Of God nog ogenbaringen geeft.

Van twee kanten tegelijk wordt me de bovenstaande vraag gedaan.

Of neen, eigenlijk maar van één.

M. te G. vraagt n.l., of mag aangenomen, „dat de Heere ook Üians nog door droomen aan zijn kinderen den weg wijst, 'dien zij in ernstige omstandigheden hebben in te slaan? " Een vraag, die hij, o-p grond van wat hij zelf twee keer ondervond, geneigd is bevestigend te beantwoorden.

De andere brief, dien ik van d. K. te IJ. over dit onderwerp ontving, en die niet bepaald over openbaringen door droomen, maar over openbaringen in 't algemeen loop't, vraagt niet naar de mogelijkheid daarvan, doch cionstateert, met een beroep op eigen en anderer ervaring, haar werkelijkheid (ze worden dan gereklend te' behooren tot de voortgaande „verlichting"), en zoekt enkel een „wetenschappelijk indenken of verldaren" ervan, door „bewijs uit de H. Schrift".

'k Begin met het laatste verzoek.

En dat begin moet dan wezejn een nederig excuus. Wetenschappelijk werk te leveren, en dan over een onderwerp als dit, 'is geen kleinigheid'.

't Zou, vrees ik, boven mijn klachten gaan. En 'k ben er dankbaar voio-r, dat ik' niet de roeping heb, en ook niet het slachtoffer ben van den drang, - die m'n briefschrijver geen rust scihijnt te laten, om. „alle dingen wetenschappelijk in ts denken." Al wel, /als ik het de ernstigste en belangrijkste een weinigje niet-of zelfs on-wetenschappelijk doe.

'k Denlc ook, dat we met dat woord „wetenschappelijk" een beetje voorzichtig moeten zijn. Dat er tegenwoordig „Volks-Universiteiten" zijn — hoe komen we tocli weer van dien ongelukkigon naam af? — maakt nog niet, dat we allemaal alles wetenschappielijk kunnen indenken.

In elk geval zullen we om niet al te onwetenschappelijk te werk te gaan, moeten beginnen met behoorlijk onderscheid te maken tusschen wat onze lezer d, K. vereenzelvigt: „verklaren" en , , b e-wijzen uit de Schrift". Een weinig indenken of zelfs ook maar een weinigje denk'en, kan ons, ook zonder dat het wetenschappelijk ds, overtuigen, dat duizend-en-één waarheden, die uit de H. Schrift niet moeilijk te bewijzen zijn, daarmee nog^ allerminst verklaard werden.

Doch dit in 't voorbijgaan, en alleen maar om te waarschuwen voor het wat al te luchtig werken met woorden en begrippen.

Nü tot de zaak.

Dat is dan eerst tot de vraag van M., die 'k maar niet beperkt, laat blijven tot droomen, maar zoo ruim en algemeen mogelijk neem: of God nog altcos zijn volk openbaringen geeft aangaande toekomstige at andere verborgen dingen.

Wat zal ik daarvan zeggen?

Met de Schrift in" de hand 'durf ik de mogelijkheid van zeer bizondere leidingen Gods bij zijh. kinderen, dcor een voor hen-zelf kenbare bewerking van hun gemoed, beïnvloeding van hun neigingen en gedachten, in verband — of ook buiten verband met een of ander Schriftwoord, met-of zonder tusschenkomst van een opmerkelijke ontj meeting of ook van een droom, evenmin te ontkennen als te bevestigen.

In Zijn woord belooft de Heere Zijn volle niet, dat Hij het doen zal, en verzekert Hij evenmin, dat Hij het niet en nooit zal doen. Wiat hier alleen beslissen kan, is derhalve de ervaring.

En daarnaar gerekend, schijnt de vraag bevestigend beantwoord te moeten worden.

In alle tijden zijn er kinderen Gods geweest, eenvoudige, oprechte kinderen Gods, die niet uitgingen op' het buitengewone, die vreemd waren aan de neiging om zich door iets bizonders in 't oog te doen vallen, en die zichzolven voldoende oontroleerden om niet over één nacht ijs te gaan, die va.n dergelijke ervaringen wisten te spreken. En .licht waren er nog meerdere-, die ze óók - kenden, maar er niet van spraken.

M'et name het gebedsleven is niet vreemd aan een zóó krachtig invloeien van de leidende en bestierende kracht Gods in eigen zieleleven, dat het voor ons-zelven merkbaar wordt.

Wie het ervoer danke er zijn hemelschen Vader voor, die zich, in. zóó groot ontfermen oiver de zwa.kheid van zijn kind, tot hem neerboog.

Doch men spreke daarvan nooit als van „openbaringen"!

Dit dreigt de grens tusschen het Woord Gods en deze belevingen der vromen uit te wissch-en, en dringt ongemerkt op de heillooze paden der geestdrijvers.

Ook behoort het niet, zooals d. K. meent, 'tof wat we belijden als de voortgaande verlicht ing des Geestes.

M^et de verlichting bedoelen we zeer bepaaldelijk een deel van het zaligmakend werk'Gods in ons hart. En wel dat deel, waardoor Hij, die in alle waarheid leidt, uit het W o oi r d ons toebrengt de kennis, die ons tot zaligheid noodig is.

Verwarring van de ervaringen, waarvan we hier nu spreken, met deze verlichting werd oorzaak, dat men. er een bizonder kenmerk' van den genadestaat in ging zien, ' en twijfelde aan eigen staat zoolang men ze niet ondervond.

Ze zijn geen openbaring en geen verlichting.,

Ze behooren tot de voorzienige leiding Gods. En wie hier niet, tot schade voor zichzelf ..en voor anderen, een grenzenlooze verwarring aanrichten wil, noeme ze ook met geen anderen naam.

Daaruit volgt, dat ze — zoioals de e'rvaring leert — ook waarlijk niet enlc'el geloovigen, maar ook wel ongeloovigen ten deel vallen. Want al mag er een bizondere voorzienigheid Gods zijn over die Hem vreezen — Gods alge meen e voorzienigheid gaat ook over die Hern niet kennen.

Dit ever de mogelijkheid en den aard dezer bizondere leidingen Gods.

Eenige andere vragen over deze materie die d. K. inzond, hoop ik in een volgend nummer te beantwoorden, om aan het antwoord nog eenige opmerkingen toe te voegen, die me van belang, schijnen.

F.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen