Schuld en straf - pagina 75

69 tegen het misdrijf optreedt; en wordt nog wel van Staat gesproken, dan is het in den regel ongeveer gelijkluidend met maatschappij. BINDING heeft dan ook opgemerkt, dat in dit systema het eigenlijk aan de maatschappelijke kringen toekomt om het kwaad te vervolgen. Ja, ook is gevraagd, of wel rationeel was bij dit optreden de nationale grenzen te laten werken, wijl dezen toch niet kortweg ook gelden voor de maatschappij. t De maatschappij dan wordt het eigenlijke subject der bevoegdheid om tegen het kwaad maatregelen te nemen. Maar vanwaar heeft zij die bevoegdheid? Op een Goddelijk recht mag natuurlijk niet beroepen worden. Dit ware metaphysica. Trouwens weet de Heilige Schrift wel van een Goddelijk recht der Overheid, en leert zij dat aan deze door Hem, Wien alle macht in hemel toekomt en op aarde, het zwaard in handen is gegeven, maar van een recht, dat der maatschappij in dezen verleend zou zijn, spreekt ook Gods Woord niet. Maar waaraan ontleent zij dan het recht? L.ÖFFLER zegt: „Wenn der Staat als Inhaber der Strafgewalt die schwersten Eingriffe in die Freiheit seiner Unterthanen verübt, so muss er sich die ernste Frage vorlegen: „Was autorisiert mich zu.einem Thun, das auf den ersten Bliek die Summe jener Übel, welche die Menchheit heimsuchen, betrachtlich zu vermehren scheint?" „Die Antwort auf diese Frage ist die Grundlage für jede weitere strafrechtliche Forschung." 35i) In vroeger dagen stond dit punt op den voorgrond. De natuurrechtsleeraars van de laatste twee eeuwen zochten, in verband met het maken van den Staat door het individu, den rechtsgrond voor het straffen ook in diens wil. In dien zin HUGO GROTIUS 352). Insgelijks HOBBES, volgens wien de souverein de macht heeft, omdat de burgers van hunne kracht afstand deden, en beloofden wie gestraft mocht worden niet te zullen bijstaan 353). LOCKE leert, dat de burgers hun natuurlijk strafrecht in handen der gemeenschap hebben overgebracht 354) ROUSSEAU grondt de straf, tot zelfs de doodstraf, op het goedvinden der menschen 355). BECCARIA heeft dezelfde basis, al komt hij daardoor juist tot uitsluiting van de doodstraf, wijl een mensch geen recht

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen