — dat is het ergste niet. Het is erger, dat wij geestelijk doubleeren, dat wij tegenover den Heere God komen met een rapport vol onvoldoende's. Op school haalde ik voor vlijt en gedrag meestal goede cijfers. Mijn lieve moeder hield dan ook weleens een poosje een rapport voor mij bij. Ze gaf mij eerlijk een tien, als ik dat verdiende, o, dat deed ze zoo graag. Doch daar kwamen ook veel slechte cijfers op te staan. Welnu, zoo heeft de Heere God ook een puntenlijst voor ons, als ik het zoo mag zeggen. Als je ti-ouw hebt gewoekerd met je gaven, als je niet de dwaze menschen hebt nagepraat met hun geleuter over stom geluk, maar als je 's morgens gebeden hebt ook voor je werk en vo'or je examen, dan ben je misschien gezakt voor de MulO' of de H.B'.S., voor je propjes of je candjes, maar dan zegt God: geslaagd! Maar het kan ook zijn, dat je voor de menschen geslaagd bent, dat ze je een kraan noemen, maar dat do Heere Grod gezegd heeft: gezakt!

Ben je gezalit, vrind? Wat ga je nu doen? Een kop zetten, onverschillig worden, je nergens wat van aantrekken? Misschien, als je ouders het niet hooren, een vloek zeggen? Of op je leeraars kankeren? Dat moet je niet doen, jongen! Kijk eens, als ik weer eens gezakt ben, dan moet ik die klas doubleeren. Daar is geen lieve moederen aan. Of ik al in een paar weken, met een woeste blokkerij wil inhalen, wat ik door slapheid heb verprutst of wat ik nog niet aankon, hoewel ik mij eerlijk inspande, dat gaat tóch niet, dat loopt op mislukldng en ontgO'Ocheiling uit. Wij moeten het jaar overdoen, ons onder Gods Hand vernederen, dan zal Hij ons v^erhoogen te Zijner tijd. Soms zijn de menschen onrechtvaardig — wij zijn het op onze beurt ook weleens — maar dat kunnen zij niet tegenhouden, als Gód ons verhoogen gaat. In den Bijbel staat geschre!ven van een boozen en luien dienstknecht, die altijd door maar doubleeren wou, die onverschillig zei: hier is het uwe, ik heb er niets mede gedaan! Laat ons waken dat wij' in hem ons beeld niet vinden. Maar die gelijkenis vertelt ons ook van de genadige belooning der getrouwe dienstknechten: gij', - wees over tien steden! gij, wees over vijf steden! ZoO' kan het met jou en mij' ook gaan, want het examen duurt voort. De gezakten van vandaag kunnen worden de geslaagden van morgen. Wiji moeten vertrouwend de taak weer opnemen, oo'k al liep het ons tegen. Daar is een versje, waarvan ik veel houd:

Gij' zult niet koeren, Eer 't is volbracht. God doel vermeêren Verborgen kracht!

Zullen wij dat vóór in onze agenda schrijven,

kameraad?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen