Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 21

11 zijn, door Luther later verzonnen, om zijn volgelingen te misleiden -^). Het ware proces van Luther's »Umschwung", — want aan eene bekeering van Luther gelooft Denifle natuurlijk niet, — meent hij ontdekt te hebben in de pas kort geleden teruggevonden voorlezingen over den brief aan de Romeinen, die Luther in 1515/1516 hield ^^). Uit deze echte bronnen zou dan blijken, dat Luther volstrekt geen scrupulant was, die door gewetensangst gekweld het klooster binnentrad, om God met zich te verzoenen, — naar zijn eigen getuigenis had Luther zelfs nooit waarachtig berouw over de zonde gehad -**), — maar dat hij, trotsch en hoogmoedig van karakter als hij was, met behulp van eigen kracht alleen, door allerlei uiterlijk goede werken de zaligheid bij God wilde verdienen "'•'). Dit kunstig opgebouwde kaartenhuis van Selbstgerechtigkeit en Werkheiligkeit stortte echter omstreeks 1515 ineen, doordat Luther steeds meer onder de macht kwam van zijne „starke Begierlichkeit" •'"), waarbij Denifle inzonderheid denkt aan Luthers zinnelijke natuur'''). Inplaats van in dezen strijd kracht bij God te zoeken — Luther bad reeds lang niet meer! ^^) — bezweek hij telkens voor de verzoeking, gaf hij aan elke opwelling zijner zinnelijke begeerte toe, werd hij een gewoonte-zondaar en kon hij daarom aan de begeerlijkheid geen weerstand meer bieden °^). Zoo kwam Luther, zijn „selbstverschuldete Erfahrung" tot een algemeenen regel voor eik Christen stellende, tot de schrikkelijke leer, die het „Wendepunkt" in zijn leven en den grondslag van zijn nieuwe Theologie vormt, dat Gods kind zondigen moet en zondigen blijft tot zijn dood toe, omdat de begeerlijkheid onoverwinnelijk is •'*). Daarom brak hij met de Roomsche leer van een justificatio, waardoor de zondaar inwendig geheiligd en veranderd wordt, want van zulk een heiiigmakende genade had Luther in zichzelf nooit iets bespeurd, en daarom greep hij naar de uitwendige, mechanische justitia imputata, de toegerekende gerechtigheid van Christus, niet om de zonde te wederstaan, maar om Christus tot een „Schand-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen