Gereformeerde Apologetiek - pagina 27

29 een pantheïstisch getinte apologetiek, zooals die heden ten dage gewoonlijk gedreven wordt, begrijpt in de wereldbeschouwing ook de Godsbeschouwing in. Wij evenwel hebben hiertegenangstvallig op onze hoede te zijn. Zoowel onze Godsbeschouwing als onze wereldbeschouwing vinden wij vastgelegd in het dogma. Zelfs kan daar onze levensbeschouwing bij ingesloten, die mede wordt aangevochten. Immers er is niet alleen een dogma credendorum, maar ook een dogma agendorum. ) En terwijl nu de wetenschappelijke apologie de verdediging van de afzonderlijke dogmata voor haar rekening heeft, blijft aan de apologetiek opgedragen de verdediging van de dogmata in hun samenhang, in hun kwintessens, in hun geheel, de verdediging van het dogma. 8I

Hoe deze apologetiek zich heeft aan te dienen, kan nu niet twijfelachtig zijn. Op zichzelf zou de gedachte kunnen worden geopperd of niet met een eenvoudig „Christelijke" apologetiek kan worden volstaan. Zij moeit zich toch niet met afgeleide, maar met grondwaarheden en hebben alle christenen die niet met elkander gemeen? De werkelijkheid leert echter, dat die grondwaarheden zich in de verschillende christelijke kerken en richtingen op verschillende wijze openbaren. En die divergentie is niet iets bijkomstigs, maar is in de natuur van die kerken en richtingen gegrond. Het „christianus nomen, reformatus cognomen" klinkt verlokkelijk, maar strijdt tegen de geestelijke realiteit. Het komt er ongeveer mee overeen, als wanneer iemand zou betoogen: ik ben in de eerste plaats mensch en daarna man of vrouw. Als mensen zonder meer kan hij zich niet vertoonen. Hij is mensch en man tegelijk. Zijn denken en zijn willen, zijn gevoelen en zijn handelen wijzen dat uit. De androgyne of liever de asexueele mensch bestaat niet. En wanneer er ongelukkigen zijn, die hem eenigszins nabij komen, dan worden zij beschouwd als zoogenaamde vergissingen der natuur. Zij zijn niet de normalen, maar de abnormalen. En zoomin de man zijn man-zijn, evenmin kan ook de Gereformeerde theologie ter wille van de apologetiek haar Gereformeerd karakter voor een oogenblik afleggen. Het Gereformeerde is haar de noodzakelijke levensuiting van het christelijke geworden. Daarenboven, een eigenlijke Gereformeerde apologetiek als een christelijke te benoemen, zou van weinig tolerantie getuigen. De hoogleeraar P O N T beklaagde zich eenmaal over het misbruik van het woord „christelijk." Naar aanleiding van een werk van Ge-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen