Evolutie of revelatie - pagina 122

120 held de schepping des menschen: „nadat hy de goden bevrijd had, schiep hy de menschheid, hü, de Barmhartige, die leven vermag te schenken. Bestaan zullen en niet afgeschaft zullen worden zyn geboden in den mond der menschen, die hy geschapen heeft". Juist op het punt der Schepping is dit Epos dus zeer onvolledig ons bewaard en daarom geef ik hier als aanvulling het verhaal van Berosus. Eerst meldt ook hij de schepping der chaoswezens door Tiamat en dan volgt er: „Toen alles zoo was, is Bel (= Marduk) gekomen en heeft de vrouw (Tiamat) middendoor gesneden en uit haar ééne helft heeft hij de aarde en uit haar andere helft den hemel geformeerd en de wezens, die tot haar (Tiamat) behoorden^ heeft hij verdelgd. Toen nu Bel het land onbewoond en onvruchtbaar zag, heeft hy een der goden bevolen zyn hoofd af te slaan, met het daaruit vloeiend bloed de aarde te vermengen en zoo menschen en dieren te scheppen, die in staat waren de lucht te verdragen". Zooals men ziet, past dit geheel by hetgeen in Tafel V en YI vermeld wordt. Niet een geregeld scheppingsverhaal, maar veeleer een loflied op Marduk als schepper biedt een bezweringstafel, die • begint met te beschryven, hoe in den aanvang niets was dan de oceaan; eerst wordt nu het paleis der goden geschapen in Babel, de heilige stad; land en water worden gescheiden en Marduk schept met Aruru (waarschynlyk de vrouweiyke wederhelft van Marduk) menschen, opdat de goden met welbehagen hun stad zouden kunnen bewonen. Vervolgens wordt vermeld de schepping van de dieren van het veld en de wilde dieren; de Tigris en den Eufraat; gras, planten, riet enz.; kalveren, schapen, hagen en wouden, geitebokken en gazellen, tichelsteenen en huizen, alles in de meeste bonte wanorde (K. A. T.' p. 98,99, ICXJ). Ik heb deze scheppingsmythen eenigszins uitvoerig meegedeeld, opdat men oordeelen kunne, wat er aan is van de bewering van DELITZSCH (eerste voordracht p. 34): „der Zusammenhang swischen der hïblischen und habylonischen Weltschópfungsersahlimg ist Mar und einleuchtend," Juister heeft zeker de op Assyriologisch gebied niet minder verdienstehjke PINCHES 1. c. p. 48 geoordeeld: „The comparison of the two accounts of the Creation will probably have brought prominently for the reader the fact, that the Babylonian account, notwithstanding all that has been said to the contrary, differs so much from the Biblical account that they are, to all intents und ^purposes, two distinct narratives." Al de kenmerkende trekken van het Scheppingsverhaal in Genesis: de Schepping van alle dingen door God, de indeeling in zes dagen, de eigenaardige volgorde der geschapen dingen, ontbreken in het babylonische scheppingsverhaal geheel. GüNKEL, Schppfung und Chaos moet dan ook beginnen met eerst het geheele scheppingsverhaal uit een te halen, overal „Lücken", latere interpolaties en omwerkingen aan te nemen, om eenige overeenkomst te vinden. En dan komt ten slotte deze overeenkomst in den grond nog alleen op dit ééne feit neer, dat in den Bybel de chaos tehóm wordt genoemd, wat met tiamat, de chaosmoeder van Babel, eensluidend zou zyn! Iets wat daarom niets zegt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen